รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 688

อย่างไรก็ตาม ดารามายไม่เพียงแต่ไม่ตกใจกลัวถึงท่าทางและคำพูดอันสง่างามเมื่อครู่ของหล่อน ในทางกลับกันได้แต่เบ้ริมฝีปาก ก้าวขาไปทางโต๊ะทำงานของมายมิ้นท์

มายมิ้นท์กำมือแน่น น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจและโมโห “ดารามาย กล้าขัดคำพูดของฉันเหรอ?”

ดารามายหัวเราะเยาะเย้ย “แล้วทำไมฉันต้องฟังคำพูดของเธอด้วย เธอคิดว่าตัวเองเป็นพี่สาวของฉันจริงๆ หรือไง ก็แค่ ลูกนอกคอกคนหนึ่ง คิดว่าเหมาะแล้วที่จะเป็นพี่สาวของฉันเหรอ หึๆ!”

รูม่านตาของมายมิ้นท์หดตัวลง “เธอ……”

“แปลกใจเหรอว่าฉันรู้ได้ยังไงเรื่องที่แกไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของคุณพ่อ?” ดารามายยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของมายมิ้นท์ พร้อมกับยืนกอดอกพูดจาประชดประชัน

มายมิ้นท์เม้มริมฝีปากโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา

ท่าทางของเธอเช่นนี้ ในสายตาของดารามายนั่นก็หมายความว่ายอมรับ

ดารามายยกมือขึ้นสะบัดผมลอนที่เพิ่งย้อมเป็นสีแดงม่วงของเธอ “ตอนแรกฉันก็ไม่รู้หรอกเรื่องตัวตนที่แท้จริงของเธอน่ะ และคิดว่าเธอเป็นลูกสาวของคุณพ่อจริงๆ จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันก่อนฉันได้ยินเรื่องราวบางอย่างที่โรงพยาบาล ก่อนจะรู้สึกสนใจกับร่างกายของเธอขึ้นมา ฉันก็คิดไปว่าทำไมไตของเธอถึงเข้ากับเยี่ยมบุญได้ ดังนั้นฉันก็เลยไปตรวจสอบข้อมูล ร่างกายของเธอ พบว่ากรุ๊ปเลือดของเธอกับคุณพ่อแตกต่างกันมาก คุณพ่อกรุ๊ปเลือดบี ไม่สามารถมีลูกกรุ๊ปเลือดของเธอได้เลย ดังนั้นเธอจึงไม่ใช่ลูกสาวของคุณพ่อ นั่นก็หมายความว่า แม่ของเธอไปผสมพันธุ์กับผู้ชายคนอื่นมา!”

“อย่าใส่ร้ายแม่ของฉันนะ!” สีหน้าของมายมิ้นท์เปลี่ยนไปกะทันหัน เธอเอามือทุบไปที่โต๊ะ

น้ำเสียงนั้นทำให้ดารามายที่เตรียมตัวเตรียมใจมาพร้อมแล้วอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นและหน้าซีด “เธอ…… เธอทำท่าทางตื่นเต้นแบบนั้นทำไม!”

ดวงตาทั้งคู่ของมายมิ้นท์แดงเรื่อ จ้องมองไปที่หล่อนด้วยความเย็นชา “ขอโทษแม่ฉันเดี๋ยวนี้!”

“เพราะอะไรล่ะ?” ดารามายยืดคอตรง เธอรู้สึกไม่พอใจขึ้นทันที

มือของมายมิ้นท์ที่วางอยู่บนโต๊ะกำแก้วน้ำเอาไว้ น้ำเสียงของเธอเยือกเย็นราวกับขุมนรกน้ำแข็ง “เพราะเธอดูถูกแม่ของฉัน!”

ดารามายกลอกตามอง ใบหน้าของหล่อนเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันดูถูกเหยียดหยาม “ฉันไม่ได้ดูถูกแม่ของเธอเลยนะ ฉันก็แค่พูดเรื่องจริง ไม่อย่างนั้นทำไมกรุ๊ปเลือกของเธอถึงเป็นกรุ๊ปเลือดนี้ล่ะ เห็นได้ชัดว่าแม่ของเธอนะมีชู้ หักหลังคุณพ่อ น่าสงสารคุณพ่อเหลือเกินที่ถูกหลอกลวงมาทั้งชีวิต เก็บเมล็ดพันธุ์ข้างทางมาเลี้ยงจนโต เพราะฉะนั้นมายมิ้นท์แม่ของเธอน่ะ ช่างต่ำ กรี๊ด!”

เธอยังไม่ทันพูดจบ มายมิ้นท์ก็ไม่อาจทนฟังได้อีกต่อไป เธอใช้มือออกแรงทุบแก้วน้ำที่อยู่ในมือใบนั้น

แก้วน้ำกระทบไปที่หน้าผากของดารามายจนทำให้เกิดบาดแผล เลือดผสมกับน้ำไหลลงมา มองไปช่างน่าสมเพชเวทนาเหลือเกิน

ดารามายตกใจถอยหลังออกไปสองก้าว รองเท้าส้นสูงของเธอสะดุดเข้ากับพรม จึงทำให้ไม่อาจทรงตัวได้และล้มลงก้นกระแทกพื้น

แต่เธอไม่มีเวลาสนใจกับความเจ็บปวดที่ก้น เธอรีบใช้มือสัมผัสไปยังของเหลวที่กำลังจะไหลลงมาจากใบหน้า พบว่ามันเปียก!

เธอนำมือออกมาดูพบว่าบนมือของเธอนั้นมีเลือด จึงได้กรีดร้องด้วยความตกใจว่า “กรี๊ด! ฉันเลือดออก ฉันเลือดออก!”

มายมิ้นท์ยืนเอามือทั้งสองข้างค้ำโต๊ะเอาไว้ เนื่องจากความโมโหเมื่อครู่ยังไม่คลายลง ตอนนี้เธอจึงหายใจหอบหนัก

ขณะที่เธอหายใจหอบนั้นก็ได้เหลือบไปมองดูดารามายที่บ้าคลั่ง และไม่รู้สึกเสียใจกับการกระทำของตนเองเมื่อครู่เลย

ใครสั่งให้ดารามายมาดูถูกแม่ของเธอล่ะ?

แม่ของเธอ ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกดูแคลนทั้งนั้น!

“มายมิ้นท์ แกกล้าทำร้ายฉัน แกกล้าทำให้ฉันเลือดออกได้ยังไง!” ดารามายพยายามลุกขึ้นจากพื้น เธอหันมองซ้ายขวาแล้วพบที่ใส่ปากกาไม้แข็งวางอยู่บนโต๊ะของมายมิ้นท์ ดวงตาของเธอแฝงด้วยความขุ่นเคือง แล้วคว้าไปยังที่ใส่ปากกานั้นก่อนจะออกแรงขว้างไปที่มายมิ้นท์

มายมิ้นท์รู้ดีว่าดารามายผู้หญิงคนนี้เธอเป็นคนที่อาฆาตแค้น และรู้ดีว่าเมื่อครู่ที่ตนทำร้ายเธอไป เธอคงจะต้องเอาคืนแน่นอน

ดังนั้นเธอจึงเตรียมรับมือตั้งแต่แรกเริ่ม เมื่อเห็นที่ใส่ปากกาพุ่งมาทางตน เธอก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด กลับหันไปทางด้านข้างอย่างสงบเพื่อหลีกที่ใส่ปากกานั้น

ที่ใส่ปากกากระแทกเข้ากับชั้นวางหนังสือด้านหลังของมายมิ้นท์ ทำให้กระจกของตู้หนังสือแตกเกิดเป็นเสียงดังสนั่น

เลขาซินดี้ซึ่งอยู่ในห้องข้างๆ ได้ยินดังนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปดูสถานการณ์ “ท่านประธานคะเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

เมื่อเห็นมายมิ้นท์และดารามายยืนเผชิญหน้ากัน เธอก็เข้าใจทันทีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ใบหน้าของดารามายบิดเบี้ยวชั่วร้ายราวกับปิศาจ คาดว่าคงมาเพื่อก่อกวนท่านประธาน