รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 98

“ฮัลโหล ส้มเปรี้ยว!” น้ำเสียงของขนมผิงแทบจะร้องไห้ออกมา “ทำยังไงดีล่ะ มายมิ้นท์จะฟ้องฉัน!”

ที่จริงส้มเปรี้ยวเองก็คิดไม่ถึงว่ามายมิ้นท์จะทำแบบนี้ ตอนนี้เธอเองก็ปวดหัวมากเหมือนกัน “เอาล่ะขนมผิง อย่าเพิ่งรีบร้อนไปนะ”

“จะไม่ให้ฉันรีบร้อนใจยังไง!” ขนมผิงอยู่ไม่ติดที่ “ถ้าหล่อนฟ้องฉันขึ้นมา แฟ้มข้อมูลของฉันก็แปดเปื้อน เมื่อถึงเวลานั้นคนในวงการจะมองฉันยังไงล่ะ?”

คนในแวดวงจะมีใครกันที่ยอมรับภรรยาที่มีประวัติแปดเปื้อนแบบนี้

ถ้าเธอไม่อาจแต่งงานกับคนมั่งคั่งได้ ก็หมายความว่าเธอไม่อาจช่วยเหลือกิจการของบริษัทตระกูลมหาเอกรัตนาได้เช่นกัน พ่อของเธอก็คงจะเกลียดเธอ และไปพาลูกนอกสมรสเหล่านั้นกลับมา

ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว มือสองข้างของขนมผิงกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่น “ส้มเปรี้ยว เธอต้องช่วยฉันนะ ที่ฉันทำไปทั้งหมดนี้ก็เพื่อช่วยเธอ”

ส้มเปรี้ยวกัดฟันแน่น รู้สึกไม่สบายใจเอาเลย

อะไรคือการช่วยเธอ?

เธอเพียงแค่บอกอย่างอ้อมค้อมว่าให้ขนมผิงช่วยจัดการมายมิ้นท์หน่อย แต่ไม่ได้ให้ขนมผิงใช้วิธีแบบนี้จัดการนี้

แม้ว่าเธอจะคิดเช่นนี้ จะส้มเปรี้ยวก็ไม่กล้าพูดมันออกมา เธอพยายามบังคับริมฝีปากของตัวเองแล้วพูดว่า “เอาล่ะฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะช่วยเธอเอง”

“ขอบใจ ขอบใจมาก!” น้ำเสียงของขนมผิงร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ และเอ่ยถามต่อไปว่า “อ้อ ส้มเปรี้ยว ครั้งที่แล้ว เธอบอกว่าจะไปขอร้องประธานเปปเปอร์ให้นี่ ถ้าเธอไปขอร้องเขาให้ช่วย มายมิ้นท์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่!”

“ฉันรู้ แต่ว่าครั้งที่เเล้วที่ฉันไปขอให้เขาช่วย เขาปฏิเสธฉัน ไม่รู้ว่าครั้งนี้……”

“ส้มเปรี้ยว เธอลองไปพูดอีกทีสิ ประธานเปปเปอร์รักเธอขนาดนั้น เขาต้องตกลงช่วยเธอแน่ ขนมผิงไม่อยากฟังประโยคปฏิเสธจากเธอ จึงได้พูดขึ้นขัดจังหวะ

แววตาของส้มเปรี้ยวออกเผยถึงความไม่พอใจ แต่ก็จางหายไปในไม่ช้า สีหน้าของเธอดูโศกเศร้าและพูดว่า “แต่ว่า……”

“ส้มเปรี้ยวเธอบอกว่าจะช่วยฉันไง!” ขนมผิงพูดตัดบทเธออีกครั้ง

ในใจของส้มเปรี้ยวรู้สึกหมดความอดทนแล้ว แต่เธอก็พูดออกมาว่า “เอาล่ะ ฉันจะลองดูอีกครั้งนะ”

“ขอบใจมากส้มเปรี้ยว!” ขนมผิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังวางสายลงส้มเปรี้ยวก็เดินออกไปจากห้องและขับรถตรงไปที่นวบดินทร์กรุ๊ป

“ประธานเปปเปอร์ครับ คุณส้มเปรี้ยวเดินทางมาพบครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์เคาะประตูและเดินเข้าไปในห้องทำงานประธาน

เปปเปอร์กำลังจัดการกับเอกสาร เมื่อเขาได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นตอบว่า “ให้เธอเข้ามา”

ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบรับว่า “ครับ”

ในไม่ช้าส้มเปรี้ยวก็เดินเข้ามาด้านใน

เมื่อเธอเดินเข้ามาก็ได้กลิ่นควันบุหรี่จางๆ ในอากาศ เธอขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยพูดว่า “คุณสูบบุหรี่เหรอคะ?”

เปปเปอร์พยักหน้า “ครับ สูบไปตัวหนึ่ง”

“คุณสูบบุหรี่ทำไมเนี่ย ฉันเกลียดควันบุหรี่ที่สุดเลย” ส้มเปรี้ยวใช้มือข้างหนึ่งพัดบริเวณจมูกของเธอ

เปปเปอร์เงยหน้าขึ้นพิจารณามองดูเธอ “เกลียดเหรอ? คุณบอกผมว่าคุณไม่เกลียดควันบุหรี่นี่? เมื่อก่อนตอนที่เราเขียนจดหมายหากัน ผมยังเคยถามคุณว่ารังเกียจมั้ยถ้าผมสูบบุหรี่ คุณบอกว่าไม่ และแนะนำให้ผมสูบบุหรี่กลิ่นมินต์ นี่ก็กลิ่นมิ้นท์นะ”

ส้มเปรี้ยวรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันใด แต่เธอไม่แสดงสีหน้าออกมา เพียงยิ้มแล้วตอบกลับว่า “นั่นมันเมื่อก่อนนี่คะ ฉันนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ถึงหกปี ตอนนี้ไม่ชินกับการดมควันบุหรี่พวกนี้แล้วแหละค่ะ”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เปปเปอร์ก็รู้สึกว่าสมเหตุสมผล จึงขจัดความสงสัยในใจออกไป

ส้มเปรี้ยวเห็นว่าแววตาของเขาสงบลงเป็นปกติก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

ยิ่งเกือบจะหลุดแล้วไหมล่ะ!

ถ้ารู้อย่างนี้เธอคงไม่เผาจดหมายเหล่านั้นทิ้งไปง่ายๆ หรอก ควรที่จะอ่านมันสักรอบหนึ่งก่อน เพื่อจะได้ไม่หลุดแบบนี้อีก

ในใจของส้มเปรี้ยวรู้สึกหดหู่เล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเธอก็จัดการกับอารมณ์ตนเองได้อย่างดี “อ้อ เปปเปอร์คะ ต่อจากนี้คุณยาสูบบุหรี่อีกเลยนะคะ มันไม่ดีต่อสุขภาพคุณ”

“ครับ” เปปเปอร์พยักหน้าตอบรับ

ส้มเปรี้ยวเข้าไปโอบกอดแขนของเขา “คุณนี่ดีจังเลยนะคะ”

ดีเหรอ?

เปปเปอร์ก้มหน้าลง ในสมองของเขามีคำพูดที่มายมิ้นท์พูดออกมาในงานแถลงข่าวมื้อเช้าผุดขึ้น

เนื่องจากเป็นเพราะเขามีอคติต่อเธอ จึงได้ใช้ความรุนแรงเย็นชากับเธอมาถึงหกปี