รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 801

“เชอะ ผมพูดเหลวไหลเหรอ?” อีกฝั่งหนึ่งของสาย ลาเต้หัวเราะอย่างพิสดาร “ผมพูดเหลวไหลหรือเปล่า เปปเปอร์อย่างคุณรู้ดีแก่ใจ คุณบอกผมมาสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับพัดชา？”

“พัดชา？” เปปเปอร์เลิกคิ้ว“คุณถามถึงเธอทำไม？”

“วันนี้คนที่ชื่อพัดชาไลฟ์สดขอโทษมายมิ้นท์ ผมสืบสาเหตุที่เธอขอโทษได้แล้ว เป็นเพราะคุณคลอเคลียกับเธอด้านนอก ดังนั้นคุณเลยผิดต่อมายมิ้นท์?” ลาเต้ตบโต๊ะด้วยความเกรี้ยวกราด

สีหน้าเปปเปอร์มืดครึ้มกว่าเดิม“สมองคุณมีปัญหาหรือเปล่า？ผมเคยคลอเคลียกับเธอตอนไหนไม่ทราบ？ผมจะไปควบคุมหัวใจคนอื่นได้ยังไง？”

เขายอมรับว่าคนที่ชื่อพัดชามีใจให้เขา

แต่เขาไม่ได้เป็นฝ่ายหว่านเสน่ห์ใส่เธอเสียหน่อย

ลาเต้ปรักปรำกันชัด ๆ

“คุณควบคุมหัวใจคนอื่นไม่ได้ แต่คุณปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นรังแกมายมิ้นท์ก็คือความผิดของคุณ มายมิ้นท์คบกับคุณ แต่คุณดันไม่ใส่ใจเธอ ปล่อยให้ผู้หญิงเหลวแหลกรังควานเธออีก เปปเปอร์ ถ้าคุณดูแลมายมิ้นท์ไม่ได้ คุณก็ควรปล่อยมายมิ้นท์ซะ อย่าทำให้มายมิ้นท์เจ็บช้ำน้ำใจอีก” ลาเต้พูดสีหน้าเย็นเยียบ

เปปเปอร์เม้มปากเป็นเส้นตรง“นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับมายมิ้นท์ คุณไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย อีกอย่าง ผมไม่เคยทำผิดต่อมายมิ้นท์ และไม่ได้ให้ผู้หญิงเหลวแหลกมาอยู่ตรงหน้าเธอ คุณรู้ไหมว่าทำไมพัดชาจึงขอโทษในไลฟ์สด？ถ้าคุณคิดว่าผมมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น แล้วผมจะทำแบบนี้กับผู้หญิงคนนั้นเหรอ？”

ได้ยินถ้อยคำสวนกลับของเปปเปอร์ ลาเต้ก็จุกจนพูดไม่ออก

เพราะเขารู้แต่แรกแล้วว่า เปปเปอร์กับผู้หญิงชื่อพัดชาไม่มีอะไรกันแน่นอน

เขารู้เพียงว่า พัดชาตกหลุมรักเปปเปอร์ จากนั้นก็ข่มขู่และท้าทายมายมิ้นท์สารพัด เขาจึงรู้สึกโกรธ คิดว่าหากไม่ใช่เปปเปอร์เป็นเภทภัย มายมิ้นท์คงไม่ได้ประสบพบเจอเรื่องแย่ ๆ พวกนี้หรอก

ดังนั้นเขาจึงอดใจโทรตำหนิเปปเปอร์ไม่ได้

คิดเสร็จ ลาเต้ก็สบถหนึ่งคำว่า“ถึงคุณไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ชอบคุณ คุณปฏิเสธจุดนี้ไม่ได้？”

“ผมไม่เคยปฏิเสธเลย” เปปเปอร์เม้มปากกล่าวเสียงเรียบเฉย

ลาเต้หรี่ตา“ในเมื่อคุณไม่ปฏิเสธ งั้นก็ดี งั้นเปปเปอร์ คุณก็ทำตัวดี ๆ หน่อย คุณอยู่กับมายมิ้นท์แล้ว อย่าทำเรื่องที่ผิดต่อมายมิ้นท์เด็ดขาด ไม่งั้นลาเต้อย่างผมแม้ต้องตายก็จะลากคุณไปลงนรกด้วย”

เขาทะนุถนอมมายี่สิบกว่าปี ไม่มีทางปล่อยให้ถูกทำร้ายเป็นครั้งที่สองหรอก

ใบหน้าเปปเปอร์เฉยเมย น้ำเสียงเย็นเยียบ ไม่มีคลื่นอารมณ์สักนิด“คุณน่าจะรู้สึกโชคดีที่พูดจาไม่ดีใส่ผมเพราะสะระแหน่ ไม่งั้นผมคงไม่ปล่อยคุณแน่”

สิ้นเสียงเขาก็กดวางสาย ขี้เกียจสนใจไอ้ประสาทแดกอย่างลาเต้ที่สุด

ลาเต้มองมือถือที่ถูกตัดสายทิ้งก็ส่งเสียงฮึดฮัดหนึ่งคำ จากนั้นเพลิงโทสะก็บรรเทาลง

เป้าหมายที่เขาโทรไป นอกจากอยากด่าเปปเปอร์สักยกหนึ่งแล้ว ยิ่งอยากรู้ว่าเปปเปอร์มีหญิงอื่นด้านนอกหรือไม่

ตอนนี้รู้ว่าเขาก็รำคาญผู้หญิงพวกนั้นเหมือนกัน เขาจึงรู้สึกหายโกรธไม่น้อย

ทว่าแค่โกรธน้อยลง ซึ่งไม่ได้หมายถึงไม่โกรธแล้ว เขาต้องกำราบเปปเปอร์ให้ดี

จากนั้นลาเต้ก็โทรหามายมิ้นท์

มายมิ้นท์กำลังปรึกษาหารือเรื่องงานกับเลขาซินดี้ เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าก็หยิบขึ้นมาดู

เมื่อเห็นลาเต้โทรมา ตอนแรกเธอก็รู้สึกดีใจ จากนั้นเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ จึงมองไปยังเลขาซินดี้ “ลาเต้โทรมา”

ได้ยินชื่อนี้ เลขาซินดี้ก็ฉายแสงเจิดจ้าตรงกรอบแว่นตาสีดำ ทว่าไม่นานก็จางหาย กลับมาเป็นเหมือนเดิม เธอหลุบตาลง น ก่อนจะตอบเสียงทุ้มต่ำ “ท่านประธานค่ะ ประธานลาเต้คงมีธุระ คุณรีบรับสายเถอะค่ะ ฉันกับประธานลาเต้ไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณไม่ต้องสนใจฉันหรอกนะคะ”