รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 333

ปีโป้ตกใจมากจนเสียงของเขาแหลมขึ้น และมือที่ถือเอกสารอยู่ก็ยิ่งสั่นมากขึ้นไปอีก

“พี่มาย…พี่มายมิ้นท์ท้อง?” ปีโป้กลืนน้ำลาย เขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เป็นเวลานาน

พิศมัยเม้มปาก “ท้องก็ท้องสิ มันเกี่ยวอะไรกับเปปเปอร์ของพวกเราล่ะ? แค่มายมิ้นท์ท้องก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นลูกของเปปเปอร์นี่?”

ท้องประมาณสองเดือนครึ่ง หมายความว่าอย่างไร?

หมายความว่ามายมิ้นท์เพิ่งหย่ากับเปปเปอร์ และเธอก็ไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นทันที อดทนรอไม่ไหวขนาดนี้ ยังมีหน้ามาบอกว่าเธอรักเปปเปอร์อีก หน้าไม่อายจริงๆ!

“คุณนายพิศมัย คุณพูดถูกจริงๆ ที่มายมิ้นท์ตั้งท้องอยู่คือลูกของเปปเปอร์จริงๆ!” เยี่ยมบุญมองเปปเปอร์ด้วยรอยยิ้ม “เปปเปอร์ ฉันพูดถูกไหมล่ะ?”

พิศมัยเม้มปากและไม่ตอบอะไร

พิศมัยรู้จักเขาดี การที่เขาไม่ปฏิเสธ แสดงว่าเขายอมรับ

“เปปเปอร์ สิ่งที่อยู่ในท้องของมายมิ้นท์...เป็นของแกจริงๆ เหรอ” พิศมัยมองเปปเปอร์ด้วยความตกใจก่อนจะถามเขา

เปปเปอร์พยักหน้า “ใช่!”

ตึก!

เอกสารในมือของปีโป้ตกลงไปที่พื้นในทันที เขายกนิ้วให้เปปเปอร์ และพูดด้วยความชื่นชมอย่างจริงใจว่า “พี่ชาย พี่เก่งจริงๆ!”

“เก่งบ้าอะไร” พิศมัยตบหัวของปีโป้ แล้วมองไปที่เปปเปอร์ “เปปเปอร์แกไม่ชอบมายมิ้นท์ไม่ใช่เหรอ ทำถือได้...”

“นี่เป็นอุบัติเหตุ” เปปเปอร์หลับตาลงและพูดเบาๆ

นอกจากนี้ เขาไม่ได้ไม่ชอบมายมิ้นท์

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าในขณะนั้นเขาชอบมายมิ้นท์ไหม แต่เขาก็ซื่อสัตย์กับใจของตัวเอง

มิฉะนั้น เขาคงไม่มีเรื่องแบบนี้กับมายมิ้นท์

“ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุหรือไม่ก็ตาม มายมิ้นท์กำลังตั้งครรภ์ สองเดือนสิบเจ็ดวัน และเธอกำลังตั้งท้องลูกของเปปเปอร์ ดังนั้นการที่คุณนอกใจจึงเป็นข้อเท็จจริงที่ยากจะรับได้” เยี่ยมบุญนั่งลง เขานั่งไขว้ห้าง และพูดอย่างได้ใจ

“แล้วไง” เปปเปอร์มองเขาอย่างเฉยเมย

เยี่ยมบุญขมวดคิ้ว

สรุปได้แล้วว่าเป็นการนอกใจ

เปปเปอร์ไม่ตื่นตระหนกเลยเหรอ?

เยี่ยมบุญหรี่ตาและพูดว่า “แล้วคุณจะชดเชยส้มเปรี้ยวและตระกูลภักดีพิศุทธิ์ของผมยังไง”

เปปเปอร์ยิ้มและเยาะเย้ย “นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของการที่คุณมาหาผม แอบอ้างคำว่านอกใจ แล้วมาหาผมเพื่อคิดบัญชี อันที่จริงคุณมาที่นี่เพื่อขอผลประโยชน์เท่านั้น”

“เป็นอย่างนี้นี่เอง ไอ้แก่แบบคุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!” พิศมัยจ้องไปที่เยี่ยมบุญด้วยความโกรธเคือง

เยี่ยมบุญไม่สนใจเธอ เขามองไปที่เปปเปอร์ “คุณพูดถูก แต่ก็เป็นความจริงที่ว่าคุณนอกใจ ผมต้องการค่าชดเชยจากคุณมันมากเกินไปเหรอ”

“ไม่มากเกินไป ควรจะเป็นอย่างนั้นแหละ คุณต้องการค่าชดเชยอะไร” เปปเปอร์ลดเปลือกตาลงเพื่อปกปิดความเย็นชายในดวงตาของเขา

เมื่อพิศมัยได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอก็หยุดทันที “เปปเปอร์ แกทำไม่ได้นะ...”

“แม่ครับ อย่าพูดอะไรครับ” เปปเปอร์ห้ามเธอ

พิศมัยฟังคำพูดของเขาเสมอ เธอปิดปากและไม่พูดอะไร

เมื่อเห็นภาพนี้ เยี่ยมบุญก็ยิ้ม

ตอนแรกเขาคิดว่ามันคงจะไม่ราบรื่นนัก และเขาจะต้องโต้เถียงกันอย่างแน่นอน เปปเปอร์ถึงจะยอมชดเชยให้ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ของเขา

คิดไม่ถึงเลย ว่าเปปเปอร์จะตอบตกลงอย่างง่ายดายแบบนี้

“อย่ากังวลไป ผมไม่ต้องการค่าชดเชยมากนัก ผมแค่ต้องการให้คุณกลับมาร่วมงานกับเอสซีกรุ๊ป รวมถึงงานแต่งงานระหว่างคุณกับส้มเปรี้ยว” เยี่ยมบุญมองไปที่เปปเปอร์ “เป็นยังไงบ้าง มันไม่มากเกินไปสำหรับคุณใช่ไหม?”

ใบหน้าของเปปเปอร์เย็นชาขึ้น ในแววตาของเขาก็มีความโมโหที่เพิ่มมากขึ้น

พิศมัยใจแทบสลาย เธอตบโต๊ะเสียงดังนั้น “นี่ยังไม่มากเกินไปอีกเหรอ เยี่ยมบุญ ทำไมหน้าคุณด้านจัง แค่กลับไปร่วมงานกันยังไม่พอ นี่ยังจะให้กลับไปแต่งงานกันด้วย ตอนนี้มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าส้มเปรี้ยวเป็นแค่รองเท้าขาดๆ คู่หนึ่ง นี่คุณยังต้องการให้เปปเปอร์แต่งงานกับส้มเปรี้ยวอีกเหรอ คุณเอาตระกูลนวบดินทร์ของเราไว้ที่ไหน!”

ปีโป้ก็โกรธมากเช่นกัน แต่เขายังเด็ก และมีบางคำพูดที่เขาไม่สมควรจะพูดจริงๆ

เขากลอกตาและออกจากห้องนั่งเล่นไปอย่างเงียบๆ พร้อมกับโทรศัพท์ในมือของเขา

เขากำลังจะบอกคุณย่าของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้

ส่วนเยี่ยมบุญก็ปล่อยให้พี่ชายเขาเป็นคนแก้ปัญหาด้วยตัวเอง แต่คุณย่าของเขาต้องรู้ข้อเท็จจริงเรื่องที่พี่มายมิ้นท์ตั้งครรภ์

บางทีถ้าคุณย่าขอร้อง พี่มายมิ้นท์และพี่ชายก็อาจจะกลับมาคบกัน

ในห้องนั่งเล่น หลังจากที่พิศมัยดุเยี่ยมบุญไป เธอก็โน้มน้าวเปปเปอร์อย่างรวดเร็ว “เปปเปอร์ แกต้องไม่เห็นด้วยนะ”

เปปเปอร์พร้อมที่จะสัญญาว่าจะชดเชยให้ตระกูลภักดีพิศุทธิ์

เธอกลัวจริงๆ ว่าเปปเปอร์จะกลับมาแต่งงานกับส้มเปรี้ยว

เปปเปอร์รู้ถึงความกังวลของพิศมัย ดังนั้นเขาจึงวางมือลงบนมือของเธอ และทำท่าบอกให้เธอนั่งลงก่อน

พิศมัยมองไปที่เยี่ยมบุญอย่างดุร้าย ก่อนจะนั่งลงอย่างโกรธเคือง

เปปเปอร์ลืมตาขึ้นและจ้องไปที่เยี่ยมบุญ

เยี่ยมบุญเผชิญหน้ากับดวงตาที่เย็นชาไร้อารมณ์ของเขา ในใจเขาตื่นตระหนกมาก ก่อนจะไอและกล่าวว่า “แน่นอนว่า ถ้าคุณเปปเปอร์สนใจว่าส้มเปรี้ยวจะถูกคนอื่นรังแก คุณไม่จำเป็นต้องกลับไปแต่งงานกับส้มเปรี้ยวอีก เพราะยังไงผมก็ยังมีลูกสาวอีกคน”

เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เปปเปอร์และส้มเปรี้ยวกลับไปแต่งงานกันจริงๆ เพราะต่อให้เป็นผู้ชายปกติทั่วไป ยังไงก็ไม่มีใครต้องการส้มเปรี้ยวอยู่แล้ว ที่เขาพูดเมื่อครู่นี้ ก็เพื่อต้องการทดสอบเท่านั้น

สิ่งที่เขาต้องการคือการเปิดตัวชวนชม

ตราบใดที่เปปเปอร์ไม่ยอมรับส้มเปรี้ยว เขาจะผลักชวนชมไปให้เขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น การแต่งงานกับตระกูลนวบดินทร์จะไม่ถูกยกเลิก

“เหอะ” พิศมัยเยาะเย้ย “ในเมื่อส้มเปรี้ยวไม่ได้ ก็ให้สาวบ้านนอกคนใหม่ที่คุณหามาแต่งงานกับเปปเปอร์ คุณเห็นตระกูลนวบดินทร์ของเราเหมือนเป็นตระกูลการกุศลเหรอ ถึงจะได้ยอมรับทุกคน เห็นเปปเปอร์เป็นเหมือนถังขยะเหรอ ที่จะแต่งงานกับใครก็ได้!”

“คุณแม่...” เปปเปอร์งอ้าปากค้าง

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าพิศมัยกำลังช่วยเขา แต่คำพูดพวกนี้...

“เกิดอะไรขึ้น?” พิศมัยมองเขาด้วยสีหน้างุนงง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้ว่าเธอผิดตรงไหน

เปปเปอร์กุมขมับ “ไม่เป็นไร”

ชั่งเถอะ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ค่อยมีความรู้อยู่แล้ว

ปล่อยเธอไปเถอะ

เปปเปอร์ส่ายหัวเล็กน้อย และในวินาทีถัดมา เขาก็แสดงสีหน้าเย็นชา และมองดูเยี่ยมบุญอย่างเย็นชา “เอาล่ะ พูดมามากพอแล้ว ถึงทีผมพูดบ้าง ฉันบอกได้อย่างชัดเจนเลยว่าเราไม่มีทางจะกลับไปร่วมงานกันอีก และการแต่งงานกับตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ก็จะไม่มีทางเกิดขึ้นอีก”

พิศมัยหัวเราะอย่างกะทันหัน

ใบหน้าของเยี่ยมบุญดูแย่มาก “คุณหมายความว่าคุณไม่ได้ตั้งใจจะชดเชยให้กับตระกูลภักดีพิศุทธิ์ของผมเหรอ?"

เปปเปอร์ไม่ได้ปฏิเสธ

ใบหน้าของเยี่ยมบุญเปลี่ยนไป “เปปเปอร์ คุณไม่กลัวว่าผมจะเผยแพร่เรื่องการนอกใจของคุณเหรอ เมื่อผมเผยแพร่ออกไป คุณคิดว่าคุณเปปเปอร์และตระกูลนวบดินทร์ ยังจะมีภาพลักษณ์ที่ดีอยู่อีกหรอ?”

“ถ้าคุณอยากเผยแพร่คุณก็ไปเผยแพร่เลย ผมไม่ได้รู้สึกอะไร” เปปเปอร์เงยศีรษะอย่างเกียจคร้าน แล้วพูดเบาๆ ว่า “เมื่อเทียบกับการที่ส้มเปรี้ยวนอกใจผมถึงหกครั้ง และผมก็นอกใจเธอแค่ครั้งเดียว มันเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก และด้วยสถานะของผมในตอนนี้ ต่อให้คุณจะเผยแพร่ไป แล้วคุณคิดว่าคนเหล่านั้นจะกล้าว่าผมต่อหน้าเหรอ พวกเขาไม่กล้า ที่สำคัญบริษัทตระกูลนวบดินทร์ของผมก็จะไม่ได้รับผลกระทบใดๆ ถ้าคุณไม่เชื่อคุณก็ลองดู ที่สำคัญผมสามารถบอกกับคุณได้อย่างชัดเจนเลย ถ้าคุณเผยแพร่ออกไป คุณก็จะมีปัญหากับผมเพิ่มขึ้น”

“นี่คุณ...” สีหน้าของเยี่ยมบุญเปลี่ยนไปทันที มันซีดเซียวมากขึ้น มันดูตลกมาก

เขาต้องยอมรับว่าคำพูดของเปปเปอร์นั้นถูกต้อง สำหรับคนในแวดวงการนอกใจไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

เนื่องจากผู้ชายในแวดวงนี้ มีนิสัยนอกใจเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว ดังนั้นเปปเปอร์จึงนอกใจ มากสุดก็แค่ทำให้คนส่วนใหญ่ในแวดวงพูดถึงเรื่องนี้สักพัก แต่ก็ไม่มีอิทธิพลต่อชื่อเสียงของเปปเปอร์และบริษัทตระกูลนวบดินทร์ แม้แต่คนนอกวงการก็ทำไม่ได้

ประการแรก การนอกใจไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมาย และประการที่สอง สถานะตำแหน่งของเปปเปอร์ก็มีมากขนาดนี้ ไม่มีใครอยากทำร้ายเปปเปอร์ เพราะทุกคนต่างก็กลัวจะมีเรื่องกับเปปเปอร์

และตอนที่เขามาถึง เขาก็แค่ต้องการจะใช้เรื่องการนอกใจของเปปเปอร์มาข่มขู่เปปเปอร์ก็เท่านั้น แต่เขาลืมนึกถึงสถานะของเปปเปอร์ในเมืองเดอะซี

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เยี่ยมบุญก็รู้สึกเสียใจอย่างมากในใจ

เขากำลังคิดว่า เขาเอาความมั่นใจมาจากไหน คิดว่าจะใช้เรื่องนอกใจของเปเปอร์มาข่มขู่เปปเปอร์ได้เหรอ?

สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถข่มขู่ให้ได้ และยังทำให้เปปเปอร์เกลียดเขามากขึ้นอีก