รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 860

ที่เขาวางใจเดินออกไปคนเดียว แล้วทิ้งมายมิ้นท์ไว้ที่นี่คนเดียว ก็เพราะว่าผู้ชายคนนั้นโดนกักตัวอยู่บนเก้าอี้นักโทษแล้ว และไม่มีทางที่จะมาทำร้ายมายมิ้นท์ได้

ไม่งั้น เขาก็ไม่มีทางออกไปคนเดียวหรอก

พอออกมาจากห้องสอบสวนแล้ว โทรศัพท์ของเปปเปอร์ก็มีสัญญาณขึ้นมา แล้วเขาก็รีบโทรศัพท์หาผู้ช่วยเหมันตร์เลย

ตอนนี้ผู้ช่วยเหมันตร์กำลังสังสรรค์อยู่กับเพื่อน ในตอนที่รับโทรศัพท์นั้น ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเลย

เพราะว่าเขามีลางสังหรณ์ ถ้าตัวเองรับสายแล้ว ก็ไม่มีทางได้มีเวลาว่างแล้ว

พอถอนหายใจไปคำหนึ่ง ผู้ช่วยเหมันตร์ก็พูดขอโทษกับเพื่อนไปคำหนึ่ง แล้วก็ลุกขึ้นมา แล้วเดินออกไปจากห้องส่วนตัวเพื่อไปรับโทรศัพท์ “ประธานเปปเปอร์ครับ”

“ก่อนหน้านี้ที่นายไปตรวจสองข้อมูลของพัดชา รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” เปปเปอร์เปิดปากมาก็รีบถามขึ้นมาทันที

ผู้ช่วยเหมันตร์อึ้งไปเล็กน้อย “ข้อมูลของพัดชาเหรอครับ? ประธานเปปเปอร์ คุณหมายความว่า ก่อนหน้านี้ข้อมูลของพัดชาที่ตรวจสอบมา มีจุดที่ไม่ถูกต้องเหรอครับ?”

เปปเปอร์มาได้พูดชัดเจน จากนั้นก็เอาเรื่องในห้องสอบสวนเมื่อกี้ คำพูดที่ผู้ชายคนคนนั้นสารภาพออกมา เล่าไปอย่างง่าย ๆ รอบหนึ่ง

พอผู้ช่วยเหมันตร์ได้ฟังจบแล้วก็สูดอากาศเย็น ๆ คำหนึ่ง

ถึงว่าล่ะ อยู่ ๆ ประธานเปปเปอร์ก็มาถามเรื่องนี้

สถานะของพัดชาคนนั้น จะต้องไม่ธรรมดาแน่ จะต้องไม่เป็นอย่างที่เขาให้คนไปตรวจสอบมาก่อนหน้านี้แน่

ถ้าเกิดว่าพัดชาเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง จะไปรู้ประวัติของคนคนหนึ่งเร็วขนาดนี้ได้ยังไงกัน?

นี่จึงพูดได้แต่เพียงว่า เบื้องหลังพัดชาจะต้องมีคนช่วยพัดชาสืบค้นมาแล้ว ที่สำคัญยังสามารถสืบค้นออกมาได้ในเวลาสั้น ๆ ขนาดนี้ด้วย เห็นได้ชัดเลยว่าอำนาจนี้ไม่ได้อ่อนแอเลย

“ขอโทษด้วยครับประธานเปปเปอร์ ก่อนหน้านี้ตอนที่ผมให้คนไปตรวจสอบนั้น ไม่ได้รู้สึกว่าข้อมูลของพัดชามีจุดไหนผิดปกติเลยครับ เพราะว่าข้อมูลของพัดชาดูธรรมดามากเกินไป ดูเป็นคนธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งเลย ซึ่งไม่ได้รู้สึกเลยว่า ข้อมูลของเธออาจจะถูกคนอื่นตั้งใจสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ” ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบกลับมาอย่างละอายใจ

เปปเปอร์เองก็รู้ว่าเรื่องนี้จะโทษเขาไม่ได้

ในเมื่อมีคนตั้งใจปิดบังสถานะที่แท้จริงของพัดชา แล้วสร้างสถานะปลอมอันหนึ่งออกมาให้คนนอกดู งั้นคนปกติทั่วไปก็ไม่มีทางที่จะคิดไปทางด้านสถานะปลอมนี่เลย

“ไปตรวจสองใหม่ ครั้งนี้ ฉันต้องการให้นายตรวจสอบพัดชาให้ชัดเจนทั้งหมด” เปปเปอร์ออกคำสั่งไปด้วยสีหน้าเย็นชา

ผู้ช่วยเหมันตร์รีบพยักหน้าอย่างจริงจังขึ้นมา “ครับ ประธานเปปเปอร์ คุณวางใจเถอะครับ ครั้งนี้ผมจะต้องตรวจสอบให้ชัดเจนแน่ ๆ ครับ”

“อืม” เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์ไป

ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะออกคำสั่งไปแล้ว แต่ว่าหัวคิ้วที่ขมวดกันแน่นของเขายังคงไม่คลายออก แต่กลับขมวดกันแน่นอยู่อย่างเดิม

เพราะว่าเขากำลังเป็นกังวลเรื่องอย่างหนึ่งอยู่ เป็นกังวลว่าตกลงพัดชาคนนี้เป็นคนของใครกันแน่ ทำไมถึงต้องปรากฏตัวออกมาโดยการแอบซ่อนสถานะไว้?

และที่สำคัญยังมาปรากฏตัวต่อหน้าเขากับมายมิ้นท์ด้วย

ตกลง พัดชาแค่บังเอิญปรากฏตัวออกมาตรงหน้าเขากับมายมิ้นท์ หรือว่าตั้งใจมาปรากฏตัวต่อหน้าเขากับมายมิ้นท์กันแน่?

ถ้าเป็นแค่ความบังเอิญ แบบนั้นก็ดีที่สุด

แต่ถ้าไม่ใช่ งั้นก็หมายความว่า พัดชามีเป้าหมายบางอย่างต่อเขากับมายมิ้นท์

ปิดบังตัวตนเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย นั่นก็ชัดเจนมาก ว่าจะต้องไม่ใช่เป้าหมายที่ดีอะไรแน่

แต่ไม่ว่าจะเป็นเป้าหมายอะไร พัดชาคนนี้ก็อย่าได้หวังว่าจะได้ทำสำเร็จเลย!

“คิดอะไรอยู่คะ? ทำไมท่าทางน่ากลัวขนาดนี้?” ในเวลานี้เอง น้ำเสียงของมายมิ้นท์ก็ดังมาจากด้านหลัง

พอเปปเปอร์เปลี่ยนสีหน้าจากเย็นชาและเต็มไปด้วยความโหดร้ายบนใบหน้าไป และผ่อนอารมณ์ไปแล้ว ก็หมุนตัวไป จ้องมองหญิงสาวที่เดินมา ส่ายหน้าและยิ้มให้เล็กน้อย “เมื่อกี้ผมถามเหมันตร์ ถามเขาว่าก่อนหน้านี้ตอนที่ตรวจสอบข้อมูลของพัดชานั้น เจอจุดไหนที่ผิดปกติไหม แล้วผู้ช่วยเหมันตร์บอกว่าไม่มี”

สำหรับคำตอบนี้นั้น มายมิ้นท์ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร พอเดินไปถึงข้างกายเขาก็หยุดลง “ไม่มีซิถึงจะปกติ ไม่งั้นแกล้งสร้างตัวตนปลอมขึ้นมา ก็ทำเสียเปล่านะซิคะ?”

พูดมาถึงตรงนี้ คิ้วเรียวสวยของเธอก็ค่อย ๆ ขมวดขึ้นมา “แต่ว่า ตอนนั้นตอนที่ผู้ช่วยเหมันตร์ตรวจสองข้อมูลของพัดชานั้น จะต้องดึงข้อมูลที่ลงทะเบียนไว้ในเครือข่ายทะเบียนราษฎร์มาแน่ แล้วเครือข่ายทะเบียนราษฎร์ก็เป็นเครือข่ายรัฐในประเทศ ถึงจะเป็นคุณ ก็เป็นไปไม่ได้ที่บอกว่าจะสร้างข้อมูลเท็จก็สร้างข้อมูลเท็จขึ้นมาได้เลย แต่ข้อมูลของพัดชาที่ผู้ช่วยเหมันตร์ตรวจสอบมาจากเครือข่ายทะเบียนราษฎร์ ก็เป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป ซึ่งจะเห็นได้ว่า ข้อมูลของพัดชาในเครือข่ายทะเบียนราษฎร์นั้นเป็นข้อมูลที่เป็นเท็จอยู่ก่อนแล้ว ซึ่งก็หมายความว่า เบื้องหลังของพัดชามีคนอื่นอยู่ ถ้าไม่ใช่คนภายใน ก็จะต้องมีความเกี่ยวข้องกับคนภายในอยู่บ้างแน่ ไม่งั้นก็ไม่มีทางแก้ไขข้อมูลในเครือข่ายทะเบียนราษฎร์ได้หรอก”

“คุณได้เตือนผมแล้ว” เปปเปอร์หรี่ตาลง จากนั้นก็เอาโทรศัพท์ออกมาอีกครั้ง แล้วโทรศัพท์หาผู้ช่วยเหมันตร์ไป