รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 40

จี้หลิงชวนกระตุกมุมปากมองไปที่คุณชายถงท่าทางคอหด จ้องมองคุณชายถงที่ยิ้มเยาะขึ้นมา

คุณชายถงถูกจี้หลิงชวนจ้องมองและยิ้มเยาะแบบนี้

คุณชายถงตกใจกลัวจนเสียวสันหลัง ยืดคอและตะโกนใส่จี้หลิงชวน “มึง มึง มึง…มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้!มึง มึงรีบปล่อยกู!มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร! ถ้ามึงไม่ปล่อยกู กูจะให้มึงรับผิดชอบกับเรื่องทั้งหมด!”



จี้หลิงชวนจ้องมองคุณชายถงด้วยสายตาเย็นชามุมปากกระตุกยิ้มเย็นและพูด “เหอะ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ามึงเป็นใคร!”


จี้หลิงชวนอยากจะดูว่าตระกูลของใครในเมืองหรงที่กล้ายุ่งกับคนของเขา ยังพูดจาวางอำนาจใหญ่อีก!



“กูจะบอกมึงให้ ก็คือลูกคนเดียวของตระกูลถง! มึงทำให้กูไม่พอใจ พ่อแม่กูจะไม่ปล่อยมึงแน่นอน!”



คุณชายถงเพิ่งจะพูดจบ จี้หลิงชวนยิ้มเยาะมุมปาก ปล่อยมือ ขาของคุณชายถงยังไม่มั่นคง ทันใดนั้นก็ล้มลงบนพื้นอย่างแรง



“มึง มึงมึง…”คุณชายถงทั้งเจ็บทั้งร้องโอดครวญถลึงตามองจี้หลิงชวนอย่างไม่อยากจะเชื่อ นึกไม่ถึงว่าทั้ง ๆ ที่ผู้ชายคนนี้ได้ยินชื่อของเขาแล้วยังกล้าจะลงมือกับเขาอีก!



คุณชายถงโมโหจนปวดไปทั้งตัว กำลังจะตะโกนด่าขึ้น หลังจากที่ด้านนอกได้ยินเสียง ผู้จัดการหลี่รู้เรื่องเข้าก็รีบเร่งเข้ามา

เมื่อเข้ามาแล้ว

พี่หลี่เห็นจี้หลิงชวนสีหน้าเย็นชา แม้กระทั่งคุณชายถงที่ถูกซ้อมจนหน้าฟกช้ำดำเขียวที่ตอนนี้ยังนอนดิ้นอยู่บนพื้นเพราะความเจ็บ เธอตกใจจนอกสั่นขวัญหาย แม่เจ้า เธอที่เป็นผู้จัดการเล็ก ๆ คนหนึ่งจะจัดการกับเรื่องแบบนี้ได้ที่ไหนกัน!



ก่อนหน้านี้ยังดี ๆ กันอยู่ไม่ใช่เหรอ? นี่เพิ่งผ่านไปไม่นานเอง ทำไม ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ 



คิดแล้วก็โมโห ทันใดนั้นก็ถลึงตามองไปที่มู่ซีซีที่อยู่ด้านข้าง มู่ซีซีปกติดูท่าทางสุขุม วันนี้ทำไมถึงได้ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้ได้



ทำไมถึงได้เชิญคนที่หาตัวได้ยากอย่างคุณชายจี้มาได้นะ?



ตอนนี้คุณชายจี้ผู้นี้มายืนอยู่ตรงนี้ พี่หลี่จะไปกล้าพูดอะไร เธอกำลังวางแผนที่จะยืนกันกลางอากาศ แต่เวลาต่อมา คุณชายถงที่นอนอยู่บนพื้นเมื่อเห็นพี่หลี่ปรากฏตัวขึ้น ดวงตาก็สว่างขึ้นในทันที สีหน้าอมเขียว ชี้ไปที่พี่หลี่อย่างโมโหแล้วตะคอกออกมา “เธอคือผู้จัดการของที่นี่สินะ! ร้านอาหารของที่นี่คือร้านอาหารแปดดาว! ฉันคือลูกค้า VIP ของพวกเธอ! ฉันจองห้อง VIP! แต่เธอดูร้านอาหารของพวกเธอคนแบบไหนก็เข้ามาได้! ฉันบอกเธอไว้นะ ฉันจะฟ้องร้องเธอ ฟ้องร้องร้านอาหารของพวกเธอ!!!!”



พี่หลี่ได้ยินคำพูดของคุณชายถง ก็ตกใจจนกลัวไปหมด แล้วเหลือบมองไปที่คุณชายจี้อย่างระมัดระวัง



ตอนนี้เธอจะกล้ารับคำของคุณชายถง คุณชายถงกับคุณชายจี้เทียบกันแล้วคำตอบชัดเจนเป็นอย่างมาก คุณชายถงเธอไม่กล้ามีเรื่องด้วย แต่คุณชายจี้เธอยิ่งไม่กล้ามีเรื่องยิ่งกว่า


พี่หลี่กลัวว่าคุณชายจี้จะเข้าใจผิดจึงรีบขยับมาข้างจี้หลิงชวน แสดงออกว่าอยู่ฝ่ายไหน แล้วรีบพูดกับจี้หลิงชวนอย่างแสดงความเคารพ “คุณชายจี้ ต้องขอประทานโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณเข้าใจอะไรกันผิดหรือเปล่าคะ ต้องการให้พวกเราทำอะไรไหมคะ?”



คุณชายถงที่นอนอยู่บนพื้นได้ยินประโยคนี้ของพี่หลี่ เขาถึงกับอึ้งอยู่ที่เดิม สิ่งที่ยังคงก้องอยู่ในใจของเขาคือประโยคที่พี่หลี่เพิ่งพูดว่าคุณชายจี้!



ที่เมืองหรงคนที่ชื่อคุณชายจี้ เกรงว่ามีแต่ประธานบริษัทจี้หลิงชวนทายาทของบริษัทจี้ซือเท่านั้นแหละ!



ชื่อนี้เกรงว่าที่เมืองหรงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่รู้



บริษัทจี้ที่ใหญ่โตแบบนี้ตระกูลถงที่เล็กแบบนี้เทียบกันไม่ได้



ในตอนที่เดินถึงหน้าประตูห้องพิเศษ จี้หลิงชวนหันหน้ากลับไปก็เห็นมู่ซีซียังยืนอยู่ที่เดิม ก็ขมวดคิ้วในทันที สายตามองไปทางมู่ซีซีแล้วพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ยังยืนบื้ออยู่ตรงนั้นทำอะไร? ตามมา!”



มู่ซีซีได้ยินจี้หลิงชวนพูดแบบนี้ จึงทำได้เพียงจับเสื้อสูทห่อตัวไว้แน่น ก้าวเท้าเดินตามจี้หลิงชวนออกจากห้องพิเศษภายใต้สายตาประหลาดใจของพี่หลี่



ฟางเซิ่งอยู่จัดการเรื่องที่เหลือต่อ เมื่อเห็นว่าตำรวจยังมาไม่ถึง จึงจับคุณชายถงขึ้นมาแล้วไปส่งที่สถานีตำรวจ



ตอนนี้ในห้องพิเศษเหลือเพียงแค่พี่หลี่ที่ยืนงุนงงมองแผ่นหลังของมู่ซีซีที่เดินออกไปอยู่ตรงที่เดิม ถึงได้สังเกตเห็นว่าเสื้อสูทที่คลุมตัวมู่ซีซีอยู่เป็นของคุณชายจี้!



จะต้องรู้ไว้ว่าแต่ไหนแต่ไรคุณชายจี้ไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่วันนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะมู่ซีซีถึงได้ลงไม้ลงมือกับคุณชายถง!



มู่ซีซีคนนี้ตกลงเป็นมายังไง…



ในตอนที่ครุ่นคิดอยู่พี่หลี่ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองให้มู่ซีซีมาดูแลพวกคุณชายถง ในใจของพี่หลี่รู้สึกผิดและกลัวขึ้นมากะทันหัน…ตายแล้วตายแล้ว! ถ้าหากคุณชายจี้จัดการกับคุณชายถงเสร็จ เมื่อนึกได้แล้วมาจัดการเธอจะทำยังไงล่ะ?



มู่ซีซีก้มหน้าเดินตามหลังจี้หลิงชวนตลอดทาง

จู่ ๆ จี้หลิงชวนที่เดินอยู่ด้านหน้าก็หยุดเดิน มู่ซีซีที่เดินก้มหน้าอยู่ไม่ทันได้เห็น หัวจึงชนเข้ากับแผ่นหลังของจี้หลิงชวน


เธอลูบหน้าผากที่แดงนิดหน่อยจากการที่โดนชน มู่ซีซีรีบก้าวถอยหลังด้วยจิตใต้สำนึก ทันใดนั้นฝ่ามือใหญ่ของจี้หลิงชวนก็จับข้อมือของมู่ซีซีไว้ แล้วขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “หลบอะไร? ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ!”