รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 841

เลขาซินดี้เพื่อที่จะได้ตำแหน่งสูง ทำไปตามการกระทำของเต้ มีอะไรกับเต้

และเต้ ยังไม่พูดถึงเมาจริงหรือเปล่ากันแน่ แค่บอกว่าเขาลากผู้หญิงขึ้นเตียง ก็ทำผิดพลาดครั้งใหญ่แล้ว

เธอถึงขนาดกำลังคิดว่า ถ้าไม่ใช่เลขาซินดี้ที่ไปที่นั่นในวันนั้น และผู้หญิงคนอื่น เต้ก็จะลากผู้หญิงคนนั้นไปที่โรงแรมหรือเปล่า?

คำตอบนี้ บางทีก็อาจจะใช่

ดังนั้น สองคนนี้ก็มีความผิด

เมื่อเห็นท่าทางค่อนข้างหน้านิ่วคิ้วขมวดของมายมิ้นท์ เปปเปอร์ใช้นิ้วมือลูบจมูกของเธอ“กำลังคิดอะไรอยู่?”

มายมิ้นท์ส่ายหน้า“ฉันแค่กำลังคิดว่า ตอนนี้เลขาซินดี้กำลังจะเอาเด็กออก และขอให้ฉันปิดบังเต้ มันถูกต้องหรือเปล่า”

เปปเปอร์ลูบผมของเธอเบาๆ“ไม่ว่าจะถูกหรือเปล่า นี่ก็เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขาทั้งสอง แม้ว่าเธอจะเป็นเพื่อนของลาเต้ เรื่องราวนี้ เธอก็ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย เรื่องของพวกเขา ก็ให้พวกเขาไปเคลียร์กันเอง บางครั้งคนนอกก้าวก่ายเกินไป แต่กลับจะทำให้เกิดข้อเสียที่ไม่จำเป็น งั้นจะได้ไม่คุ้มเสีย”

“ฉันรู้ แต่เต้เป็นเพื่อนของฉัน ฉัน……”

“เพื่อนแล้วยังไง นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขา”เปปเปอร์ขัดจังหวะคำพูดของเธอ“ยิ่งไปกว่านั้น ลาเต้เป็นผู้ใหญ่ เธอไม่จำเป็นต้องสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาขนาดนั้น เขาก็ไม่ใช่ลูกชายของเธอ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ มายมิ้นท์ก็หัวเราะในทันที ตบเขาเบาๆ“พูดอะไรน่ะ ลูกชายของฉันอะไร”

“ฉันแค่ทำการเปรียบเทียน”เปปเปอร์กระตุกริมฝีปาก“เรื่องของลาเต้และเลขาของเธอ พวกขาเคลียร์กันเองได้ ตอนนี้พวกเขายังไม่เป็นอะไร เธอกลับวิตกกังวลขึ้นมา กังวลมากกว่าคุณนายราศรี ไม่คิดว่าลาเต้เป็นลูกชายแล้วคิดว่าเป็นอะไร?”

“พูดจาไร้สาระ!”มายมิ้นท์จ้องมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์

เปปเปอร์หัวเราะเบาๆ“เอาล่ะ เรื่องของพวกเขาเธอก็ไม่ต้องยุ่งแล้ว พวกเขาเองก็ไม่ได้กังวลขนาดนั้น ดังนั้นเธอกังวลอะไร? ถ้าเธอมีกำลังมากพอไปใส่ใจพวกเขาขนาดนั้น สู้เอาเวลาทั้งหมดมาใส่ใจฉันดีกว่า”

“ฉันยังใส่ใจนายไม่พอเหรอ?”มายมิ้นท์มองดูเขา

เปปเปอร์พยักหน้า“พอ แต่ฉันเป็นผู้ชายโลกมาก ไม่พอใจสิ่งนี้ เอาความใส่ใจที่เธอมีต่อผู้ชายคนอื่น ก็มาใส่ใจฉันทั้งหมด ฉันก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น”

“เบื่อที่จะสนใจนาย”มายมิ้นท์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เปปเปอร์ขยี้ผมของเธอ“เอาล่ะ เวลาไม่เช้าแล้ว ฉันควรไปได้แล้ว เจอกันคืนนี้”

“อือ เจอกันคืนนี้”มายมิ้นท์พยักหน้า ต่อจากนั้นส่งเขาไปที่หน้าลิฟต์

จู่ๆเปปเปอร์ก็กอดเธอ“อย่าลืมคิดถึงฉันนะ”

“ฉันจะคิดถึงนาย”มายมิ้นท์ลูบหลังของเขา

เปปเปอร์ปล่อยเธอ หันหลังก็เข้าไปในลิฟต์

มายมิ้นท์ก็ยืนอยู่นอกลิฟต์ โบกมือให้กับเขา จนกระทั่งประตูลิฟต์ ลิฟต์ลงไป เธอถึงได้หันกลับมา เดินไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

ก็ใช่ เขาพูดถูก นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างเต้กับเลขาซินดี้ ควรปล่อยให้พวกเขาเคลียร์กันเอง

เธอเป็นแค่เพื่อนของเต้ ไม่ใช่แม่ของเต้ ไม่มีความจำเป็นต้องกังวลขนาดนี้ ทำให้ตัวเองว้าวุ่นใจ

ยิ่งไปกว่านั้น เธอเพิ่งจะปฏิเสธเต้ไปอย่างชัดเจน ตอนนี้ก็ต้องหงุดหงิดเรื่องของเต้อีก นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?

ต้องเปลี่ยนนิสัยเสียนี้ซะ!

แม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิท ก็ไม่ควรกังวลเรื่องแบบนี้ แทนเพื่อนสนิท นี่ค่อนข้างจะอยู่นอกเหนือแนวคิดเรื่องเพื่อนสนิท

ก็เอาตามที่เปปเปอร์บอก ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ให้พวกเขาไปเคลียร์กันเอง

ถ้าหากสุดท้ายเกิดเรื่องอะไรจริงๆ ค่อยดูว่าจะช่วยเหลือได้หรือเปล่าก็ยังทัน

คิดแบบนี้ ในใจของมายมิ้นท์ก็สงบลง ในที่สุดก็ผ่อนคลายเป็นอย่างมาก

ในตอนบ่าย มายมิ้นท์เห็นว่าเวลาพอสมควรแล้ว ก็วางเอกสารในมือลง ลุกขึ้นออกจากเทนเดอร์กรุ๊ป และออกเดินทางไปลองชุดที่ห้างสรรพสินค้า

ผู้คนในร้านเสื้อผ้า ได้มาต้อนรับที่หน้าประตูล่วงหน้าแล้ว เห็นมายมิ้นท์เข้ามา ก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มที่สุภาพในทันที“คุณมายมิ้นท์ สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีค่ะ”มายมิ้นท์ตอบด้วยรอยยิ้ม

ผู้จัดการทำท่าทางเชิญ“เชิญคุณมายมิ้นท์ด้านในค่ะ”

“รบกวนแล้วค่ะ”มายมิ้นท์อือคำหนึ่ง ตามหลังของเธอเข้าไปในร้าน