รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 605

“เกินไปเหรอ？”เปปเปอร์ก้มหน้า พลางมองมายังมายมิ้นท์ด้วยสายตาที่อ่อนโยน“ผมคิดว่าสิ่งที่เขาทำไม่ได้เกินไปเลย อีกทั้งยังใจอ่อนเกินไปด้วยซ้ำ หากเป็นผม หากมีใครกล้าจอดรถบริเวณที่จอดรถของผมเพื่อยั่วยุผม ผมก็จะทุบรถของหล่อนให้พังยับเยิน แล้วก็จะแจ้งภายในหน่วยงานว่า ห้ามใครยอมก้มหัวให้หล่อนอย่างเด็ดขาด”

มายมิ้นท์ยิ้ม

ดารามายรู้สึกสับสน เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ“คุณเปปเปอร์ คุณ……”

“ผมทำไมเหรอ？”เปปเปอร์ยกตาขึ้น เขามองเธออย่างไม่มีอารมณ์ในสายตาของเขา

ในใจของดารามายกลืนน้ำลายอย่างขี้ขลาด“เมื่อสักครู่นี้คุณ ช่วยฉันทวงความยุติธรรมให้ฉันไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้……”

หล่อนยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกมายมิ้นท์พูดขัดจังหว่ะขึ้น

มายมิ้นท์เงยหน้ามองมายังเปปเปอร์“เมื่อสักครู่นี้คุณต้องการทวงความยุติธรรมให้กับหล่อนเหรอคะ？”

ริมฝีปากของเปปเปอร์เหน็บที่มุมปากเล็กน้อย“คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหมล่ะครับ？”

“แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้”มายมิ้นท์ส่ายศีรษะ “เพียงแต่ว่าฉันแค่รู้สึกแปลกๆ คุณทำอะไรกันแน่ ถึงทำให้หล่อนมีความคิดแบบนี้”

เปปเปอร์เม้มริมฝีปากบาง“ผมก็อยากรู้เหมือนกัน”

ขณะที่พูด เขามองไปยังดารามายที่อยู่ฝั่งตรงข้าม“คุณบอกว่าผมจะทวงความยุติธรรมให้กับคุณ？คุณมีหลักฐานไหมครับ？”

“เมื่อสักครู่นี้คุณถามฉันว่า พี่สาวทำอะไรฉันไม่ใช่เหรอคะ”แววตาของดารามายมองไปที่เขาพลางตอบกลับอย่างมีความหวัง

มายมิ้นท์อดไม่ได้ หัวเราะออกมาอีกหนึ่งครั้ง

เปปเปอร์กลับรู้สึกหดหู่ “ดังนั้นก็เป็นเพราะว่าผมถามประโยคกับคุณ คุณก็เลยคิดว่าผมต้องการทวงความยุติธรรมให้กับคุณงั้นเหรอครับ？”

“หรือว่าไม่ใช่ล่ะ？”ดารามายกัดริมฝีปาก

สีหน้าของเปปเปอร์เคร่งขรึม น้ำเสียงเย็นชาพลางพูดขึ้นอย่างเงียบขรึม：“คุณคิดมากเกินไปแล้ว หากผมต้องการทวงความยุติธรรม ก็จะทำเพื่อมายมิ้นท์ คุณมีความหมายอะไร？”

สีหน้าของดารามายซีดขาว ดูเหมือนคนทั้งตัวจะถูกโจมตีอย่างหนัก พลางเดินเซถอยหลังไปหนึ่งก้าว “คุณเปปเปอร์ คุณ……”

เธอมองไปยังใบหน้าของเปปเปอร์ ราวกับเป็นผู้ชายที่ชอบล้อเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิง พลางมองไปยังมายมิ้นท์และเปปเปอร์อย่างพูดไม่ออก

มายมิ้นท์ดึงแขนของเขา“พอได้แล้ว พวกเราไปกันเถอะ ก็แค่คนสมองมีปัญหา อย่าไปสนใจหล่อนเลย ยิ่งสนใจหล่อน หล่อนก็ยิ่งได้ใจ”

เปปเปอร์มองไปยังมายมิ้นท์ที่วางมือไว้บนแขนของตัวเอง ความสุขของอารมณ์ก็เปิดเผยบนใบหน้า ยิ้มพลางอึมหนึ่งที“ได้ครับ”

ทั้งสองจึงหันหลังแล้วเดินจากไป

ไม่ง่ายเลยที่ดารามายจะได้พบเปปเปอร์ หล่อนจะปล่อยให้พวกเขาจากไปแบบนี้ได้ยังไง

หล่อนกัดฟันพลางตามพวกเขาไป สุดท้ายก็วิ่งมาด้านหน้าพวกเขาพลางขวางพวกเขาไว้ “เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณเปปเปอร์”

เปปเปอร์หรี่ตาอย่างไม่พอใจ“คุณยังมีเรื่องอะไรอีก？”

“คุณเปปเปอร์ คุณชอบพี่สาวใช่ไหม？”ดารามายมองไปยังมายมิ้นท์ แววตาเผยความอิจฉาออกมา

มายมิ้นท์จับสายตาได้ ในใจไร้ซึ่งคำพูด ในขณะเดียวกันก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ จากนั้นก็บิดแขนเปปเปอร์ครู่หนึ่ง

เปปเปอร์ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด จากนั้นเอียงหน้ามองไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ“ทำไมเหรอ？”

ฝ่ายหญิงส่งสายตาให้กับเธอ จากนั้นหันศีรษะไปอีกด้านหนึ่ง ไม่สนใจเขาแล้ว

แววตาของเธอแสดงออกมาอย่างชัดเจน ทันใดนั้นเปปเปอร์ก็เข้าใจความหมายของเธอทันที หลังจากที่ยิ้มอ่อนๆครู่หนึ่ง ขณะที่กำลังจะพูดอะไรออกมา เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เป็นโทรศัพท์ของมายมิ้นท์

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาดู มองไปยังหน้าจอแสดงผล ใบหน้าก็เผยรอยยิ้มออกมา“ฉันขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ คุณตาของฉันเป็นคนโทรมา คาดว่าน่าจะเป็นเรื่องของการประชุมผู้ถือหุ้นในวันนี้อาเสกสรรกับคุณตาของฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน น่าจะได้ติดต่อกับคุณตาของฉันแล้ว”

“ไปเถอะ”เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย

มายมิ้นท์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พลางเดินไปอีกทางด้านหนึ่ง

เปปเปอร์มองไปยังเธอที่เดินจากไปไกล ในเวลานี้จึงได้หันกลับมามองดารามาย ด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกพลางพูดขึ้นว่า：“ผมคิดว่า ผมน่าจะแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดแล้วไม่ใช่เหรอครับ ในเมื่อคุณเข้าใจแล้ว ทำไมถึงได้ถามขึ้นอีก？”