รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 656

ของขวัญเหรอ?

เปปเปอร์นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งก่อน จากนั้นก็ค่อย ๆ ยิ้มขึ้นมา แล้วส่งข้อความเสียงถามกลับไปว่า “ทำไม อยากมอบของขวัญให้ผมเหรอ?”

“ก็วันเกิดคุณใกล้ถึงแล้วนี่ค่ะ” มายมิ้นท์พยักหน้าเล็กน้อย แล้วตอบกลับไปด้วยข้อความเสียง

เปปเปอร์ถึงเพิ่งนึกขึ้นมาได้ ว่าวันเกิดตัวเอง ใกล้ถึงแล้วจริง ๆ

ถึงว่าล่ะ อยู่ ๆ เธอก็มาถามว่าเขาอยากได้ของขวัญอะไร

บนใบหน้าเปปเปอร์เต็มไปด้วยความอ่อนโยน “ขอแค่เป็นของที่คุณมอบให้ ผมก็ชอบทุกอย่าง”

เขาคิดไม่ถึงเลย ว่าเธอจะจำวันเกิดของเขาได้ด้วย

ที่สำคัญยังเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน ว่าจะมอบของขวัญวันเกิดให้เขาด้วย

ยิ่งคิดก็ยิ่งมีความสุข รอยยิ้มบนใบหน้าเปปเปอร์ ก็ค่อย ๆ เบ่งบานขึ้นมา

ในลานจอดรถยังมีพนักงานคนอื่น ๆ ของบริษัทตระกูลนวบดินทร์อีก พอเห็นเขายิ้มแบบนี้มาจากที่ไกล ๆ ต่างก็อึ้งทึ่งไปเลย

ใคร ๆ ต่างก็รู้ว่าประธานเปปเปอร์ของพวกเขานั้นเป็นยมทูตหน้าเย็นชา พนักงานเก่าที่อยู่ในบริษัทตระกูลนวบดินทร์มาเป็นสิบปีบางคนยังบอกว่า ไม่เคยเห็นประธานเปปเปอร์ยิ้มมาก่อนเลย แถมยังสงสัยกันด้วยว่าประธานเปปเปอร์นั้นยิ้มเป็นหรือเปล่า

แต่ว่าตอนนี้ พวกเขาไม่ได้แค่กำลังเห็นประธานเปปเปอร์ยิ้ม แต่ยังยิ้มอย่างมีความสุขซะขนาดนี้ นี่มันช่างทำให้คนตกตะลึงมากจริง ๆ

แต่ว่า พอประธานเปปเปอร์ยิ้มขึ้นมา ก็น่ามองมากจริง ๆ พอไม่มีความเย็นชาอย่างในตอนปกติแล้ว กลับดูมีความอบอุ่นที่เหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง

นี่คงมีความรักแล้วใช่ไหม?

พวกพนักงานพวกนี้อดไม่ได้ที่จะนึกถึงข่าวในอินเทอร์เน็ตในช่วงสองวันที่ผ่านมา แล้วก็อดไม่ได้ที่จะแอบคาดเดาไปในใจ

มายมิ้นท์ไม่รู้สถานการณ์ทางเปปเปอร์ว่าเป็นยังไง เธอยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มน้ำไป “แบบนั้นไม่ได้ค่ะ คุณจะต้องพูดของที่คุณอยากได้มาอย่างหนึ่ง ไม่งั้น ฉันก็ไม่รู้ว่าจะมอบอะไรให้คุณดี แล้วอีกอย่าง คุณห้ามบอกฉันว่าไม่ต้องให้นะคะ ฉันจะไม่ชอบใจได้นะคะ”

ช่วงนี้ตั้งแต่ยืนยันความสัมพันธ์กันมา ที่จริงมีแต่เขาที่คอยเสียสละอยู่ตลอด และเธอก็ไม่ได้แสดงออกอะไรเลยจริง ๆ

ดังนั้น ถือโอกาสตอนที่เป็นวันเกิดเขา เธอก็อยากจะมอบอะไรให้เขาสักหน่อยเหมือนกัน

จำเป็นที่จะต้องบอกมาหนึ่งอย่างเหรอ?

เปปเปอร์กะพริบตาขึ้น

ที่จริง ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองอยากได้อะไร

เพราะว่าเขาไม่ได้ขาดอะไรเลย

และเขาก็ไม่ได้อยากให้เธอให้จริง ๆ ด้วย

แต่คิดไม่ถึงว่า เธอจะคิดไว้ล่วงหน้าแล้ว แถมยังบอกว่าถ้าไม่ให้เธอให้ละก็ จะไม่ชอบใจซะด้วย

ดูท่า ตัวเองจำเป็นที่จะต้องยอมให้เธอให้ได้ซะแล้ว

คิดแล้ว เปปเปอร์ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าแล้วขำขึ้นมาครู่หนึ่ง “งั้นเดี๋ยวผมลองคิดดูสักหน่อยละกัน เดี๋ยวค่อยให้คำตอบคุณนะ”

พอได้ยินคำตอบนี้ของชายหนุ่ม มายมิ้นท์ก็พยักหน้าขึ้นมา แล้วพิมพ์ตอบกลับไปคำเดียวว่า : ค่ะ

พอส่งไปแล้ว เธอก็จดจ้องอยู่ที่คำตอบกลับไปของตัวเอง

พอเห็นว่าแค่ตัวอักษรตัวเดียว ก็เหมือนกับว่าจะเรียบง่ายและเย็นชาไปหน่อย จากนั้นก็พิมพ์ส่งอีกหลายตัวอักษร : รอคุณอยู่นะคะ

ด้านหลังยังตามด้วยอีโมจิแมวส้มทำท่าหัวใจน่ารักอีกตัว

พอมองอีโมจินี่ไป ใบหน้าของมายมิ้นท์ก็อดไม่ได้ที่จะร้อนขึ้นมา

นี่เป็นครั้งแรกของเธอเลย ที่มีความกล้าส่งอีโมจิที่แสดงออกถึงความรักอย่างชัดเจนแบบนี้ให้กับเขา ดังนั้นจึงค่อนข้างประหม่า และเขินอายอยู่บ้าง

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ พอเปปเปอร์มองเห็นอีโมจิอันนี้ ม่านตาก็ค่อย ๆ หดตัวลงครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าโดนอีโมจิอันนี้ทำให้ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

แต่ว่าไม่นาน เขาก็สงบนิ่งลงมา แล้วหัวเราะเสียงต่ำขึ้นมา จากนั้นก็กดอีโมจิอันนี้ค้างไว้แล้วบันทึกเก็บไว้ และเตรียมจะตอบกลับไปให้เธออันหนึ่งเหมือนกัน

แต่ว่าตอนที่เขากดเปิดคอลัมน์อีโมจิของตัวเองออกมานั้น ก็เงียบขรึมไปครู่หนึ่ง

เพราะว่านอกจากเขาจะมีแต่อีโมจิตัวการ์ตูนหน้าเหลืองตามระบบแล้ว ก็ไม่มีอีโมจิอย่างอื่นเลย

ดังนั้นถ้าอยากจะส่งให้มายมิ้นท์ ก็ยังต้องไปค้นหาเองอีก

ยังดีที่สามารถค้นหาประเภทอีโมจิที่ตัวเองต้องการได้จากในนี้เลย ด้วยเหตุนี้เปปเปอร์จึงไม่ต้องใช้เวลามากนัก ก็สามารถค้นหาอีโมจิที่แสดงออกถึงความรักออกมาได้มากมายเลย

เขาไถไปวนเรื่อย ๆ สุดท้ายก็เลือกอันที่น่ารักที่สุดอันหนึ่งออกมาบันทึกไว้ แล้วกดส่งไปให้มายมิ้นท์

มายมิ้นท์นึกว่าที่เขาไม่ตอบข้อความกลับมาในหลายนาทีนี้ ก็คงจะไม่ตอบกลับมาอีกแล้ว ดังนั้นจึงได้วางโทรศัพท์ลง และกำลังยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มน้ำอยู่

พอเพิ่งจะดื่มไปได้คำเดียว ก็เห็นโทรศัพท์ที่อยู่วางบนโต๊ะทำงาน อยู่ ๆ ก็สว่างและสั่นขึ้นมา

เธอวางแก้วน้ำลงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทีหนึ่ง แล้วน้ำคำหนึ่งที่ดื่มเข้าไปก็พุ่งพรวดออกมาทันที จนทำให้หน้าจอลายไปทั้งหมด แล้วตัวเธอก็กุมท้องไว้แล้วหัวเราะออกมาไม่หยุด