รักของเขาแค้นของเราต้องเอาคืน（จบ) นิยาย บท 2

            ตอนที่ 2 พบสาวงามที่สนามบิน

          ห้าปีต่อมา ผู้คนจำนวนมากพากันมองเด็กชายตัวเล็กๆ คนหนึ่งในชุดเอี๊ยมสีน้ำเงินและเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตเป็นตาเดียว ที่สถานีปลายทางหลักของท่าอากาศยานนานาชาติเดลล์มัวร์

รูปร่างหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ผมหยักศก ขนตางอนและยาวเหมือนตุ๊กตา ทำให้ทุกคนหลงใหล เด็กคนนี้คงจะเป็นชายในฝันของเหล่าสาวๆ เมื่อโตขึ้น

ขณะที่ทุกคนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นว่าแม่ของเขาจะงดงามขนาดไหน หญิงสาวจมูกแบน ริมฝีปากหนาและตกกระทั่วใบหน้าคนหนึ่งก็ร้องเรียก “ซื้อโค้กมารึเปล่าจ๊ะลูก”

“ซื้อแล้วฮะแม่”

พอได้ยินอย่างนั้น สาวๆ ทุกคนในกลุ่มต่างก็อ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อสายตา

เป็นไปได้เหรอที่เด็กชายหน้าตาน่ารักจะมีแม่ที่ไร้ความงามได้ขนาดนี้

นับตั้งแต่แม่ของเซเวียนเริ่มสวมหน้ากากแปลงโฉมน่าเกลียดน่ากลัวอันนั้น เรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นตลอดเวลา จนเซเวียน นิโคลส์รู้สึกคุ้นชินเสียแล้ว

เซเวียนเดินไปหานาตาลีแล้วส่งเครื่องดื่มฟองฟู่ให้เธอก่อนจะดื่มน้ำอะไรบางอย่าง อย่างเชื่อฟัง

“แม่ฮะ แม่คิดจะใส่ของน่าเกลียดแบบนั้นไปอีกนานแค่ไหน?”

“นี่ลูกว่าแม่น่าเกลียดเหรอจ๊ะ”

“เปล่าซะหน่อยครับแม่ ผมก็แค่กลัวว่าแม่จะหายใจไม่ออกถ้าใส่มันไปนานๆ น่ะฮะ”

ผมไม่มีสิทธิออกความเห็นเรื่องรูปร่างหน้าตาของแม่หรอก!

เซเวียนเป็นคนที่หน้าตาดีน้อยที่สุดถ้าจะเทียบกับนาตาลีและเคลย์ตัน พี่ชายของเขา ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้สึกว่าตัวเขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีสิทธิหรือความกล้ามากพอจะวิพากษ์วิจารณ์ความงามระดับนางฟ้านางสวรรค์ของแม่

“ดีแล้วล่ะที่หนูรู้ตัวว่าไม่หล่อน่ะ ลูกรัก”

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างงุนงงสงสัย

นี่มีคนเข้าใจผิดเรื่องมาตรฐานความงามเหมือนเรารึเปล่าเนี่ย แม่คนนี้น่าเกลียดกว่าลูกของเธอเป็นล้านเท่าเลยนะ

มุมปากของนาตาลีเผยอยิ้มเล็กน้อย ขณะที่เธอมองดูเมืองต่างแดนที่คุ้นเคยผ่านกระจกบานใหญ่สูงจากพื้นถึงเพดานของสนามบิน

ห้าปีเต็มๆ แล้ว ถึงเวลาที่จะกลับมาสะสางบัญชีหนี้แค้นเสียที

ขณะที่นาตาลีใจลอยคิดอะไรอยู่ เด็กหญิงตัวน้อยน่าเอ็นดูคนหนึ่งก็เดินเข้ามาชนเธอและสะดุดล้มลงกับพื้น

พอเห็นอย่างนั้น เธอรีบทรุดตัวลงแล้วพยุงเด็กหญิงให้ลุกขึ้น

“เป็นไรมั้ย เจ็บตรงไหนรึเปล่า?”

โซเฟีย บาวเออร์ส ตาลุกวาวขณะจ้องมองมายังนาตาลี

เธอไม่ได้ร้องเอะอะโวยวาย แค่พึมพำออกมาว่า “มะ แม่จ๋า…”

“อยู่ๆ เธอจะเรียกใครว่าแม่ไม่ได้นะ นี่แม่ฉันไม่ใช่แม่เธอซะหน่อย” เซเวียนโวยวายด้วยท่าทางหวงแม่แบบสุดๆ

โซเฟียทำหูทวนลมกับคำพูดของเขาแล้วโอบกอดนาตาลีไว้

นาตาลีรู้สึกได้ถึงอ้อมแขนของเธอที่กอดรัดอย่างแนบแน่น ราวกับกลัวว่าจะสูญเสียเธอไป

ใบหน้าของเซเวียนบูดบึ้งด้วยความอิจฉา แต่พอเห็นแววตาดุๆ ของนาตาลีมองมา เขาจึงได้แต่ยืนฮึดฮัดอยู่ตรงนั้น และซดน้ำอึกใหญ่