รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 934

ลาเต้เองก็เงียบขรึมไปเลย ชั่วขณะหนึ่ง ก็คิดไม่ออกไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี

ในเมื่อครั้งนี้คนที่ต้องเผชิญหน้าด้วย คือนายใหญ่แห่งตระกูลคหบวร

อย่าว่าแต่เทนเดอร์กรุ๊ปในตอนนี้ แม้แต่รัตติพีระกรุ๊ป ก็ยังมีตัวตนอยู่แต่ไม่สามารถแตะต้องได้เลย

ไม่งั้น เขาก็จะใช้ชื่อเสียงของตระกูลรัตติพีระไปกดดันเกรียงไกรเลย แล้วให้เกรียงไกรส่วนคืนชิ้นส่วนกลับมาซะดี ๆ

แน่นอนว่า ตอนนี้ยังมีอีกคนหนึ่ง ที่สามารถทำให้เกรียงไกรส่งคืนชิ้นส่วนกลับมาได้ นั่นก็คือเปปเปอร์

เพียงแต่ว่าสำหรับเขาแล้ว เปปเปอร์เป็นศัตรู แล้วก็เป็นคนที่น่ารังเกียจ

เพราะฉะนั้น เขาไม่มีทางเปิดปากไปขอร้องเปปเปอร์แน่

ฉีกหน้าครั้งนี้ไม่ได้ แล้วก็ไม่สามารถละทิ้งศักดิ์ศรีนี้ได้ด้วย

ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่สามารถเปิดปากขอให้มายมิ้นท์ไปขอร้องเปปเปอร์ได้

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นแฟนกัน มายมิ้นท์เปิดปากขอให้เปปเปอร์ช่วย ก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

แต่เขารู้จักเธอดี เธอไม่มีทางอยากพึ่งผู้ชายมาทำให้เรื่องหนึ่งสำเร็จ ไม่งั้น ในวินาทีที่เกิดเรื่องขึ้นมา เธอก็คงจะไปบอกกับเปปเปอร์ตั้งนานแล้ว ไม่มีทางถ่วงเวลามาจนถึงตอนนี้หรอก

เพราะฉะนั้นในฐานะที่เป็นเพื่อน เขาจะเคารพการตัดสินใจของเธอ เมื่อเธอไม่อยากขอให้เปปเปอร์ช่วย เขาก็จะไม่เอ่ยเรื่องนี้ออกมาแน่

ยังมีอีก ที่เขาไม่อยากให้เธอไปขอร้องให้เปปเปอร์ช่วย ก็เป็นเพราะว่าเห็นแก่ตัวของตัวเองด้วย ถ้าให้เธอไปหาเปปเปอร์ ก็เท่ากับว่าตัวเองได้ยอมรับแล้วจริง ๆ ว่าตัวเองไม่มีด้านไหนเทียบกับเปปเปอร์ได้เลย ไม่มีประโยชน์เท่าเปปเปอร์ แล้วก็ยิ่งไม่สามารถช่วยเหลือเธอได้เท่าเปปเปอร์

เขารู้ว่าที่ตัวเองเป็นแบบนี้นั้นน่ารังเกียจมาก แต่เขาก็ไม่ได้อยากเป็นนี่

เขารับมายมิ้นท์มาสิบกว่าปี ตั้งแต่สมัยที่เริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ก็ตกหลุมรักแล้ว ตกหลุมรักเธอมาก่อนเปปเปอร์ตั้งนาน

แต่สุดท้าย กลับถูกเปปเปอร์แย่งชิงไปตั้งสองครั้ง

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเคยพูดว่าจะยอมแพ้ไป และบอกว่าจะปล่อยวาง และยังจะอวยพรให้พวกเขา แต่ยังไงในใจของเขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี

สรุปแล้วไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่อยากไปหาเปปเปอร์อยู่ดี

ครุ่นคิดไป ลาเต้ก็ลังเลในใจอยู่นาน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เปิดปากพูดบอกความคิดที่จะให้มายมิ้นท์ไปหาเปปเปอร์ออกมา พูดเสนอความคิดเห็นแต่เพียงแค่ “มิ้นท์ หรือไม่ พวกเราลองหาซื้อชิ้นส่วนจากพวกสายงานเดียวกันมาก่อนสักชุด? เพื่อให้แก้ไขปัญหาเรื่องชิ้นส่วนไปได้ก่อน เพื่อให้เทนเดอร์กรุ๊ปสามารถดำเนินงานต่อไปได้ก่อน แล้วเรื่องที่จะไปคิดบัญชีกับเกรียงไกร ต่อไปค่อยมาว่ากัน คุณคิดว่าเป็นไง?”

เขาถามขึ้น

มายมิ้นท์ถอนหายใจ “นายนึกว่าฉันไม่เคยคิดวิธีนี้มาก่อนเหรอ? แน่นอนว่าฉันต้องเคยคิดมาก่อนอยู่แล้ว แต่ว่าไม่มีประโยชน์ ชิ้นส่วนของพวกเพื่อนในสายงานเดียวกัน จะมีLOGOบริษัทตัวเองสลักอยู่ทั้งนั้น ถ้าเกิดพวกเราไปกว้านซื้อมา ยังต้องเอาไปแก้ไขเพิ่มเติม ต้องลบLOGOพวกนั้นทิ้งไปอีก แล้วค่อยมาสลักLOGOของเทนเดอร์กรุ๊ปเข้าไป นี่จะเป็นงานใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัยเลย ทั้งเสียเวลาและเสียแรง ต้องใช้เวลาห้าวันถึงจะทำเสร็จได้ ดังนั้นพอลบLOGOพวกนั้นได้แล้ว เทนเดอร์กรุ๊ปของเราก็จะยุ่งวุ่นวายขึ้นมาแล้ว แน่นอนว่า จะซื้อพวกชิ้นส่วนที่ยังไม่มีLOGOพวกนั้นมาก็ได้ แต่ว่าชิ้นส่วนแบบนั้นมันมีจำนวนน้อย คาดว่าไปหาซื้อชิ้นส่วนทั้งหมดในประเทศมา ก็คงจะไม่พอ ตอนนี้LOGOของชิ้นส่วน ส่วนใหญ่แล้วก็ทำเสร็จอันหนึ่งก็จะสลักชื่อไว้อันหนึ่งเลย”

เธอเองก็เคยไปเดินตรวจดูขั้นตอนการทำงานของโรงงานทิพย์ฟ้ามาแล้ว

ดังนั้นจึงรู้ดีมากว่าได้LOGOบนชิ้นส่วนนั้น สลักลงไปเมื่อไหร่กัน

เพราะว่าLOGOมันเป็นสัญลักษณ์แทนบริษัทต่าง ๆ ทำให้ผู้คนเห็นเข้า ก็รู้เลยว่าชิ้นส่วนนี้มาจากบริษัทไหน

ด้วยเหตุนี้ การประทับตราLOGOบนชิ้นส่วน จึงเป็นเรื่องที่เข้มงวดมาก จะต้องไม่มีทางละเลยได้ แล้วก็ต้องสลักเข้าไปด้วย