รักของเขาแค้นของเราต้องเอาคืน（จบ) นิยาย บท 10

            ตอนที่ 10 ดูเอาเองสิ

          นาตาลีถูกฉุดให้ขึ้นรถ เธอทำท่าจะเหวี่ยงแขวนกลับเพื่อตอบโต้ทั้งๆ ที่ยังตื่นตระหนกแต่อีกฝ่ายกลับยิ่งเคลื่อนตัวเร็วขึ้นอีก

แขนของเธอถูกชายคนนั้นล็อกแน่น ลมหายใจร้อนระอุของเขาพ่นผ่านหูของเธอ แล้วเธอก็รู้สึกได้ว่าริมฝีปากของเขาแตะโดนหูเธอนิดๆ ด้วย

“ปล่อยฉันนะ แกมันคนน่าสมเพชแบบไหนกันเนี่ยถึงต้องมาหากินด้วยการลักพาตัว” นาตาลีเย้ยหยัน ยิ่งเธอพยายามจะหนี แรงมือที่จับตัวเธอยิ่งแน่นขึ้น ช่องว่างระหว่างหลังของเธอกับแผงอกของเขายิ่งใกล้กันมากขึ้น

เสียงของเขาฟังดูมีเสน่ห์ และเสียงหัวเราะทุ้มต่ำของเขาก็ผ่านหูของเธอ “นี่เธอสงสัยความเป็นผู้ชายของฉันเหรอ อยากดูเองมั้ยล่ะ”

“ฉันจะทำได้ยังไงในเมื่อแกจับมือฉันไว้แน่นแบบนี้” นาตาลีกลอกตาไปมา

เขาปฏิเสธเรื่องนั้นไม่ได้จึงปล่อยแขนของเธอ

ในไม่กี่อึดใจ เธอหมุนกลับมาแล้วเหวี่ยงหมัดเข้าใส่เขา แต่เขาก็จับไว้ได้อย่างง่ายดาย ขณะที่คว้ากำปั้นของเธอไว้ เขาก็ดึงตัวเธอมาอยู่ข้างตัว และระยะห่างระหว่างทั้งคู่ก็ชิดเข้าหากันมากขึ้น

“เธอนี่มันอวดดีนักนะ” เขาวิจารณ์

เธอเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาดุดัน

ลักษณะเด่นของเขาช่างน่าประทับใจและไม่มีใครเทียบได้ มันช่างสมบูรณ์อย่างไม่มีที่ติ สายตาของเขาดูเยือกเย็นและลึกซึ้งยากจะคาดเดาด้วยด้วงตาลึกล้ำเหมือนห้วงมหาสมุทร ไฝใต้ตาขวาของเขายิ่งเสริมความสง่าผ่าเผย

มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่บนหน้าของเขา เจตนาดีและร้ายถูกเผยให้เห็นบนใบหน้าไร้อารมณ์ของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเขาแลดูลึกลับซับซ้อน

มากกว่ายี่สิบห้าปีในชีวิตของเธอ นาตาลีพบชายหน้าตาดีมากมายหลายคน แต่ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคือสุดยอดของความสมบูรณ์แบบ

ตาของเขาเป็นประกายขณะจ้องมองนาตาลีที่ยังงงงวย

“ผมตั้งใจจะเชิญคุณไปทานอาหารสักมื้อมานานแล้ว คุณนิโคลส์ แต่คุณเอาแต่ปฏิเสธผม ผมไม่มีทางเลือกนอกจากทำแบบนี้เพื่อให้เราได้พบกัน” ซามูเอลอธิบายขณะที่ปล่อยกำปั้นที่ซีดเผือดของเธอ “ผมชื่อซามูเอล บาวเออร์ส”

พอได้ยินชื่อของเขา นาตาลีก็ได้สติในที่สุด

“งั้นคุณก็คือซามูเอล บาวเออร์สสินะ” นาตาลีขยับถอยหลังแล้วเอนตัวไปชิดประตูรถให้แนบชิดที่สุด เธอยกมือขึ้นเพื่อป้องกันตัวเอง “ฉันไม่รู้จักคุณสักหน่อย ช่วยบอกหน่อยได้มั้ยว่าคุณจะลักพาตัวฉันเพื่อไปทานอาหารกันแค่นั้นเหรอ”