รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 606

ดารามายยืนอยู่ตรงนั้น กำหมัดแน่นพลางมองมายังหนุ่มสาวที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ใบหน้าสยดสยอง ดวงตานั้นแดงก่ำ

มายมิ้นท์สัมผัสได้ถึงความอาฆาตแค้นและความริษยาจากหล่อน ขมวดคิ้ว พลางถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาหาเธอว่า：“คุณพูดอะไรกับหล่อน？”

เปปเปอร์ก็ไม่ได้ปิดบังเธอ พูดคำพูดที่เมื่อสักครู่นี้ดารามายพูดกับเขาออกมา

หลังจากที่ฟังจบ มายมิ้นท์ก็หัวเราะด้วยความเย็นชา“หล่อนก็ยังคงเป็นคนที่ชอบกลับดำเป็นขาว กลับขาวเป็นดำ ตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง”

“สันดานเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”เปปเปอร์ตอบกลับ

“คุณพูดถูก แต่ว่าเมื่อก่อนที่หล่อนชอบกลับดำเป็นขาว กลับขาวเป็นดำ ก็เพราะต้องการที่จะขโมยความรักและความสนใจจากพ่อ เพื่อให้พ่อเข้าใจว่าฉันเป็นลูกที่เลว ตอนนี้ที่หล่อนกลับดำเป็นขาว กลับขาวเป็นดำในเรื่องของฉัน ก็เพราะคุณ หล่อนชอบคุณ”

มายมิ้นท์เงยหน้าขึ้น ยิ้มอย่างไม่ยิ้มพลางมองไปยังชายหนุ่ม

หน้าผากของชายหนุ่มปรากฏริ้วรอยออกมาสองสามเส้น

แน่นอนว่าเขารู้ว่าดารามายคิดยังไงกับเขา

และเพราะเป็นเช่นนี้ เขาถึงรู้สึกรังเกียจ

“พอได้แล้ว ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว ไปกันเถอะ คุณไม่หิวเหรอครับ？”เปปเปอร์กดปุ่มลิฟต์

มายมิ้นท์รู้ดีว่าเขาไม่ต้องการพูดคุยเรื่องนี้ ยิ้มครู่หนึ่ง แล้วเดินตามเขาเข้าไปในลิฟต์

ด้านนั้น ดารามายมองดูทั้งสองคนเดินจากไป ความอิจฉาที่อยู่ในใจแทบจะเผาไหม้ตัวหล่อนเองแล้ว

หล่อนรู้มาโดยตลอดว่า ก่อนหน้าที่มายมิ้นท์จะแต่งเข้าตระกูลนวบดินทร์ ก็รู้ดีว่าตระกูลนวบดินทร์มีความหมายโดยนัยว่าอะไร

แต่หล่อนก็ไม่ได้ใส่ใจตระกูลนวบดินทร์ เพราะว่าหล่อนได้ยินมาว่าผู้ชายที่มายมิ้นท์แต่งงานด้วยไม่ได้ชอบมายมิ้นท์ อีกทั้งยังเป็นผู้ชายหัวล้าน อ้วน มีพุงใหญ่

ดังนั้นตอนที่อยู่ที่เกาหลี ตอนที่ได้ยินคชา เรียกคุณเปปเปอร์ หล่อนจึงไม่ได้มีการตอบสนองกลับ ที่แท้คุณเปปเปอร์คนนี้ กลับเป็นอดีตสามีของมายมิ้นท์ และเป็นหัวหน้าตระกูลนวบดินทร์

ที่แท้หัวหน้าตระกูลนวบดินทร์ ไม่ใช่ชายหัวล้านและมันเยิ้มในตำนาน แต่กลับเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเป็นอย่างมาก

ดังนั้นผู้ชายที่หล่อขนาดนี้ มีเงินมีอำนาจขนาดนี้ จึงจะเป็นผู้ชายในฝันของหล่อน นั่นคือผู้ชายที่หล่อนควรพิชิต

อีกทั้งผู้ชายคนนี้ยังมีใจให้กับมายมิ้นท์ และด้วยเหตุผลนี้เอง หล่อนก็น่าที่จะแย่งผู้ชายคนนี้มาได้！

เพราะถึงยังไงขอเพียงเป็นของๆมายมิ้นท์ ไม่ว่าจะเป็นเทนเดอร์กรุ๊ปหรือว่าเป็นคน หล่อนก็จะต้องได้มันมา

ขณะที่คิด ดารามายยกคางขึ้น จ้องมองทิศทางที่มายมิ้นท์และเขาทั้งสองจากไป สายตาเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน

อีกทางด้านหนึ่ง เปปเปอร์พามายมิ้นท์มายังห้องอาหารจีนแห่งหนึ่ง

เปปเปอร์ดึงเก้าอี้ออกให้กับมายมิ้นท์

มายมิ้นท์ก็ไม่ได้เสียมารยาท หลังจากถอดเสื้อคลุมออกก็นั่งลง

เปปเปอร์ก็นั่งลงตรงข้ามกับเธอ พลางยื่นเมนูให้กับเธอ“ทำไมคุณต้องยอมให้ดารามายอยู่ที่เทนเดอร์กรุ๊ปด้วย？แม้ว่าคุณจะมอบหุ้นให้กับหล่อนร้อยละห้า แต่คุณจะไม่ให้หล่อนทำงานที่เทนเดอร์กรุ๊ปก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ？”

“คุณพูดไม่ผิดค่ะ”มายมิ้นท์พลางพลิกดูเมนู พลางตอบกลับ“แต่ว่าสิ่งที่ฉันคิดก็คือ เก็บดารามายไว้ใกล้สายตาควบคุมดูแลง่ายกว่า หากปล่อยให้หล่อนไปอยู่ข้างนอก ไม่แน่ว่าอาจจะหายตัวไปอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ได้”

“คุณจะจับตาดูหล่อนเรื่องอะไรกัน？”เปปเปอร์รินน้ำเปล่าสองแก้ว แล้วยื่นให้กับเธอหนึ่งแก้วพลางถามขึ้น

มายมิ้นท์เม้มริมฝีปากแดง“กิมจิเป็นคนบอก คุณก็รู้ว่า การที่ฉันยอมให้ดารามายมาอยู่ข้างกาย ประการแรกก็เพราะต้องการหาหลักฐานที่หล่อนวางยาพ่อ ประการที่สองคือต้องการให้ดารามายมีลูก”

“มีลูก？”เปปเปอร์ขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เธอทำนัก

มายมิ้นท์ปิดเมนูลง มองไปที่เขา“แท้ที่จริงแล้ว……ฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อกับแม่！”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาของเปปเปอร์ก็หดลงอย่างเห็นได้ชัด มือที่ถือแก้วน้ำอยู่ เย็นจนสั่นครู่หนึ่ง น้ำที่อยู่ในแก้วกำลังขยับ

“คุณพูดว่าอะไรนะ？คุณไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของสามีภรรยาไตรภูมิ？”เปปเปอร์กำแก้วน้ำแน่น ดวงตาจ้องมองที่เธอ

เธอรู้ได้ยังไงว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของสามีภรรยาไตรภูมิ？

หรือว่าเธอรู้แล้วว่าเธอเป็นลูกของสองสามีภรรยาเยี่ยมบุญ？