รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 358

ได้ยังไงล่ะ!

เยี่ยมบุญคัดค้านทันที “ประธานวศิน คุณทำแบบนี้ไม่ได้!”

“ทำไมฉันจะทำแบบนี้ไม่ได้?” ประธานวศินมองเขาอย่างไม่แยแส ไม่ปิดบังความเยาะเย้ยในดวงตา

ใบหน้าชราของเยี่ยมบุญแดงขึ้นมาแล้ว “เพราะฉันคือประธาน และเป็นผู้ถือหุ้นมากที่สุดในเอสซี พวกคุณคิดจะจัดประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้น เตะฉันลงจากตำแหน่งประธาน นี่มันไม่สมเหตุสมผล!”

“ไม่มีอะไรไม่สมเหตุสมผล ประธานบริษัทอาจจะไม่ใช่ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดก็ได้ และผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดก็อาจจะไม่ใช่ประธานก็ได้ นี่ไม่ใช่ความขัดแย้ง” ประธานวศินพูด

คณะกรรมการคนอื่นก็พยักหน้าทีละคน

“ถูกต้อง ท่านประธาน คุณสละตำแหน่งเถอะ ให้คนมีความสามารถมารับผิดชอบ ตัวเองเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด ว่างๆ ไม่ดีเหรอ?”

“นั่นสิ แม้แต่ครอบครัวตัวเองประธานยังดูแลได้ไม่ดี นับประสาอะไรกับการบริหารเอสซี ไม่กี่เดือนมานี้ คุณทำให้เอสซีย่ำแย่อย่างรุนแรง ทำให้ผู้ถือหุ้นอย่างเราสูญเสียกำไรไปเท่าไรแล้ว คราวก่อนเราเห็นแก่ที่คุณสร้างเอสซีขึ้นมาจึงให้อภัยคุณ ให้คุณได้เป็นประธานต่อ แต่คราวนี้ไม่ว่ายังไงเราก็ให้อภัยไม่ได้”

“ได้ยินไหม? เยี่ยมบุญ ทุกคนไม่เห็นด้วยที่คุณจะเป็นประธาน งั้นต้องจัดการประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้นขึ้น กล่าวโดยสรุปคือครั้งนี้ ถึงคุณจะไม่ถอยจากตำแหน่งก็ต้องถอย ไม่งั้นเราจะถอนหุ้น ทำให้เอสซีล้มละลายไปเลย ยังไงเอสซีในมือคุณก็จะเป็นงี้อยู่แล้ว”

พูดจบ ประธานวศินก็เก็บของตรงหน้าให้เรียบร้อย เดินออกไปจากห้องประชุมโดยไม่มองเยี่ยมบุญเลย

ผู้ถือหุ้นคนอื่นก็ทำตามๆ กัน

ไม่นาน ภายในห้องประชุมใหญ่โต ก็เหลือเพียงเยี่ยมบุญคนเดียว

เยี่ยมบุญนั่งเก้าอี้หนาวเหน็บไปทั้งร่าง มองคอมพิวเตอร์ตรงหน้าด้วยดวงตาเศร้าหมอง ไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้

ทั้งๆ ที่เอสซีกรุ๊ปมั่นคงแล้ว แต่ตอนนี้กลับเกิดเรื่องอีก

ไม่เพียงเท่านั้น ตำแหน่งท่านประธานของเขา ก็จะถูกงัดไป……

ในเวลานี้ ประตูใหญ่ห้องประชุมก็ถูกเคาะดังขึ้น

ตามด้วยประตูเปิดออก ผู้ช่วยเดินเข้ามา พูดด้วยน้ำเสียงร้อนใจ “ประธานเยี่ยมบุญ แย่แล้วครับ ข้างล่างมีสื่อมาเยอะมาก โวยวายตะโกนว่าอยากสัมภาษณ์คุณ อยากรู้ว่าคุณคิดยังไงกับเรื่องที่คุณหนูรองทำผิดกฎหมายเข้าสถานีตำรวจอีกครั้ง?”

“ความคิดเหรอ?” เยี่ยมบุญยิ้มเยาะด้วยดวงตาแดงก่ำ “พวกมันไม่อยากรู้ความคิดฉันหรอก แต่ต้องการประเด็นของฉัน!”

เพิ่งสิ้นเสียง โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น

เยี่ยมบุญหายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธภายในใจชั่วคราว หยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นว่าเป็นคู่อริตัวเองโทรมา เขาจึงตัดสายทันที

เพราะไม่ต้องรับ เขาก็รู้ว่าคู่อริของตัวเองโทรมาเพื่ออะไร ต้องการมาหัวเราะเยาะเขาแน่ๆ

คราวก่อนก็เป็นแบบนี้

คราวก่อนส้มเปรี้ยวทำร้ายคนอื่นถูกจับตัวไป คู่อริคนนี้ก็โทรมาหัวเราะเยาะเขา เขาเสียเกียรติหมดแล้ว

แต่ถึงเยี่ยมบุญไม่รับโทรศัพท์ คู่อริของเขาก็ไม่คิดจะปล่อยเขาไปเหมือนกัน ส่งข้อความให้เขา: เยี่ยมบุญน้องรัก จารีตกับยีนตระกูลภักดีพิศุทธิ์ของนายฉันล่ะยอมรับความพ่ายแพ้จริงๆ เป็นนักโทษกันทั้งบ้าน จิ๊ๆ ตอนนี้ลูกสาวนายเข้าไปแล้ว ฉันอยากรู้เมื่อไรนายจะเข้าไปอ่ะ เรื่องที่นายฆ่าไตรภูมิเมื่อหกปีก่อน……

โครม!

เยี่ยมบุญยังอ่านไม่จบ ก็กวาดสิ่งของที่อยู่บนโต๊ะประชุมลงพื้นทั้งหมด เพื่อระบายความโกรธในเวลานี้

ผู้ช่วยเห็นดังนั้น ก็รีบถอยกลับ เพื่อไม่ให้ซวยโดนตัวเอง

เยี่ยมบุญหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ดวงตามืดมนคลุมเครือ

คนคนนี้ รู้ได้อย่างไรว่าเขาฆ่าไตรภูมิเมื่อหกปีก่อน?

ทั้งๆ ที่เรื่องนี้เขาทำปิดบังขนาดนี้ อย่าว่าแต่โลกภายนอก คนที่ใกล้ชิดเขาก็ไม่รู้ นึกว่าไตรภูมิกระโดดตึกฆ่าตัวตายเพราะทนไม่ได้ที่เทนเดอร์กรุ๊ปเงินทุนพังทลาย

แต่คนคนนี้ ยืนยันหนักแน่นว่าเขาฆ่าไตรภูมิ ดูเหมือนรู้อะไรบางอย่าง

แต่ถึงจะรู้แล้วยังไง ไม่มีหลักฐาน!

ไม่อย่างนั้นคนคนนี้คงเอาออกมาจัดการเขาไปนานแล้ว ยังไงแล้วพวกเขาก็เป็นคู่อริตัวฉกาจในโลกธุรกิจ

คิดแบบนี้ เยี่ยมบุญก็ไม่กังวล เขาหลับตา พูดด้วยเสียงเย็นชา “เตรียมรถ ไปสถานีตำรวจ!”

เขาต้องรู้ว่าคราวนี้ส้มเปรี้ยวทำอะไรผิดกฎหมาย ช่วยได้หรือไม่

ถ้าช่วยออกมาได้ ก็แสดงว่าปัญหาไม่ใหญ่โต เอสซีก็ฟื้นฟูได้อีกครั้ง

แต่ถ้าช่วยไม่ได้……