รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 271

เยี่ยมบุญทุบโทรศัพท์ลงพื้นอย่างโกรธจัด

เสียงดังเพี้ยะ หน้าจอโทรศัพท์ตกแตกเป็นใยแมงมุม

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์รีบลูบหน้าอกของเยี่ยมบุญ "เปปเปอร์บอกอะไรกับคุณ ทำไมคุณถึงโมโหขนาดนี้?"

“ก็เรื่องถอนหมั้นนะสิ！” เยี่ยมบุญนั่งลงอย่างโมโห “คราวนี้เขาตั้งใจจะถอนหมั้นกับส้มเปรี้ยวจริงแล้ว แม้กระทั่งเวลาของงานแถลงข่าวก็ตัดสินใจเสร็จแล้วด้วย”

“อะไรนะ？งั้นก็หมายความว่าไม่สามารถเจรจากันได้แม้แต่นิดเดียวเลยเหรอ？”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์อ้าปากกว้างอย่างตกใจ

เยี่ยมบุญถอนหายใจ “ใช่สิ”

“แล้วส้มเปรี้ยวลูกเราจะทำไงดีละ？”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์กังวลเป็นอย่างยิ่ง

เยี่ยมบุญทำหน้าเศร้า เขาไม่ตอบกลับใดๆเลย

ทำไง？เขาจะไปรู้ได้ไงว่าทำไงดี？

ถ้าเขามีวิธีละก็ ตอนนี้ก็คงจะไม่มานั่งโมโหอยู่ที่นี่หรอก！

ต้องรู้ว่าเอสซีกรุ๊ปได้อยู่ครองบริษัทสิบอันดับแรกของเมืองเดอะซีในตอนนี้ ก็เป็นเพราะเอสซีกรุ๊ปมีนวบดินทร์กรุ๊ปต้นไม้ใหญ่นี้ให้เป็นที่พึ่งพิง แต่เมื่อไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลนวบดินทร์แล้ว ตระกูลนวบดินทร์ก็จะไม่มีช่วยเอสซีกรุ๊ปอีก เอสซีกรุ๊ปจะไม่เพียงแค่จะหลุดออกมาจากสิบอันดับแรกในทันที แต่ยังจะถูกบริษัทอื่นกดขี่ข่มเหงอีกด้วย

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานับตั้งแต่หมั้นกับตระกูลนวบดินทร์แล้ว เอสซีกรุ๊ปก็ได้แย้งทรัพยากรของบริษัทอื่น เพราะมีนวบดินทร์กรุ๊ปเป็นที่พึ่งพา ดังนั้นเขาจึงอยากหมั้นหมายกับตระกูลนวบดินทร์คืนมากกว่าใครอีก

ถูใบหน้าอย่างหงุดหงิด จู่ๆเยี่ยมบุญก็คิดแผนการดีได้อย่างหนึ่ง และมองไปที่คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ “คุณว่าให้ส้มเปรี้ยวกับเปปเปอร์เปลี่ยนจากข้าวสารเป็นข้าวสุกดีไหม？”

“ห้ะ?”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์อึ้งไปครู่หนึ่ง

เยี่ยมบุญทำหน้าเศร้าโศกแล้วพูดว่า：“ขอแค่เปปเปอร์กับส้มเปรี้ยวมีอะไรกันแล้วจริงๆละก็ ต่อให้เขาอยากถอนหมั้นก็ไม่ได้แล้ว นอกจากเขาอยากถูกคนอื่นด่า！”

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์กัดริมฝีปากล่าง “นี่……นี่ไม่ใช่การบังคับเหรอ？”

“ก็จะบังคับนั่นแหละ มีแค่วิธีนี้เท่านั้นที่จะรักษาการหมั้นหมายระหว่างเปปเปอร์กับส้มเปรี้ยวเอาไว้ได้ ”ส้มเปรี้ยวจ้องมองเธอไว้ “คุณลองคิดดู ถ้าหักเปปเปอร์กับส้มเปรี้ยวถอนหมั้นแล้ว นักธุรกิจเหล่านั้นจะไม่เพียงแต่โจมตีบริษัทของเราไม่พอ และภรรยาของพวกเขาก็หัวเราะเยาะพวกเราลับหลังอีกด้วย เวลาคุณออกไปเม้าท์มอยกับพวกคุณนายทั้งหลาย คุณอยากโดนเขาชี้และหัวเราะเยาะเหรอ？คุณไม่อยากออกไปช้อปปิ้งและเสริมสวยแบบสบายๆ อีกต่อไปเหรอ？”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นัยน์ตาของคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ก็มีความตื่นและความกลัววาบผ่านไป และส่ายหัวอย่างเร็ว “ฉันไม่อยากอยู่แล้วสิคะ!”

ไม่ว่าจะก่อนแต่งงานหรือตอนนี้ เธอมักจะใช้ชีวิตอยู่ดีกินดีมาโดยตลอด เธอไม่เคยกังวลเรื่องเงิน และไม่เคยถามราคาสิ่งที่เธออยากซื้อเลย ดังนั้นเธอจึงนึกไม่ออกเลยว่าคราวหน้าตัวเองจะซื้ออะไร ก็ต้องคิดดูวว่าเงินพอไหม

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เธออยู่ตำแหน่ง C ในกลุ่มของพวกคุณนายทั้งหลาย เพราะเธอมีลูกสะใภ้ที่ดี ดังนั้นพวกคุณนายทั้งหลายจึงอุ้มชูและยกยอเธอ แต่เมื่อไม่มีลูกสะใภ้เปปเปอร์คนนี้ละก็ พวกคุณนายทั้งหลายก็จะหายห่างออกไปจากเธอทันทีอย่างแน่นอน จากนั้นก็หันมาหัวเราะเยาะเย้ยเธอ ชีวิตแบบนี้เพียงแค่คิดเธอก็ตัวสั่นไม่ไหวแล้ว

เมื่อได้ยินคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์พูดเช่นนี้แล้ว เยี่ยมบุญก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “ดังนั้นเราจำเป็นต้องเสี่ยง！”

“ที่รัก คุณจะให้เปปเปอร์กับส้มเปรี้ยวเปลี่ยนจากข้าวสารเป็นข้าวสุกได้ยังไงเหรอคะ？” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ถาม

เยี่ยมบุญหรี่ตาลง “ไม่ยากหรอก ก็แค่ให้ส้มเปรี้ยวนัดเปปเปอร์มาที่โรงแรม จากนั้นส้มเปรี้ยวก็ถือโอกาสวางยาให้เปปเปอร์ และเมื่อเวลาพอสมควรแล้ว ผมก็จะเรียกนักข่าวมา เช่นนี้ละก็ หากว่าเปปเปอร์ยังคิดจะถอนหมั้นละก็ ชาวเน็ตก็จะโมโหเป็นอย่างยิ่งแน่เลย คุณดูสิว่าชาวเน็ตจะปล่อยเขาและนวบดินทร์กรุ๊ปไปหรือไม่”

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ มันคือการใช้มติมหาชนมาบังคับเปปเปอร์ให้แต่งงานกับส้มเปรี้ยว” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์พยักหน้า

“ถูกต้อง ดังนั้นคุณรีบโทษหาส้มเปรี้ยวให้เธอกลับมา คืนนี้ต้องดำเนินการตามแผน โดยไม่ชักช้า” เยี่ยมบุญพูดอย่างจริงจัง

“แต่ว่าก่อนหน้านี้โทรหาส้มเปรี้ยว เธอก็ไม่รับสายเลยคะ！”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์พูดอย่างรู้สึกลำบักเล็กน้อย

เยี่ยมบุญไม่สนหรอกนะ เขาลุกขึ้นมา “งั้นก็โทรต่อ โทรจนมันจะรับ เพราะเวลาของพวกเรามีเพียงเท่านี้”

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่พูดคำพูดใดๆอีกเลย ทำได้เพียงทำตามคำสั่งของเขา หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรหาส้มเปรี้ยว

อีกด้านหนึ่ง ในโกดังที่ร้างแห่งหนึ่ง ชายคนหนึ่งจับโทรศัพท์มือถือที่ส่งเสียงกริ่งอยู่ และเดินไปหาชายสองคนทางด้านประตูโกดัง

“คุณราเม็ง โทรศัพท์มือถือของส้มเปรี้ยวดังอีกแล้วครับ” ชายยื่นโทรศัพท์มือถือไป