รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 265

เป็นหนี้ชีวิตเธองั้นเหรอ……

เปปเปอร์มองต่ำลงไป ปกปิดพายุโหมกระหน่ำในดวงตาเอาไว้ ถาม “แฟนเก่าของคุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์วันไหนของเมื่อหกปีที่แล้ว?”

ถึงแม้ส้มเปรี้ยวจะสงสัยว่าเขาถามเรื่องนี้ทำไม แต่ว่าก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ตอบไปตามความจริง “วันที่สิบเดือนเก้า”

แววตาเปปเปอร์เย็นชา “ผมรู้แล้ว”

ทิ้งคำพูดไม่ชัดเจนเอาไว้หนึ่งประโยค เขาหันหลังขึ้นรถไป “ออกรถ!”

ผู้ช่วยเหมันตร์ซึ่งรออยู่ที่ที่นั่งคนขับเป็นเวลานานก็รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว สตาร์ทเครื่องรถยนต์

ส้มเปรี้ยวมองดูไมบัคที่ขับไกลออกไป ไม่เข้าใจคำพูดเปปเปอร์ที่บอกว่าผมรู้แล้ว หมายความว่าอย่างไรกันแน่

หมายความว่าจะไม่ยกเลิกการแต่งงานกับเธอเหรอ?

ดูท่าแล้วมีความเป็นไปได้สูงมาก

คิดเอาไว้แบบนี้ ก้อนหินก้อนใหญ่ในในใจของส้มเปรี้ยวในที่สุดก็ตกลงไปที่เดิมแล้ว

ถ้าอย่างนั้นต่อไป ก็ถึงตาอีธานแล้ว

ส้มเปรี้ยวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดหาหมายเลขโทรศัพท์ที่ไม่เคยโทรออกเลยสักครั้งตลอดหกปีที่ผ่านมา หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อดกลั้นความกลัวในใจเอาไว้ แล้วก็กดโทรออกไป

โทรศัพท์ต่อสายอย่างรวดเร็ว เสียงที่ไร้อารมณ์ความรู้สึกใดๆของอีธานดังออกมา “คุณมีเรื่องอะไร?”

ส้มเปรี้ยวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ระงับความรู้สึกกลัวในใจที่มีต่อเขาเอาไว้ เอ่ยปากอย่างกลัวๆ “อีธาน คือว่า……คุณสามารถช่วยฉัน สะกดจิตเปปเปอร์อีกครั้งได้ไหม? ครั้งนี้ฉันต้องการให้เขาลืมมายมิ้นท์ไปอย่างสิ้นเชิง ให้ทั้งในสายตาและในใจมีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น!”

หกปีก่อน เธอเคยเห็นกับตา ว่าผู้ชายคนนี้สะกดจิตคนคนหนึ่งให้กลายเป็นศพเดินได้โดยที่ไม่ทันรู้สึกว่ามีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น

นาทีนั้น ผู้ชายคนนี้ก็ทิ้งความหวาดกลัวสุดขีดเอาไว้ให้เธอ ถึงแม้จะผ่านไปหกปีแล้ว เธอก็ยังกลัวผู้ชายคนนี้อย่างมากอยู่

และเธอกลัวว่าหลังจากที่ผู้ชายคนนี้รู้เรื่องนั้นเข้า ก็จะสะกดจิตให้เธอกลายเป็นศพเดินได้ที่ไร้วิญญาณ

“ผมไม่สามารถช่วยคุณ!” อีธานปฏิเสธโดยตรงอย่างไม่ไว้หน้า

ส้มเปรี้ยวเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ น้ำเสียงก็สูงขึ้น “เพราะอะไร?”

“หกปีก่อน เพื่อให้คุณมีความสุข โอเว่นก็ให้ผมช่วยคุณสะกดจิตเปปเปอร์ ให้เปปเปอร์หลงรักคุณ ดังนั้นผมเคยช่วยคุณครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้ผมจะไม่ช่วยคุณอีก เปปเปอร์ก็จะถูกสะกดจิตไม่ได้อีก ไม่อย่างนั้นเขาจะกลายเป็นคนโง่ได้” อีธานตอบเสียงเย็นชา

ส้มเปรี้ยวจุกที่ลำคอ

กลายเป็นคนโง่?

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้!

ส้มเปรี้ยวกัดเล็บหัวแม่โป้งขึ้นมา

ที่เธอตกหลุมรักเปปเปอร์ในตอนแรก นอกจากรูปลักษณ์ภายนอกของเปปเปอร์แล้ว ยังมีความสามารถของเขา เขาสามารถที่จะทำให้เธอได้ใช้ชีวิตที่รุ่งโรจน์และมั่งคั่งตลอดชีวิต แต่ถ้าหากเขากลายเป็นคนโง่ ถ้าอย่างนั้นสถานะผู้นำตระกูลของเขา ฐานะประธานกรรมการของบริษัทในตอนนี้ ก็จะสูญเสียไปทั้งหมด ตกไปอยู่กับปีโป้ทั้งหมด”

ถ้าอย่างนั้นเธอแต่งงานกับเขายังมีประโยชน์อะไรอีก?

ดูท่าจะไม่สามารถสะกดจิตเปปเปอร์ได้อีกจริงๆ ไม่อย่างนั้นจะไม่ได้อะไรเลย แถมจะมีสามีโง่ๆเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง

คิดถึงตรงนี้ ส้มเปรี้ยวไม่มีเวลาสนใจความกลัวที่มีต่ออีธาน พูดขึ้นมาด้วยความโกรธ: “อีธาน ตอนที่คุณสะกดจิตเปปเปอร์ในตอนแรก ฉันเคยถามคุณว่า การสะกดจิตมีผลอยู่ได้นานเท่าไหร่ คุณบอกกับฉันว่าตลอดชีวิต แต่ว่าตอนนี้เขารู้แล้วว่าคนที่เขารักไม่ใช่ฉัน แต่เป็นมายมิ้นท์ สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร มันหมายความว่าการสะกดจิตของคุณถูกปลดปล่อยแล้วอย่างไรล่ะ อีธาน คุณจะอธิบายอย่างไร?”

อีธานมองดูรูปถ่ายใบหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน ในรูปถ่ายคือเด็กหนุ่มคนหนึ่ง หน้าตาของเด็กหนุ่มดูคล้ายคลึงกับเขาเล็กน้อย

ดังนั้นคนในรูปถ่ายคือใคร ไม่ต้องพูดก็เข้าใจแล้ว

อีธานลูบไล้หน้าของโอเว่นในรูปถ่าย น้ำเสียงยังคงเย็นชา ตอบอย่างไม่มีขึ้นมีลง: “ผมเคยบอกกับคุณว่ามีผลตลอดชีวิตจริงๆ แต่ผมก็เคยบอกกับคุณเหมือนกันว่าการสะกดจิตไม่ใช่เวทมนตร์คาถา มันก็มีจุดอ่อนเหมือนกัน การสะกดจิตที่ผมทำต่อเปปเปอร์ คือให้เขาเชื่ออย่างมั่นคงแน่วแน่ ว่าคุณก็คือต้นไผ่ แต่เมื่อไหร่ที่มีคนบอกเขา หรือถ้าเขาบังเอิญพบว่าคุณไม่ใช่ต้นไผ่ ถ้าอย่างนั้นการสะกดจิตในตัวเขาก็จะอ่อนแอลง ค่อยๆเปลี่ยนกลับเป็นคนเดิมที่เป็นตัวเอง”

ส้มเปรี้ยวอ้าปากขึ้นมา ไม่มีอะไรจะพูดอีก

เพราะคำพูดนี้เขาเคยบอกกับเธอจริงๆ

ดังนั้นถึงแม้ในตัวเปปเปอร์จะถูกสะกดจิตอยู่ เธอก็กลัวว่าเขาจะพบว่าตัวเองเป็นตัวปลอม