รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 79

เธอจะรู้ได้ไงว่าควรทำยังไง ถ้าเธอรู้ ตอนนี้ในใจคงไม่ประหม่าขนาดนี้หรอก

มายมิ้นท์รู้ได้ยังไงว่าตระกูลเสนาประกรจะเกิดเรื่อง?

ส้มเปรี้ยวกัดริมฝีปาก ดวงตาที่หม่นหมองมองไปตามทางที่มายมิ้นท์เดินไป

ตอนนี้มายมิ้นท์โดนทามทอยประคองมาถึงแผนกศัลยกรรมแล้ว

หมอศัลยกรรมเห็นเธอ ก็ค่อนข้างประหลาดใจ “เมื่อวานคุณเพิ่งมาเปลี่ยนผ้าพันแผลไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้มาอีกแล้วล่ะครับ?”

มายมิ้นท์คิดไม่ถึงว่าหมอจะจำตนเองได้ ไอออกมาอย่างทำตัวไม่ถูก “เอ่อ คราวนี้ฉันมาให้ดูเท้าค่ะ”

“ดูเท้า?” หมอก้มตัวดู เดินอ้อมมุมโต๊ะมาดูเท้าของเธอ

เห็นข้อเท้าที่บวมนูนขึ้นมาของเธอ เขาก็ส่ายหน้าอย่างเห็นใจ “คุณผู้หญิง คุณดูโชคไม่ดีเลยนะ แผลบนหัวยังไม่หายเลย ข้อเท้ายังเคล็ดจนเป็นแบบนี้อีก หมอแนะนำว่าคุณควรไปไหว้พระหน่อยดีกว่า”

“พรืด!” ทามทอยกลั้นไม่ไหว หัวเราะเสียงดังออกมา

เดิมทีมายมิ้นท์ก็โดนหมอแซวจนหน้าแดงไปแล้ว ตอนนี้ได้ยินเสียงหัวเราะเขา ก็ยิ่งโมโห จึงใช้ข้อศอกกระทุ้งเข้าไปที่เอวของเขาทันที “หุบปาก!”

“โอ้ย!” ทามทอยเจ็บจนต้องกุมเอวเอาไว้ หน้าตาบิดเบี้ยว “ผู้หญิงอย่างเธอ นี่มันรุนแรงเกินไปแล้วนะ”

“ใครให้นายหัวเราะฉัน?” มายมิ้นท์มองเขาอย่างเย็นชา

เขาเบ้ปาก “ก็ได้ๆๆ ฉันไม่ขำเธอแล้วพอใจไหม?”

มายมิ้นท์คำรามออกมา นี่ถึงยอมปล่อยเขาไป

ระหว่างที่หมอกำลังจัดกระดูกใส่ยาที่เท้าของมายมิ้นท์ ทามทอยก็ไม่ลืมที่จะสืบข่าวของตระกูลเสนาประกร

ได้ยินว่าขณะนี้หัวหน้าครอบครัวของตระกูลเสนาประกรโดนพาตัวไปสอบวินัย รวมถึงคนอื่นๆของตระกูลเสนาประกรก็โดนตรวจสอบไปด้วย เขาค่อยๆหันไป สายตาตะลึงงันมองไปที่มายมิ้นท์

แม้แต่เขายังไม่รู้เลยว่าตระกูลเสนาประกรจะเกิดเรื่อง คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะรู้ล่วงหน้า

นี่มันแปลกเกินไปหรือเปล่า

มายมิ้นท์ได้ยินรายละเอียดในโทรศัพท์ของทามทอย ก็เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงมองตนเองอย่างนี้ เธออมยิ้ม “นายอยากรู้ล่ะสิ ว่าฉันรู้เรื่องที่ตระกูลเสนาประกรจะเกิดเรื่องได้ยังไง?”

“อือๆ” ทามทอยพยักหน้า “บอกฉันหน่อย”

“ไม่บอก!” มายมิ้นท์ยิ้มตาหยีตอบเขากลับไปสองคำ

ทามทอยสะอึกเล็กน้อย แล้วก็เขยิบหน้าหนาๆเข้ามาใกล้ๆ ยิ้มพูดขึ้น: “อย่าทำอย่างนี้เลยหน่า ถึงยังไงเมื่อกี้ตอนที่เธอกับพวกส้มเปรี้ยวเผชิญหน้ากัน ฉันก็ช่วยเธอไปแล้วนะ”

“จะว่าไปก็จริง”

“งั้นเธอบอกฉันสิ สรุปว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

มายมิ้นท์เห็นเขาอยากรู้จริงๆ จึงไม่แหย่เขาแล้ว เล่าเรื่องให้ฟังคร่าวๆ “ส้มเปรี้ยวโดนคนลักพาตัวใช่ไหมล่ะ? คนที่ลักพาตัวเธอ เหมือนจะเป็นคนที่มาจีบฉัน แล้วส้มเปรี้ยวก็คิดว่า เป็นฉันที่ให้คนที่มาจีบคนนั้นไปลักพาตัวเธอเพื่อแก้แค้นให้ตนเอง”

“ก็คือแค้นนี้” เธอชี้ไปที่ผ้าปิดแผลบนหัว “ส่วนเกศวดีเพื่อเรียกเกียรติคืนมาให้ส้มเปรี้ยว จึงใช้สถานะของตนเองที่เป็นลูกสาวของตระกูลเสนาประกร ทำให้ธนาคารหลายแห่งในเมืองเดอะซีปฏิเสธการยื่นเอกสารขอกู้เงินของฉัน”

“เดี๋ยวนะ เธอบอกว่าเกศวดีใช้สถานะของตนเอง......” ทามทอยเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

มายมิ้นท์พยักหน้า “ใช่”

สักพักทามทอยถึงจะใจเย็นลงได้ แล้วหัวเราะเยาะออกมา “อย่างนี้นี่เอง แทรกแซงการดำเนินงานของรัฐ นี่เป็นการกระทำต้องห้ามในวงการราชการเลยนะ พ่อของเธอก็ไม่กล้าทำอย่างนี้ ไม่นึกว่าเธอจะกล้า หักหลังพ่อขนาดนี้ พ่อเธอคงร้องไห้แล้วมั้ง”

ทามทอยมองเธอ “เธอก็เลยรายงานไปงั้นเหรอ?”

มายมิ้นท์ส่ายหน้า “ไม่ใช่ เป็นพนักงานที่มีเส้นสายมากมายคนหนึ่งของฉัน”

“พนักงานที่มีเส้นสาย?” ในแววตาของทามทอยแสดงความประหลาดใจออกมาชั่วครู่ “งั้นโชคชะตาของเธอก็ดีมากจริงๆ”

มายมิ้นท์ยิ้มๆไม่ได้ปฏิเสธ “แน่สิ ฉันโชคดีจริงๆ”