ปีโป้ตกใจมากจนเสียงของเขาแหลมขึ้น และมือที่ถือเอกสารอยู่ก็ยิ่งสั่นมากขึ้นไปอีก
“พี่มาย…พี่มายมิ้นท์ท้อง?” ปีโป้กลืนน้ำลาย เขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เป็นเวลานาน
พิศมัยเม้มปาก “ท้องก็ท้องสิ มันเกี่ยวอะไรกับเปปเปอร์ของพวกเราล่ะ? แค่มายมิ้นท์ท้องก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นลูกของเปปเปอร์นี่?”
ท้องประมาณสองเดือนครึ่ง หมายความว่าอย่างไร?
หมายความว่ามายมิ้นท์เพิ่งหย่ากับเปปเปอร์ และเธอก็ไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นทันที อดทนรอไม่ไหวขนาดนี้ ยังมีหน้ามาบอกว่าเธอรักเปปเปอร์อีก หน้าไม่อายจริงๆ!
“คุณนายพิศมัย คุณพูดถูกจริงๆ ที่มายมิ้นท์ตั้งท้องอยู่คือลูกของเปปเปอร์จริงๆ!” เยี่ยมบุญมองเปปเปอร์ด้วยรอยยิ้ม “เปปเปอร์ ฉันพูดถูกไหมล่ะ?”
พิศมัยเม้มปากและไม่ตอบอะไร
พิศมัยรู้จักเขาดี การที่เขาไม่ปฏิเสธ แสดงว่าเขายอมรับ
“เปปเปอร์ สิ่งที่อยู่ในท้องของมายมิ้นท์...เป็นของแกจริงๆ เหรอ” พิศมัยมองเปปเปอร์ด้วยความตกใจก่อนจะถามเขา
เปปเปอร์พยักหน้า “ใช่!”
ตึก!
เอกสารในมือของปีโป้ตกลงไปที่พื้นในทันที เขายกนิ้วให้เปปเปอร์ และพูดด้วยความชื่นชมอย่างจริงใจว่า “พี่ชาย พี่เก่งจริงๆ!”
“เก่งบ้าอะไร” พิศมัยตบหัวของปีโป้ แล้วมองไปที่เปปเปอร์ “เปปเปอร์แกไม่ชอบมายมิ้นท์ไม่ใช่เหรอ ทำถือได้...”
“นี่เป็นอุบัติเหตุ” เปปเปอร์หลับตาลงและพูดเบาๆ
นอกจากนี้ เขาไม่ได้ไม่ชอบมายมิ้นท์
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าในขณะนั้นเขาชอบมายมิ้นท์ไหม แต่เขาก็ซื่อสัตย์กับใจของตัวเอง
มิฉะนั้น เขาคงไม่มีเรื่องแบบนี้กับมายมิ้นท์
“ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุหรือไม่ก็ตาม มายมิ้นท์กำลังตั้งครรภ์ สองเดือนสิบเจ็ดวัน และเธอกำลังตั้งท้องลูกของเปปเปอร์ ดังนั้นการที่คุณนอกใจจึงเป็นข้อเท็จจริงที่ยากจะรับได้” เยี่ยมบุญนั่งลง เขานั่งไขว้ห้าง และพูดอย่างได้ใจ
“แล้วไง” เปปเปอร์มองเขาอย่างเฉยเมย
เยี่ยมบุญขมวดคิ้ว
สรุปได้แล้วว่าเป็นการนอกใจ
เปปเปอร์ไม่ตื่นตระหนกเลยเหรอ?
เยี่ยมบุญหรี่ตาและพูดว่า “แล้วคุณจะชดเชยส้มเปรี้ยวและตระกูลภักดีพิศุทธิ์ของผมยังไง”
เปปเปอร์ยิ้มและเยาะเย้ย “นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของการที่คุณมาหาผม แอบอ้างคำว่านอกใจ แล้วมาหาผมเพื่อคิดบัญชี อันที่จริงคุณมาที่นี่เพื่อขอผลประโยชน์เท่านั้น”
“เป็นอย่างนี้นี่เอง ไอ้แก่แบบคุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!” พิศมัยจ้องไปที่เยี่ยมบุญด้วยความโกรธเคือง
เยี่ยมบุญไม่สนใจเธอ เขามองไปที่เปปเปอร์ “คุณพูดถูก แต่ก็เป็นความจริงที่ว่าคุณนอกใจ ผมต้องการค่าชดเชยจากคุณมันมากเกินไปเหรอ”
“ไม่มากเกินไป ควรจะเป็นอย่างนั้นแหละ คุณต้องการค่าชดเชยอะไร” เปปเปอร์ลดเปลือกตาลงเพื่อปกปิดความเย็นชายในดวงตาของเขา
เมื่อพิศมัยได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอก็หยุดทันที “เปปเปอร์ แกทำไม่ได้นะ...”
“แม่ครับ อย่าพูดอะไรครับ” เปปเปอร์ห้ามเธอ
พิศมัยฟังคำพูดของเขาเสมอ เธอปิดปากและไม่พูดอะไร
เมื่อเห็นภาพนี้ เยี่ยมบุญก็ยิ้ม
ตอนแรกเขาคิดว่ามันคงจะไม่ราบรื่นนัก และเขาจะต้องโต้เถียงกันอย่างแน่นอน เปปเปอร์ถึงจะยอมชดเชยให้ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ของเขา
คิดไม่ถึงเลย ว่าเปปเปอร์จะตอบตกลงอย่างง่ายดายแบบนี้
“อย่ากังวลไป ผมไม่ต้องการค่าชดเชยมากนัก ผมแค่ต้องการให้คุณกลับมาร่วมงานกับเอสซีกรุ๊ป รวมถึงงานแต่งงานระหว่างคุณกับส้มเปรี้ยว” เยี่ยมบุญมองไปที่เปปเปอร์ “เป็นยังไงบ้าง มันไม่มากเกินไปสำหรับคุณใช่ไหม?”
ใบหน้าของเปปเปอร์เย็นชาขึ้น ในแววตาของเขาก็มีความโมโหที่เพิ่มมากขึ้น
พิศมัยใจแทบสลาย เธอตบโต๊ะเสียงดังนั้น “นี่ยังไม่มากเกินไปอีกเหรอ เยี่ยมบุญ ทำไมหน้าคุณด้านจัง แค่กลับไปร่วมงานกันยังไม่พอ นี่ยังจะให้กลับไปแต่งงานกันด้วย ตอนนี้มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าส้มเปรี้ยวเป็นแค่รองเท้าขาดๆ คู่หนึ่ง นี่คุณยังต้องการให้เปปเปอร์แต่งงานกับส้มเปรี้ยวอีกเหรอ คุณเอาตระกูลนวบดินทร์ของเราไว้ที่ไหน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานอมเปรี้ยว
โดนสาดกรดก็รีบล้างออกสิ กว่าจะขับรถไปถึงก็กัดกร่อนไปถึงกระดูกแล้ว วางเรื่องมาให้พระนางฉลาดมาก แต่ดันไม่รู้ว่าต้องล้างด่วน...
ก็แค่บอกอีธานว่านังส้มเน่าอาจจะเป็นคนวางแผนฆ่าแฟนเก่า แล้วให้อีธานสะกดติตมันให้สารภาพ ก็จบแล้ว จะง่าวอะไรขนาดนั้น...