รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 736

“……”มายมิ้นท์หมดคำจะพูดในทันที เงียบไปอยู่สักพักใหญ่ ถึงเปิดปากพูดอย่างไม่มั่นใจ “ไม่ใช่ว่าเพราะโชคหรือคะ?”

“เพราะโชคนั่นแหละครับ แต่ที่มากกว่าก็เพราะสภาพร่างกายของเธอ”การันต์พูดพร้อมกับปิดฝาปากกา

มายมิ้นท์ก้มหัวลงลูบท้องของตัวเอง คาดไม่ถึงเลย ว่าเธอจะเป็นสภาพร่างกายที่ตั้งท้องได้ง่ายที่เล่าลือกัน

เห็นมายมิ้นท์ก้มศีรษะลง เหมือนว่าจะไม่ค่อยสบายใจ การันต์ที่พิงอยู่เก้าอี้แล้วได้ถาม “ทำไมหรือ? มีสภาพร่างกายแบบนี้ไม่ดีใจหรือครับ? ผู้หญิงมากมายที่ฝันอยากจะมีสภาพร่างกายเช่นนี้อย่างคุณเลยนะครับ”

“เหอะๆ” มายมิ้นท์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ยิ้มแบบฝืนไปหนึ่งที “ฉันดีใจขึ้นมาไม่ได้จริงๆ และก็ค่อนข้างรับไม่ได้ด้วยค่ะ”

สภาพร่างกายที่ตั้งท้องได้ง่าย ทำให้รู้สึกเหมือนแม่หมูไม่มีผิด

เธอดีใจขึ้นมาได้สิแปลก

“มีอะไรที่รับไม่ได้ คุณมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับท่านย่าตระกูลนวบดินทร์ไม่ใช่หรือครับ เพื่อจะที่ให้ท่านผู้อาวุโสเขาได้อุ้มหลายก่อนจะจากโลกนี้ไป คุณก็ควรที่จะดีใจ หรือว่าคุณอดใจทนเห็นท่านย่าจากโลกนี้ไปพร้อมกับความผิดหวังหรือ?”การันต์พูดพร้อมกับดันแว่น

มายมิ้นท์เม้มริมฝีปากที่แดงก่ำ ไม่พูดอะไรเลย

ก็เหมือนอย่างที่เขาพูด เธออดใจทนดูไม่ได้จริงๆ

เป็นแบบนี้ละก็ เธอจะต้องมีลูกกับเปปเปอร์จริงๆ ภายในเวลาสามปี

ได้นวดขมับที่ตึงขึ้นมาของตัวเองเล็กน้อย “ช่างเถอะ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว นี่มันเป็นเรื่องของอนาคต แต่ตอนนี้คุณจ่ายยาให้ฉันก่อนแล้วกัน”

“จ่ายยาเสร็จเรียบร้อยแล้ว”นิ้วที่เรียวยาวของการันต์ก็ชี้ไปยังลิสยาที่เขียนไว้เมื่อกี้

มายมิ้นท์ก้มศีรษะลงดู ยันต์ผี ดูไม่เข้าใจ

เธอยื่นมือหยิบใบสั่งยาขึ้นมา ตัวก็ได้ลุกขึ้นตามไป “ถ้างั้นฉันจะไปที่ห้องยารับยาก่อนล่ะ”

“อื้อ” การันต์พยักหน้าเบาๆ “ไปเถอะ แต่ว่าผมขอเตือนคุณไว้ แม้ว่าตอนนี้คุณไม่สามารถตั้งท้องได้ แต่สิ่งที่คุณและเปปเปอร์ควรทำก็ต้องทำ เพราะยังไงก็ไม่มีใครรู้ได้เลยว่าจะตั้งท้องอีกไหม”

มายมิ้นท์เขินอายอย่างมาก และใบหน้าแดงไปหมด “ฉันกับเปปเปอร์ยังไม่ได้ไปถึงขั้นนั้น คุณพูดเร็วไปหรือเปล่า”

“ผู้ใหญ่กันแล้ว เรื่องปกติไม่ช้าก็เร็ว”การันต์ยิ้มอ่อนๆพร้อมกับความหมายนัยบางอย่าง

มายมิ้นท์สูดหายใจเข้าลึกๆ “เบื่อที่จะยุ่งกับคุณแล้ว ไปล่ะ”

เธอเปิดประตูออกไป เดินไปทางห้องจ่ายยา

เมื่อเธอรับยาเสร็จ เตรียมตัวจะออกจากโรงพยาบาล ก็ได้พบเจอกับคนที่คุ้นเคยอีกครั้ง

มายมิ้นท์มองดูผู้หญิงที่เดินมาทางตัวเอง ขมวดคิ้วเล็กน้อย ภายในใจก็แอบพูดออกมาคำหนึ่งว่าเฮงซวยแล้ว

ตอนมา เจอคนแก่ ตอนจะกลับ ก็มาเจอคนที่ยังสาวอีก

เธอจะหลบหน้าจากคนตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่ได้จริงๆใช่ไหมเนี่ย?

“คุณมายมิ้นท์ ”ชวนชมถือกระเป๋าเล็กแบรนด์เนม เดินมาด้วยท่าทีที่เย้ายวน

มายมิ้นท์เห็นการแต่งตัวที่หรูหราจากหัวจรดเท้าของเธอ คิ้วก็ขมวดหนักขึ้น ในใจมีความโกรธ ที่ไม่รู้ที่มาเกิดขึ้น

ชวนชมอยู่ตรงนี้ได้ คงเป็นเพราะเยี่ยมบุญเข้าโรงพยาบาลอีกแล้วสินะ

สภาพแบบนั้นของเยี่ยมบุญ สองสามวันเข้าโรงพยาบาลเป็นเรื่องปกติ เพราะงั้นตอนที่เธอมา เห็นคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ จึงไม่รู้สึกแปลกใจเลย

แต่ว่าเยี่ยมบุญถึงกับเข้าโรงพยาบาลแล้ว ชวนชมที่เป็นลูกสาว กลับแต่งตัวเป็นแบบนี้ อย่างกับไปคัดเลือกนางงาม เธอรู้สึกเศร้าใจแทนเยี่ยมบุญจริงๆ

“คุณชวนชม”มายมิ้นท์พยักหน้าเล็กน้อย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาไปหนึ่งที