รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 28

“ขอร้องล่ะ จี้หลิงชวนคุณรีบเข้าไปเถอะ！จะให้มู่อวี๋เฟยเห็นว่าคุณอยู่ที่นี่ไม่ได้！”

จี้หลิงชวนไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อยหากมู่อวี๋เฟยจะรู้ว่าเขากับมู่ซีซีอยู่ด้วยกันที่นี่ ยังไงซะมู่อวี๋เฟยก็ไม่ใช่ภรรยาของเขาจริงๆมันเป็นเพียงข้อตกลงก็เท่านั้น

มู่อวี๋เฟยมีสิทธิ์อะไรที่จะเข้ามายุ่งเรื่องของเขา แต่เมื่อเห็นมู่ซีซีร้อนรนใจจนน้ำตาคลอเบ้าตาทั้งสองจี้หลิงชวนก็รู้สึกใจอ่อนขึ้นมา

เขาแสดงสีหน้าไม่ค่อยพอใจแต่ก็ยอมเข้าไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้า

เฮ้อ คุณชายจี้คนที่รักศักดิ์ศรีและอิสระของตัวเองมากกว่าสิ่งอื่นใด เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาถูกบังคับให้เข้าไปอยู่ในตู้เสื้อผ้า！

เขานั่งเก็บมือเก็บขาและค่อยๆปิดประตูตู้เสื้อผ้า เห็นแบบนี้มู่ซีซีก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมามาก

มู่ซีซีพยายามควบคุมสติหายใจเข้าออก พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด จากนั้นก็เดินไปที่หน้าประตูและยื่นมือออกไปเปิดประตู

ประตูห้องเพิ่งจะเปิดออก มู่ซีซีก็เห็นมู่อวี๋เฟยยืนอยู่ที่ประตูหน้าห้องของเธอ

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า？”มู่ซีซีมองดูมู่อวี๋เฟย จากนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนสายตาไปมองที่อื่น

มู่อวี๋เฟยทอดสายตามองมู่ซีซีตั้งแต่หัวจรดเท้า และเห็นว่าบริเวณรอบๆตาของมู่ซีซีมีสีแดงก่ำ“เธอเป็นอะไรเหรอ？ทำไมรอบๆตาของเธอถึงได้แดงก่ำแบบนั้นล่ะ？”

เมื่อได้ยินสิ่งที่มู่อวี๋เฟยพูด มู่ซีซีกัดริมฝีปากของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าพยายามควบคุมตัวเองให้เป็นปกติ เธอยกมือขึ้นมาทำท่าขยี้ตาและตอบกลับไปว่า“ไม่เป็นไร……ฉันเพิ่งจะตื่นนอนตามันก็เลยเป็นแบบนี้”

หลังจากที่เธอแก้ตัวไปได้ มู่อวี๋เฟยก็มองสบตากับมู่ซีซีและดูปฏิกิริยาของมู่ซีซี จากนั้นก็ค่อยๆทอดสายตามองไปรอบๆห้องของมู่ซีซี

ห้องของมู่ซีซีดัดแปลงมาจากห้องรับแขกเดิม ฉะนั้นห้องของเธอจึงเล็กมาก ทอดสายตามองไปรอบห้องไม่นานก็เห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจนหมดแล้ว

ประจวบกับมู่อวี๋เฟยเองก็เป็นคนขี้สงสัย นอนหลับไปได้พักใหญ่ตื่นขึ้นมาพอไม่เห็นจี้หลิงชวนอยู่ในห้อง เธอลองหาทั่วห้องแล้วเมื่อไม่เจอจี้หลิงชวน เธอก็เลยลองมาดูที่ห้องของมู่ซีซีซึ่งห่างจากห้องนอนของเธอมากที่สุด

เห็นห้องของมู่ซีซีไม่มีใครอยู่นอกจากมู่ซีซีและก็ไม่พบอะไรผิดปกติ มู่อี๋เฟยก็หายสงสัย คิดดูแล้วตัวเองคงจะคิดมากไปเอง

คิดไปพลางมู่อวี๋เฟยก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

“ไม่มีอะไร งั้นก็นอนเถอะ！” มู่อวี๋เฟยชักสีหน้าพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เมื่อพูดจบเธอก็หันหลังและเดินกลับไปที่ห้องของเธอ

เมื่อมู่ซีซีเห็นว่ามู่อวี๋เฟยเดินเข้าห้องของเธอไปแล้ว เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็รีบล็อกประตูห้อง เธอกลัวว่าจี้หลิงชวนจะอยู่ในนั้นและหายใจไม่ออกจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า

จี้หลิงชวนออกมาจากในตู้เสื้อผ้าพร้อมกับใบหน้าเย็นชาและมีท่าทีที่ไม่สบอารมณ์ เขาไม่พูดอะไรสักคำ โน้มตัวเข้าไปกอดมู่ซีซีเอาไว้ในทันที จากนั้นก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปสัมผัสกับริมฝีปากอันหอมหวานของเธอ

เขาจูบเธอจนเธอเกือบจะหายใจไม่ออก ทำแบบนี้จี้หลิงชวนจึงจะรู้สึกพอใจ เมื่อพอใจแล้วถึงยอมปล่อยมู่ซีซีไป

มู่ซีซีที่เพิ่งจะช็อกกับเหตุการณ์เมื่อกี้ เธอไม่กล้าที่จะให้จี้หลิงชวนอยู่ห้องของเธอได้อีกต่อไปแล้ว

เธอลากแขนของจี้หลิงชวนไปที่ประตูหน้าห้อง

จากนั้นก็ค่อยๆเปิดประตู มองซ้ายทีขวาที เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่ด้านนอกแล้ว

มู่ซีซีจึงพูดกับจี้หลิงชวนเบาๆว่า“จี้หลิงชวน！ขอร้องล่ะ คุณรีบกลับไปเถอะนะ！”