นิ้วมือที่กำลังถือกระเป๋าอยู่นั้นกระชับแน่นขึ้น มู่ซีซีแอบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอระงับความนึกคิดที่อยากจะวิ่งหนีของตนเองเอาไว้และคิดเพียงแค่ว่ามันก็แค่การก้าวเท้าเดินไปด้านหน้า
ประตูไม่ได้ปิดไว้ มู่ซีซียื่นมือออกไปและผลักประตู
ทันทีที่ลากกระเป๋าเดินทางและเดินเข้าไปในคฤหาสน์ หญิงวัยกลางคนในวัยห้าสิบเดินเข้ามาและรับกระเป๋าเดินทางในมือของมู่ซีซีด้วยความเคารพ "คุณใช่คุณมู่หรือเปล่า? สวัสดี คุณเรียกฉันว่าป้าหลิงก็พอแล้ว ฉันก็เป็นคนรับใช้นี่แหละ"
ขณะที่ป้าหลิงกล่าว เธอก็หันหลับมาและพูดต่อว่า "คุณมู่ คุณชายจี้รอคุณอยู่ห้องนอนชั้นบนนานมากแล้ว"
"โอ้...." มู่ซีซีตอบกลับด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง หัวใจในทรวงอกราวกับว่าถูกฝ่ามือใหญ่คว้าเอาไว้ ด้วยความตื่นตระหนกลำคอของเธอก็กระชับแน่นขึ้น
"รีบขึ้นไปเถอะคุณมู่"
มู่ซีซีหลับตาลง เธอฝืนทนจากนั้นเธอก็ก้าวขึ้นบันไดไปทีละขั้น
เส้นทางถนนมักมีจุดสิ้นสุดเสมอ แม้ว่ามู่ซีซีจะก้าวขึ้นบันไดอย่างเชื่องช้า แต่เพียงเวลาไม่กี่นาที ฝีเท้าของมู่ซีซีก็หยุดนิ่งลงตรงประตูหน้าห้องนอนมาสเตอร์
ครั้งก่อนมู่ซีซีก็เคยมาที่นี่แล้ว ที่นี่ไม่ใช่สถานที่แปลกสำหรับเธอ
เธอมองไปยังประตูที่ปิดสนิท มู่ซีซีหลับตาลง นิ้วมือที่อยู่ข้างกายกำแน่น เล็บของเธอเจาะลึกเข้าไปในฝ่ามือสีขาวนวลแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย
ด้วยความกล้าหาญ มู่ซีซียกมือขึ้น ขณะที่เตรียมจะเคาะประตู ประตูที่ปิดสนิทกลับถูกเปิดออกในทันใด
มู่ซีซียังไม่ทันที่จะเห็นร่างที่ยืนตรงหน้าประตูได้อย่างชัดเจน เธอก็สัมผัสได้ว่าเอวของเธอนั้นราวกับถูกรัดแน่นขึ้น ทันทีที่เธอก้มศีรษะลง เธอเห็นฝ่ามือใหญ่กำลังกอดรัดเอวของเธอ
ในชั่วพริบตา โดยไม่รอให้มู่ซีซีได้ตอบโต้ มู่ซีซีเห็นเพียงแค่ว่าท้องฟ้านั้นกำลังหมุนรอบตัวเธอ
หลังจากที่มู่ซีซีได้สติกลับมา เธอก็พบว่าร่างกายของเธอถูกจี้หลิงชวนกดทับไว้กับกำแพง
มู่ซีซีเบิกตากว้าง จากนั้นเธอก็สังเกตได้อย่างชัดเจนว่าจี้หลิงชวนกำลังทาบร่างกายของเขาไว้กับเธอ
ทันทีที่สายตาจ้องมองไปยังร่างของจี้หลิงชวน ดวงตาของมู่ซีซีราวกับกำลังร้อนระอุ เธอรีบละสายตากลับมา...จี้หลิงชวนกำลังเปลือยท่อนบน!
และท่อนล่างเขาพันเพียงผ้าเช็ดตัวเอาไว้!
ลมหายใจเยือกเย็นที่เป็นเอกลักษณ์ของจี้หลิงชวนผสมผสานไปกับลมหายใจของฮอร์โมนของเขาห้อมล้อมร่างกายมู่ซีซี
เนื่องด้วยความชิดใกล้ เมื่อจี้หลิงชวนก้มศีรษะลง ลมหายใจระอุกระจายไปทั่วบริเวณคอของมู่ซีซี เนื่องด้วยความร้อนนั้น ผิวขาวราวหิมะของมู่ซีซีก็ได้กลายเป็นสีชมพูระเรื่อ
มู่ซีซีไม่กล้าสบตาจี้หลิงชวน แต่ถึงอย่างนั้น มู่ซีซีเองก็สัมผัสได้ถึงสายตาแผดเผาของจี้หลิงชวนที่จ้องมองมาที่เธอ
ขณะนั้นภายในสมองของมู่ซีซีนั้นว่างเปล่า หูของเธอได้ยินเพียงเสียงจังหวะการเต้นของหัวใจที่กำลังจะทะลุออกมา
มู่ซีซีตื่นตระหนกจนแทบสูญเสียการรับรู้ ฝ่ามือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวนคว้าคางของมู่ซีซีและบังคับเธอที่คอยก้มหน้าให้เงยหน้าขึ้น
สายตาสบประสานกัน
มู่ซีซีได้เห็นดวงตาที่ลึกล้ำของจี้หลิงชวนอย่างชัดเจน ในวินาทีถัดมา จี้หลิงชวนมอบจุมพิตอันร้อนแรงให้แก่เธอ
ความรู้สึกที่เปี่ยมล้ม จุมพิตแห่งความปรารถนาและล้ำลึกดั่งวิธีของฝรั่งเศส
ต้องบอกว่าทักษะการจูบของจี้หลิงชวนนั้นยอดเยี่ยม ราวกับว่าร่างกายของมู่ซีซีถูกหยอกล้อ ร่างกายของเธอนุ่มนวลราวกับว่าอยู่ในห้วงของแอ่งน้ำ เธอทำได้เพียงแค่ประคองร่างกายของเธอไว้กับร่างกายของจี้หลิงชวนเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวของเธอนั้นล้มลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...