รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 30

เมื่อเสียงพูดของมู่ซีซีแผ่วเบาลง น้ำเสียงที่ดูเย็นชาของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามาในสาย“มู่ ซี ซี！”

ชื่อของมู่ซีซีที่ถูกเอ่ยออกมาทีละคำๆ ฟังดูแล้วแฝงไปด้วยความโกรธแค้น

ที่หน้าจอของโทรศัพท์ มู่ซีซีสัมผัสได้ถึงความโกรธของจี้หลิงชวนที่แผ่ออกมา เธอกัดริมฝีปากแน่น เธอไม่รู้ว่าทำอะไรลงไปจี้หลิงชวนถึงได้โกรธเธอขนาดนี้ ！

เธอคิดไปพลางเสียงอันเย็นชาของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นมาอีกว่า“มู่ซีซี ทำได้ดี ฉันให้ของขวัญเธอไป เธอกลับไม่ชอบ？！”

เมื่อได้ยินจี้หลิงชวนพูดมาถึงประโยคนี้ เธอถึงได้เข้าใจ คาดว่ามู่อวี๋เฟยคงเอากำไลข้อมือราคาแพงอันนั้นส่งคืนให้เขาแล้ว

เมื่อมู่ซีซีฉุดคิดถึงเรื่องบนเตียงกับจี้หลิงชวนเมื่อวาน และสิ่งที่เขาทำกับเธออย่างไร้ความปราณี เธอกัดริมฝีปากของเธอพร้อมกับพูดขึ้นว่า“ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่มันแพงเกินไป”

“ของที่ฉันให้ไปแล้วไม่มีเหตุผลที่จะต้องเอามาคืน！ มู่ซีซี ครั้งนี้เธอจำเอาไว้ให้ดี ！รอวันไหนที่เธอย้ายเข้ามา บัญชีนี้ฉันจะต้องชำระกับเธอแน่！”

เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบลงเขาก็ตัดสายโทรศัพท์ทันที

มู่ซีซีเห็นว่าจี้หลิงชวนวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว เธอถอนหายใจด้วยความโล่ง แต่พอนึกถึงคำพูดประโยคสุดท้ายของจี้หลิงชวน เธอรู้สึกทั้งหวาดเสียวทั้งกังวลใจขึ้นมาทันที

อันที่จริงนี่ก็เป็นวันที่สองแล้ว ยังเหลืออีกสองวันประจำเดือนก็จะหมด ！

หากถึงเวลานั้นที่จี้หลิงชวนให้เธอย้ายเข้าไปอยู่ที่นั่น กลัวว่าเธอจะหาข้อแก้ตัวอะไรอีกไม่ได้แล้ว

หากว่าตอนนี้จะพูดกันดีๆแล้ว จี้หลิงชวนยังพอที่จะช่วยเหลือบริษัทมู่ซือได้ แน่นอนว่าเขาสามารถใช้เหตุผลนี้มาเป็นข้ออ้างกับเธอได้ อีกอย่างอารมณ์ของจี้หลิงชวนก็ไม่เหมือนกับคนอื่นทั่วไป มู่ซีซีไม่กล้าจะเอามู่ซือมาใช้ต่อรองกับเขาแน่

ตอนนี้เธอคงทำได้เพียงแค่แก้ไขไปทีละก้าว มู่ซีซีอยากจะร้องไห้แต่น้ำตาก็ไม่ไหลออกมา

เวลาสองวันผ่านไปไวเหมือนโกหก

ในคืนนี้มู่ซีซีก็จะหมดประจำเดือนแล้ว ประจวบเหมาะกับวันนี้เป็นวันเสาร์ มู่ซีซีไม่ต้องไปเรียน แต่ในตอนเช้าตรู่ขณะที่เธอยังนอนหลับสบายอยู่นั้น เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

มู่ซีซีที่กำลังงัวเงียอยู่บนที่นอนยื่นมือขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ชั้นด้านบนหัวที่นอน ทันทีที่เธอเห็นหน้าจอโทรศัพท์กำลังโชว์เบอร์ของใครคนหนึ่ง มู่ซีซีถึงกลับต้องรีบดีดตัวขึ้นจากเตียง

เธอรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง ความรู้สึกราวกับถูกน้ำเย็นๆสาดเข้ามาที่ใบหน้า

เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ยังดังไม่หยุด มู่ซีซีขมวดคิ้วพร้อมกับกำโทรศัพท์ไว้แน่นด้วยความตื่นเต้น สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจที่จะรับสาย

เสียงพูดที่เย็นชาและมีเสน่ห์ของจี้หลิงชวนดังเข้ามาในสาย“ย้ายเข้ามาวันนี้！เก็บของให้เรียบร้อย เธอจะมาเอง หรือจะให้ฉันไปรับ？”

“ฉันจะไปเอง！”เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบ มู่ซีซีก็รีบตอบกลับในทันที เธอไม่ต้องการให้จี้หลิงชวนมารับเธอที่นี่ หากว่าถูกคุณพ่อคุณแม่เห็นมันก็จะเป็นเรื่องยุ่งกันไปใหญ่

“อย่าให้ฉันรอนานนะ ！”จี้หลิงชวนได้ยินแบบนั้นแล้วรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เมื่อพูดจบเขาก็วางสายโทรศัพท์ไป

มู่ซีซีกุมโทรศัพท์ไว้แน่น เธอรู้ว่าคืนนี้เธอคงจะไม่พ้นเนื้อมือของจี้หลิงชวนแน่ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอะไรใช้เป็นข้ออ้างได้อีกต่อไปแล้ว……

เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมามือของเธอก็สั่นไปหมด เธอพยายามสงบสติอารมณ์หายใจเข้าออกลึกๆ จากนั้นก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และเดินลงไปที่ชั้นล่าง

ทันทีที่มู่ซีซีเดินลงมาถึงด้านล่างของบ้าน เธอบังเอิญได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังมาจากทางห้องโถงใหญ่

มู่อวี๋เฟยกวาดสายตาไปรอบๆและไปหยุดที่มู่ซีซี เมื่อมู่อวี๋เฟยเห็นมู่ซีซีก็แสดงท่าทีที่รังเกียจพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรว่า“มู่ซีซี เธอมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้？”

เมื่อมู่อวี๋เฟยถามจบ สายตาของคุณพ่อและคุณแม่ก็จ้องมองมาที่มู่ซีซีในทันที

มู่ซีซีพยายามความคุมสติของตัวเองไม่ให้หลุดและเปล่งเสียงออกมาว่า“พ่อคะ แม่คะ หนูอยากจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอกค่ะ ที่นี่มันอยู่ห่างจากมหาลัยมากเกินไป……”

ยังไม่ทันที่มู่ซีซีจะพูดจบดี คุณแม่ที่นั่งอยู่บนโซฟาก็รีบตอบกลับมาว่า“ได้ เรื่องย้ายออกไปเธอเป็นคนพูดเองนะ！”

คุณแม่ก็กำลังกลุ้มใจเรื่องที่จะหาเหตุผลอะไรดีมาไล่ให้เธอออกไปอยู่ข้างนอก แต่ตอนนี้มู่ซีซีเป็นคนพูดออกมาเองมีเหรอที่คุณแม่จะไม่ยอมให้เธอไป！

ทุกครั้งที่เห็นมู่ซีซี คุณแม่จะรู้สึกขัดหูขัดตา อยากจะให้เธอย้ายออกจากบ้านไปเลยซะตอนนี้จนใจจะขาด

คุณพ่อขมวดคิ้วยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป สายตาของคุณแม่ก็จ้องเขม่นมาที่คุณพ่อ ทำให้คุณพ่อพูดอะไรไม่ออก

มู่ซีซีรู้สึกเสียใจมาก ราวกับว่ามีของแหลมคมทิ่มเข้าที่กลางใจของเธอ เธอรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนเพื่อไม่ให้ใครเห็นน้ำตาของเธอ

เธอเก็บเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุด จากนั้นก็ลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กของเธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลมู่ไป

มู่ซีซีเรียกรถแท็กซี่มาจนถึงคฤหาสน์ของจี้หลิงชวน

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น มู่ซีซีก็มาถึงยังคฤหาสน์ของจี้หลิงชวนพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบเล็ก เธอยื่นรออยู่ที่หน้าประตู

ในสมองของมู่ซีซีผุดภาพของคืนนั้นที่จี้หลิงชวนทำกับเธออย่างบ้าคลั่ง ร่างกายอันเร่าร้อน ฝ่ามืออันร้อนระอุราวกับว่ามีพลังบางอย่างสัมผัสโดนเรือนร่างของเธอเป็นพักๆ ลมหายใจที่ชิดใกล้ ยิ่งคิดหัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นมาเรื่อยๆ