รักนายมันเจ็บเหลือเกิน นิยาย บท 14

บทที่ 14 ฉันจะฆ่าเธอเอง

ยูรายุพูดจบก็เอามือไปบีบที่คอเล็ก ๆ ของเด็ก

เด็กตกใจก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดัง

“ไม่นะ” รสรินรีบสลัดบอดี้การ์ดทิ้งก่อนจะรีบเข้าไปผลักยูรายุออกแล้วอุ้มเด็กไว้แน่น “อย่ามาทำร้ายลูกของริน!”

“ยัยริน! พ่อของแกถูกบีบจนจะตายอยู่แล้ว!” ร้องไห้ตะโกนออกมาอย่างเหลืออด “ยังไงเด็กคนนี่มันก็ป่วย! แกจะช่วยอะไรมันได้! คิดไม่ถึงเลยว่าแกคงอยากเห็นพ่อแกกระโดดตึกตายสินะ?”

“หนูเปล่า..” รสรินส่ายหน้าไปมาอย่างไร้ประโยชน์

ลูกเธอก็ปล่อยไม่ได้ ส่วนพ่อเธอก็อยากช่วย..

จากเดิมที่เด็กร้องไห้เสียงดัง แต่พอถูกแม่ตัวเองอุ้มกลับหยุดน้องและเงียบเสียงลง ลืมตามองใบหน้าของรสรินก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ

น่ารักขนาดนี้...

เธอจะทิ้งลงได้อย่างไร...

“เซน!” รสรินหมุนตัวหันไปหาเขาก่อนจะคุกเข่าลง หันใบหน้าเด็กที่กำลังหัวเราะออกไปให้เขาดู “คุณดูสิ ลูกของคุณน่ารักขนาดนี้! ถ้าเขาโตไปต้องน่ารักมากแน่น ๆ ขอร้องคุณได้โปรดช่วยเขาด้วยเถอะนะได้มั้ย?”

เซนหลี่ตามองใบหน้าอมชมพูของเด็ก ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วเอ่ยออกมาเพียงสามคำ “น่ารังเกียจ”

รสรินจุกในใจร้องไห้ออกมา “เซน นี้ลูกของคุณนะ ลูกที่ฉันคลอดออกมา!”

เขาเริ่มชักสีหน้า คิ้วคมเข้มของเขา รับเข้ากีบใบหน้าได้รูปนั่นทำให้ใบหน้าเขาดูดีอย่างไร้ที่ติแต่ติดที่สายตาเย็นชาและโหดร้ายของเขาที่เหมือนปีศาจในนรก

“รสริน เธอจะต้องให้ฉันต้องพูดอีกกี่รอบ? เด็กคนนี้ ฉันอยากให้มันตาย ๆ ไปซะ!”

รสรินตัวไร้เรี่ยวแรงขึ้นมา

ใช่ ตั้งแต่เธอเริ่มตั้งท้อง ผู้ชายคนนี้เขาก็บอกว่าถ้าเธอคลอดเขาออกมาแล้ว เขาก็จะฆ่าเด็กนี้ให้ตาย...

“เซน คุณปล่อยลูกไปเถอะ ฉันจะตายเอง” เธอร้องไห้ออกมาจนตายแดงไปหมด จ้องมองผู้ชายไร้ความรู้สึกตรงหน้าอย่างคาดหวัง “ฉันจะตายเอง แล้วให้คุณปล่อยลูกไป คุณรังเกียจฉันไม่ใช่หรอฉันจะหายไปจากโลกนี้เอง!”

เขาจ้องมองใบหน้าของเธอ