รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 567

“คุณ......คุณ......”

“ผมทำไม” เปปเปอร์พูดตัดบทเธออีกครั้ง “คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอ จุดประสงค์ที่คุณพูดใส่ร้ายมายมิ้นท์คืออะไร ไม่มีอะไรมากไปกว่าการใส่ร้ายป้ายสีภาพลักษณ์มายมิ้นท์ในใจผม และลดตำแหน่งของเธอในใจผมใช่ไหม เหอะ ผู้หญิงที่ทั้งร้ายกาจและโง่แบบคุณ ผู้ชายที่ชอบคุณ ล้วนสมองมีปัญหาทั้งนั้น”

พูดพลาง เปปเปอร์หันไปมองคชาที่อยู่ข้างๆ

คชากระแอมอย่างกระอักกระอ่วน รีบหันหน้าไปทางอื่น

ดารามายไม่คิดว่าเปปเปอร์จะพูดตรงขนาดนี้ ตรงจนกระชากสิ่งที่เธอปกปิดเอาไว้ออกมาจนหมด ทำให้ความทะเยอทะยานของเธอถูกเผยออกมา

ทันใดนั้น เธอทั้งร้อนตัวทั้งลำบากใจ และโกรธด้วย ตัวสั่นไปทั้งตัว

ขนาดมายมิ้นท์ยังคิดไม่ถึงว่าเปปเปอร์จะมีด้านที่ปากร้ายขนาดนี้ด้วย

แต่รู้สึกไม่เลวเลยทีเดียว

โดยเฉพาะเห็นเขาปกป้องเธอ ดูหมิ่นดารามายจนไร้ค่า เธอยิ่งพอใจเข้าไปอีก

“ไปกันเถอะ” เปปเปอร์มองมายมิ้นท์

ไม่จำเป็นต้องไร้สาระกับผู้หญิงอย่างดารามายอีกแล้ว มีแต่จะเสียเวลาเปล่าๆ

ตอนนี้ดารามายโดนเขาว่า อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี และไม่กล้าขวางพวกเขาอีก

มายมิ้นท์ตอบรับ “โอเค ไปกันเถอะ”

เธอหันหลังไป โดยไม่เหลียวแลดารามาย ก้มตัวเข้าไปที่นั่งข้างคนขับ

เปปเปอร์ปิดประตูข้างคนขับ เดินอ้อมหน้ารถมาฝั่งคนขับ เปิดประตูเข้าไป จากนั้นสตาร์ทรถ แล้วขับออกไปทันที

รถเคลื่อนตัวไปยังทางออกลานจอดรถ เมื่อขับออกไปได้สักระยะ มายมิ้นท์บังเอิญมองกระจกมองหลัง เห็นดารามายโดนคชาตบจนล้มลงบนพื้น

มายมิ้นท์ตกใจ

เปปเปอร์ก็เห็นภาพนั้น เขาพูดอย่างราบเรียบว่า “ดารามายเป็นคนรักของคชา เมื่อกี้ดารามายเอาแต่จะเกาะผม ทำให้คนใจแคบอย่างคชาเคียดแค้นในใจ คชาไม่กล้าทำอะไรผม แต่เขาไม่มีอะไรต้องกลัวดารามาย โดยเฉพาะการที่คุณไร้เยื่อใยกับดารามายอีก ดังนั้นเมื่อเราออกมา คชาต้องจัดการเธออยู่แล้ว”

มายมิ้นท์เบะปาก “ใช่ เอาแต่อยากเกาะคุณ”

“หืม?” เปปเปอร์เลิกคิ้วขึ้น “ทำไมน้ำเสียงคุณแปลกๆ”

“เปล่าสักหน่อย” มายมิ้นท์ก้มหน้ามองเล็บตัวเอง ดีดเล็บ แล้วพูดเหมือนหึงนิดๆ “ใครบางคนโชคดีด้านความรักจริงๆ ส้มเปรี้ยวไปแล้ว ตอนนี้มีดารามายเข้ามาอีก”

“คุณหึงเหรอ” เปปเปอร์หรี่ตาลง

มายมิ้นท์นั่งหลังตรง รีบเถียงว่า “ไม่มีทาง ฉันจะหึงอะไรได้ คุณอย่าพูดไร้สาระ”

เปปเปอร์จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเธอปากไม่ตรงกับใจ เขาหัวเราะเบาๆ “ครับๆๆๆ คุณไม่ได้หึง”

“ฉันไม่หึงอยู่แล้ว” มายมิ้นท์พึมพำ

เปปเปอร์หมุนพวงมาลัย ถึงสายตามองไปข้างหน้า แต่แววตาลึกซึ้งเป็นพิเศษ “วางใจเถอะ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนเอาแต่คิดถึงผม ผมก็ไม่มีทางสนใจ ผมรักคุณแค่คนเดียว”

เมื่อพูดจบ เขาหันมามองมายมิ้นท์

มายมิ้นท์ใจเต้นแรง ใบหน้าเล็กร้อนผ่าวขึ้นมา

ยังดีที่ไฟในรถค่อนข้างสลัว เธอหน้าแดง เปปเปอร์ก็มองไม่เห็น ไม่งั้นเธอคงอยากหาที่หลบ

ช่วงนี้เหมือนคนคนนี้พูดทำให้คนใจเต้นแรงเก่งขึ้นหรือเปล่านะ

ไม่รู้ทำไม จู่ๆ มายมิ้นท์คิดถึงคำพูดที่ กิมจิพูดกับเธอในห้องแต่งตัวก่อนหน้านี้

กิมจิบอกว่า ถ้าเจอคนที่ชอบตัวเองเป็นพิเศษ ก็อยู่กับเขาซะ จะได้ไม่เสียใจทีหลัง

ดังนั้น เธอควรลองครุ่นคิดกับคำพูดของกิมจิดีไหม อยู่กับเปปเปอร์ดีหรือเปล่า

เพราะตอนนี้เขาแตกต่างจากเมื่อก่อน ถ้าอยู่กับเขา เธอคงไม่เป็นแบบเมื่อหกปีก่อน

ขณะกำลังคิด มายมิ้นท์เหม่อมองเปปเปอร์

เปปเปอร์รู้สึกว่าเธอกำลังเหม่อ ใช้โอกาสตอนไฟแดง หันไปถามเธอ “เป็นอะไร”

มายมิ้นท์แววตาวูบไหว จากนั้นหลุบตาลง แล้วหัวเราะ “ไม่มีอะไร แค่คิดว่าควรตอบตกลงเรื่องหนึ่งดีไหม”

“เรื่องอะไร” เปปเปอร์ถามอย่างอยากรู้