รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 68

“ป่วยเหรอครับ”

“ใช่” เยี่ยมบุญพยักหน้า “ส้มเปรี้ยวคงบอกนายแล้ว เธอมีพี่สาวคนหนึ่ง”

เปปเปอร์ตอบรับ

แววตาของเยี่ยมบุญมีความเคียดแค้น สีหน้าของเขาบิดเบี้ยว “พี่สาวเธอชื่อชวนชม เป็นลูกสาวคนแรกของฉันกับคุณป้านาย เธอโดนลักพาตัวไปตอนเล็กๆ จากนั้นเพราะเราแจ้งความ เลยทำให้คนร้ายโกรธ คนร้ายจึงถ่วงน้ำชวนชมจนตาย ตั้งแต่ตอนนั้น จิตใจของคุณป้านายก็เริ่มไม่ปกติ จนกระทั่ง......”

แววตาของเยี่ยมบุญวูบไหว “จนกระทั่งส้มเปรี้ยวคลอด คุณป้านายจึงมีสิ่งปลอบใจ และดีขึ้น คิดไม่ถึงว่าส้มเปรี้ยวจะโดนลักพาตัว ทำให้อาการป่วยที่หายไป 20 กว่าปีกำเริบอีกครั้ง!”

เปปเปอร์พยักหน้า เขาเข้าใจแล้ว

คุณนายคงกลัวว่าการแจ้งตำรวจจะทำให้อีกฝ่ายโมโห และฆ่าส้มเปรี้ยว

“อย่างนี้นี่เอง งั้นผมติดต่อบริษัทรักษาความปลอดภัย จ้างคนไปช่วยส้มเปรี้ยว”

เปปเปอร์พูดพลาง และกำลังจะโทร แต่ทว่ามือถือของดังขึ้น แต่ครั้งนี้เป็นของเยี่ยมบุญ

เยี่ยมบุญผละออกจากภรรยา และเอามือถือตัวเองออกมา เป็นเบอร์แปลก ไม่บอกสถานที่ด้วย

เยี่ยมบุญคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงกดรับสาย “ฉันเยี่ยมบุญ”

“ได้ยินว่ากำลังหาฉันอยู่เหรอ” เสียงผู้ชายดังออกมา เป็นน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก

เยี่ยมบุญขมวดคิ้ว “นายเป็นใคร”

“ลืมฉันเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ ครั้งก่อนฉันบอกไปแล้ว ฉันยังมีของขวัญชิ้นที่สองจะให้นาย” ชายคนนั้นหัวเราะ เสียงหัวเราะของเขาน่ากลัวจนขนลุก

จู่ๆ เยี่ยมบุญก็นึกขึ้นได้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เขาพูดลอดไรฟันออกมา “แกเองเหรอ!”

ชายเจ้าเล่ห์เมื่อครั้งก่อน ที่ทำให้เขาจำไม่ลืม!

เปปเปอร์มองเยี่ยมบุญอย่างสงสัย “เป็นอะไรไปครับคุณลุง”

มือที่จับมือถือสั่นเล็กน้อย เขาไม่ตอบอะไร

ชายเจ้าเล่ห์ในสายหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฉันเอง ได้ยินว่าพวกนายหาฉัน ฉันเลยเป็นฝ่ายเผยตัวก่อน ซาบซึ้งไหมล่ะ”

“ใครว่าเราหาแก” เยี่ยมบุญโกรธจนหน้าแดง

เขาไม่ได้โง่ที่จะตามหาไอ้คนน่ารังเกียจนี่หรอก

“พวกนายกำลังหาคนที่เอาตัวส้มเปรี้ยวไป ก็เท่ากับว่าตามหาฉันไม่ใช่เหรอ” ชายเจ้าเล่ห์พูดอย่างโหดเหี้ยม

เยี่ยมบุญลุกขึ้นทันที “แกลักพาตัวส้มเปรี้ยวไปเหรอ”

เปปเปอร์เบิกตาโต เขาจ้องไปที่มือถือในมือเยี่ยมบุญ

คุณนายตกใจจนแย่งมือถือมา “นายเป็นใคร ทำไมต้องลักพาตัวลูกสาวฉัน ปล่อยตัวลูกสาวฉัน ขอร้องล่ะ นายอยากได้อะไร ฉันให้ได้ทุกอย่าง”

“อยากได้อะไรก็ได้งั้นเหรอ จริงเหรอ” น้ำเสียงของชายเจ้าเล่ห์ฟังดูยียวน

คุณนายพยักหน้ารัว “ใช่ นายต้องการเท่าไรก็ได้!”

“ฉันไม่ต้องการเงิน แค่เอาเอสซีกรุ๊ปมาให้ฉัน ฉันก็จะปล่อยลูกสาวของพวกคุณทันที” ชายเจ้าเล่ห์หัวเราะอย่างร้ายกาจ

สีหน้าของคุณนายอึ้งไป

เยี่ยมบุญแย่งมือถือกลับมา “ฝันไปเถอะ!”

จะเอาเอสซีกรุ๊ปงั้นเหรอ ไม่มีทาง

ชายเจ้าเล่ห์ไม่ได้โกรธอะไร “ล้อเล่นน่า ประธานเยี่ยมบุญอย่าร้อนใจสิ ฉันไม่ได้ต้องการแลกส้มเปรี้ยวกับเอสซีกรุ๊ป เพราะฉันรู้ดีว่ามันยังไม่คุ้ม”

“งั้นนายลักพาตัวส้มเปรี้ยวไปทำไม” เปปเปอร์สอดมือลงไปในกระเป๋ากางเกง เขากำหมัดแน่น ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ และเย็นชามาก

ชายเจ้าเล่ห์ดูคาดไม่ถึง “ที่แท้ประธานเปปเปอร์ก็อยู่ด้วยนี่เอง”

เปปเปอร์ไม่ได้ตกใจ ที่คนๆ นี้รู้จักเขา เพราะมีความแค้นกับตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ไม่แปลกที่จะรู้จักเขา

“ตอบมาว่านายต้องการอะไร!” เปปเปอร์ถามอีกครั้ง

ชายเจ้าเล่ห์หยุดขำ น้ำเสียงของเขาร้ายกาจ “เป้าหมายของฉันง่ายดายมาก เธอทำร้ายคนที่ฉันแคร์ที่สุด ฉันต้องการให้เธอชดใช้ด้วยความทุกข์ทรมาน”