รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 927

พอได้ยินคำพูดของเปปเปอร์ คุณนายราศรีกับประธานวสุก็พยักหน้าขึ้นมาอัตโนมัติ “มันก็ใช่อยู่”

ในเมื่อมีอยู่คำพูดหนึ่งที่ว่า ผู้ชายที่ยอมจ่ายเงินเพื่อคุณถึงจะไม่ได้รักคุณมาก แต่ว่าในใจก็ต้องมีคุณอยู่แน่ ๆ

แต่ผู้ชายที่ไม่ยอมเสียเงินเพราะคุณเลย ในใจต้องไม่มีคุณอยู่แน่ ๆ

เปปเปอร์สามารถใจป้ำเพื่อมายมิ้นท์ได้ขนาดนี้ ถึงแม้จะไม่ได้รักมายมิ้นท์จนเข้ากระดูก แต่ก็คงจะใกล้เคียงมากแล้วล่ะ

คุณนายราศรีกับประธานวสุมองสบตากันแล้วก็ครุ่นคิดไป

แล้วคุณนายราศรีก็ยิ่งแอบบวกคะแนนให้เปปเปอร์ไปอีกสิบคะแนนในใจ

คราวนี้ ก็ขาดอีกแค่ยี่สิบนาทีก็เต็มแล้ว

“เพราะฉะนั้นของขวัญพวกนี้ คุณลุงกับคุณป้าจะต้องรับไว้นะครับ นี่ถือได้ว่าเป็นความตั้งใจของผม” ในขณะที่เปปเปอร์พูด ก็ผลักของขวัญกลับไปอีกครั้งหนึ่ง

ประธานวสุกับคุณนายราศรีจ้องมองของขวัญที่ถูกผลักกลับมา “คุณเตรียมของขวัญราคาแพงพวกนี้มา มิ้นท์รู้เรื่องหรือเปล่า?”

ถ้ามิ้นท์ไม่รู้เรื่องละก็ พวกเขาก็รับไว้ไม่ได้จริง ๆ

เปปเปอร์เข้าใจความหมายของพวกเขา แล้วก็พยักหน้าขึ้นมาเล็กน้อยแล้วตอบกลับไปว่า “คุณลุงคุณป้าวางใจได้เลยครับ สะระแหน่รู้เรื่องนี้ดี แล้วก่อนที่จะมา ผมยังตั้งใจส่งของขวัญไปให้เธอดูมาก่อนเป็นพิเศษแล้ว และถามเธอว่าต้องการเพิ่มอะไรอีกหรือเปล่า ดังนั้นเธอรู้ดีครับ คุณลุงคุณป้าวางใจรับไว้ได้เลยครับ ถ้าเกิดทั้งสองท่านไม่รับ ก็ไม่ใช่แค่ผมแม้แต่สะระแหน่ก็ต้องเสียใจมากด้วย และจะนึกว่าของขวัญที่เตรียมมาไม่ถูกใจคุณลุงคุณป้าด้วย”

พอคำพูดนี้ออกมา ประธานวสุกับคุณนายราศรียังจะไปกล้าปฏิเสธอีกได้ยังไง

พอพวกเขามองสบตากันทีหนึ่งแล้ว ก็รีบพูดขึ้นว่า “ของขวัญที่ดีขนาดนี้ จะไม่ถูกใจได้ยังไง”

“ในเมื่อถูกใจแล้ว งั้นคุณลุงคุณป้าก็อย่าปฏิเสธอีกเลยนะครับ” เปปเปอร์มองไปที่คนทั้งสอง

ประธานวสุกับคุณนายราศรีมองสบตากันทีหนึ่ง

สุดท้ายก็ยิ้มแล้วก็เอาของขวัญกลับมาไว้ตรงหน้า

“งั้นก็ได้ ในเมื่อพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าพวกเราไม่รับ งั้นก็จะดูเหมือนพวกเราไม่เห็นแก่นร้ำใจคน แบบนั้นก็จะหยิ่งผยองเกินไปหน่อย” คุณนายราศรียิ้มแล้วก็พูดขึ้นมา ในมือก็ปิดฝากล่องไปทีละอัน และกะว่าก่อนนอนคืนนี้ ค่อยมาดูและทดลองกันดี ๆ สักหน่อย

นี่มันเป็นสินค้าใหม่ที่จะวางตลาดในฤดูกาลหน้าเลยนะ

เธอคงจะเป็นคนแรกในกลุ่มแม่บ้านไฮโซ ที่มีของเลยนะเนี่ย

พรุ่งนี้จะลองใส่ออกไป โอ้อวดกับพี่น้องพวกนั้นสักหน่อย

ในขณะเดียวกัน คุณนายราศรีก็แอบเพิ่มคะแนนยี่สิบคะแนนสุดท้ายในตารางในใจให้

พอเป็นแบบนี้แล้ว อยู่ในใจเธอเปปเปอร์ก็ร้อยคะแนนเต็มแล้ว

ตอนนี้เธอรู้สึกพอใจในตัวเปปเปอร์เป็นอย่างมาก

มิ้นท์หาผู้ชายคนนี้ได้ดีจริง ๆ

ในใจคุณนายราศรีอดไม่ได้ที่จะดีใจขึ้นมา

“พูดได้ถูกต้อง งั้นเปปเปอร์ พวกเราก็จะรับไว้อย่างไม่เกรงใจแล้วนะ” ประธานวสุเองก็พูดขึ้นมาด้วย ในขณะเดียวกันก็ค่อย ๆ เก็บขวดเหล้าไปด้วย ในใจก็คิดเหมือนกับคุณนายราศรีไป เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเรียกพวกเพื่อนเก่าพวกนั้นมา ให้พวกเขาได้มาเปิดโลกทัศน์บ้าง

ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ว่าคนสองคนนี้ ช่างเหมาะสมเป็นสามีภรรยากันจริง ๆ แม้แต่ความคิดก็ยังเหมือนกันเลย

พอเก็บของขวัญไปแล้ว ประธานวสุกับคุณนายราศรีก็เริ่มพูดคุยเป็นเพื่อนเปปเปอร์ขึ้นมา

ในระหว่างนี้ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าท่าทีของคุณนายราศรีที่มีต่อเปปเปอร์นั้นดีมากแค่ไหน สนิทสนมมากแค่ไหน ถ้าจะบอกว่าเอาเปปเปอร์มาเป็นลูกชายแท้ ๆ เลยก็เกินไป

ในตอนแรก เปปเปอร์ยังไม่ค่อยชอบความกระตือรือร้นแบบนี้ของคุณนายราศรีเลย

แต่ก็ทนรับไม่ไหวจริง จึงได้แต่ฝืนยิ้มและยอมรับความกระตือรือร้นของคุณนายราศรีไป

จนถึงตอนสุดท้าย ก็ค่อย ๆ คุ้นเคยไปจริง ๆ

พอมายมิ้นท์เข้าห้องน้ำเสร็จกลับมา ก็เห็นภาพคุณนายราศรีเรียกเปปเปอร์ไม่ขาดปาก เดี๋ยวเทชาให้เปปเปอร์ เดี๋ยวยื่นผลไม้ส่งไปให้เปปเปอร์

พอเห็นภาพแบบนี้ ทั้งตัวมายมิ้นท์ก็นิ่งอึ้งไปเลย

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมเธอไม่อยู่ครู่เดียว ท่าทีที่คุณป้ามีต่อเปปเปอร์ ถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้?