รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 456

เนื่องจากท่าทีคุณมายมิ้นท์ที่ปฏิบัติต่อเปปเปอร์นั้น มองไม่ออกว่าเธอจะทำอาหารเย็นให้ประธานเปปเปอร์กินได้ด้วยตนเอง

อีกอย่าง ก่อนหน้านี้ตอนที่ประธานเปปเปอร์ยังไม่ได้ช่วยคุณมายมิ้นท์ ก็ไม่เคยเห็นคุณมายมิ้นท์ทำอาหารให้ประธานเปปเปอร์ประธานเลยสักครั้ง

ดังนั้นตอนนี้เมื่อเขาได้ยินว่ามายมิ้นท์จะทำอาหารให้ประธานเปปเปอร์กินด้วยตนเอง ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อยากจะเชื่อ

เปปเปอร์เห็นสายตาอันแปลกประหลาดใจในดวงตาของผู้ช่วยเหมันตร์ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายหนึ่งคิดอะไรอยู่ ริมฝีปากเรียวบางเผยอขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเผยถึงความเย่อหยิ่งและโอ้อวดออกมาว่า “ไม่เหมือนตัวเธอตรงไหน? เธอไม่เพียงจะทำอาหารให้ผมกิน แต่ว่านับจากนี้เธอจะดูแลผมด้วยตัวเอง”

“จริงหรือครับ?” ผู้ช่วยเหมันตร์ไม่เพียงแค่เบิกตากว้างอย่างเดียวเท่านั้น แต่ปากของเขาก็อ้ากว้างมากขึ้นด้วย

เปปเปอร์หรี่ตามองดูเขา “คิดว่าผมจะหลอกคุณหรือไง?”

“......” ผู้ช่วยเหมันตร์ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา

แน่นอนว่าไม่มีเหตุผลอะไรต้องหลอกเขา

เนื่องจากมันไม่มีประโยชน์

ดังนั้นนี่คือความจริง คุณมายมิ้นท์จะดูแลประธานเปปเปอร์จริงๆ!

“ประธานเปปเปอร์ครับ คุณเป็นคนเสนอขึ้นมาเองหรือว่า......”

“เธอเป็นคนบอกเอง” เปปเปอร์ตอบเขากลับไปอย่างตรงไปตรงมา

ผู้ช่วยเหมันตร์ใช้มือกุมไปที่คางแล้วครุ่นคิด “ถ้าอย่างนั้นคงจะเป็นเพราะคุณมายมิ้นท์รู้สึกซาบซึ้งใจที่ท่านช่วยเธอเอาไว้ในครั้งนี้ ว่าแต่ประธานเปปเปอร์ครับ ท่านตั้งใจจะทำอย่างไร?”

“หมายความว่ายังไง?” เปปเปอร์เปปเปอร์หรี่ตาลง

ผู้ช่วยเหมันตร์มองไปทางเขา “ก็เรื่องโอกาสนะสิครับ นี่คือโอกาสอันดีที่จะได้คืนดีกับคุณมายมิ้นท์ การที่คุณช่วยเธอเอาไว้ในครั้งนี้ไม่มี หากเปรียบเทียบกับการที่คุณเคยช่วยเธอเอาไว้ครั้งก่อนก่อนแล้ว ครั้งนี้มันช่างน่าประทับใจเหลือเกิน จากที่คุณมายมิ้นท์ตั้งใจจะอยู่ดูแลท่าน ก็พอจะมองออกว่าคุณมายมิ้นท์ไม่ได้เกลียดท่านแล้ว เธอติดหนี้บุญคุณท่านครั้งใหญ่ ดังนั้นหากว่ายื่นข้อเสนอขอคืนดีกับเธอ คาดว่าเธอก็คงจะตอบตกลง”

ต้องยอมรับว่านี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากมาก

อีกทั้งยังเป็นโอกาสที่น่าจะประสบผลสำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่เปปเปอร์กลับไม่เคยคิดถึงมันมาก่อน ต่อให้ได้ยินผู้ช่วยเหมันตร์พูดขึ้นแบบนี้ ในใจของเขาก็ไม่ได้รู้สึกสั่นไหวแม้แต่น้อย กลับตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ผมจะไม่ทำแบบนั้นแน่”

“ทำไมล่ะครับ?” ผู้ช่วยเหมันตร์รู้สึกไม่เข้าใจเอาเสียจริง

ประธานเปปเปอร์รักคุณมายมิ้นท์เสียขนาดนั้น รักมากเสียจนไม่คิดแม้แต่ชีวิตตนเอง

ในเมื่อมีโอกาสอันดีที่จะขอคืนดีกับคุณมายมิ้นท์ได้ แต่ทำไมประธานเปปเปอร์จึงได้ปฏิเสธกันเล่า?

สิ่งนี้ทำให้ผู้ช่วยเหมันตร์ไม่เข้าใจเลยเสียจริง

เปปเปอร์เอื้อมไปหยิบเอกสารฉบับหนึ่งมาเปิดดู “ถ้าผมทำแบบนั้น มันจะแตกต่างอะไรกับการนำบุญคุณเอามาบีบบังคับเธอ อีกอย่างนี้มันเป็นวิธีการของคนใจแคบ ผมจะทำแบบนั้นโดยไม่สนใจอะไรไม่ได้หรอก ถ้าอยากจะได้ตัวเธอกลับมาก็ควรที่จะใช้วิธีอันสะอาดเปิดเผย ให้เธอกลับมาอยู่ข้างกายผมด้วยความยินยอมของเธอเอง แต่ไม่ใช่โดยวิธีอันสกปรกแบบนี้”

“อีกอย่าง ต่อให้ผมใช้วิธีนี้แล้วได้เธอกลับมาครอบครอง ก็คงมีแต่จะทำให้เธอโกรธเกลียดผมมากกว่าเดิม แม้ว่าตอนนั้นพวกเราจะคืนดีกันแล้ว แต่ถึงอย่างไรเราก็ยังคงเป็นคู่สามีภรรยาที่มีแต่ความเคียดแค้นต่อกัน นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากได้ เข้าใจไหม?” เขาเหล่ตาไปมองดูผู้ช่วยเหมันตร์

เมื่อฟังออกว่าน้ำเสียงของประธานเปปเปอร์ดูไม่พอใจเท่าไรนัก ผู้ช่วยเหมันตร์ก็ก้มหน้าลงและตอบว่า “ขอโทษด้วยครับประธานเปปเปอร์ ผมไม่คิดให้ดีก่อนพูด”

“ถ้ารู้ก็ดีแล้ว และต่อจากนี้อย่าได้พูดถึงอีก” เปปเปอร์เปิดฝาปากกาออกแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าตอบรับ

เปปเปอร์เซ็นชื่อของตนลงไปบนเอกสาร “อ้อจริงสิ ตอนนี้สถานการณ์ของราเม็งเป็นยังไงบ้าง?”

“เขา?” แววตาของผู้ช่วยเหมันตร์แฝงไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “เขาได้ลาออกจากวงการบันเทิงและกลับไปอยู่ที่เมืองหลวงแล้วครับ”

“กลับไปเมืองหลวง?” เปปเปอร์ที่กำลังเปิดเอกสารอีกฉบับหนึ่งออกดูก็ชะงักลงแล้วเงยหน้ามองดู “เรื่องนี้มันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“เมื่อวานนี้ในตอนเช้าเองครับ คาดว่าอีกไม่นานก็คงจะได้ยินข่าวคราวในวงการว่าคุณชายทายาทผู้สืบทอดตระกูลอัคคเดชโภคินกลับคืนสู่ตระกูลแล้ว” ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบ

เปปเปอร์หมุนปากกาในมือ “นั่นหมายความว่าราเม็งตั้งใจจะกลับไปยังตระกูลอัคคเดชโภคินเพื่อแย่งชิงตำแหน่งทายาทสืบทอดอย่างงั้นหรือ?”

“น่าจะเป็นอย่างนั้นครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า “ในครั้งนี้ การกระทำต่างๆ ที่องอาจ ทำขึ้นก็เพื่อจะแย่งชิงตำแหน่งทายาทสืบทอดตระกูลอัคคเดชโภคิน ทำให้ราเม็งรู้สึกโมโหขึ้นมาจริงๆ ดังนั้นคาดว่าราเม็งคงจะไม่ปล่อยองอาจ และบุตรนอกสมรสของคนอื่นไปแน่”

“จับตามองดูราเม็งเอาไว้ เขาจะต้องไปตามหาองอาจแน่ๆ เพียงแค่จับตามองดูราเม็ง การที่พวกเราตามหาองอาจจนพบก็มีความเป็นไปได้สูง” เปปเปอร์หรี่ตาลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

ผู้ช่วยเหมันตร์มองไปทางเขาด้วยแววตาสงสัยข้องใจ “ประธานเปปเปอร์ครับ ทำไมถึงพูดแบบนั้น?”

“ลืมไปแล้วหรือไงว่าข้างกายของมายมิ้นท์มีแฮกเกอร์ที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถคอยช่วยเหลือเธออยู่?” เปปเปอร์เงยหน้าถาม