รักต่างวัยของเจ้านายจอมเก๊ก นิยาย บท 26

เมื่อเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ผมกับนาราก็ตรงไปที่บริษัททันที เพราะแม่ของผมและอาทิตย์ได้เตรียมแถลงข่าวที่นั่น อาทิตย์เป็นคนจัดการทุกอย่างรวมทั้งเรื่องแอนนี่ เธอได้สารภาพคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดคือฟ้ามุ่ย ผมไม่อยากเอาเรื่องฟ้ามุ่ย เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์อันดี และยาวนานของแม่เลี้ยงป๋ายฟ้ากับไร่ของผม

ซึ่งแม่เลี้ยงป๋ายฟ้าก็ได้ขอโทษผมกับนาราแทนฟ้ามุ่ยด้วย ตอนนี้ฟ้ามุ่ยถูกแม่เลี้ยงป๋ายฟ้าส่งตัวไปดูแลบริษัทอีกสาขาที่ต่างประเทศแล้ว ผมกับนาราเข้าไปทักทายคุณแม่อาทิตย์และนับดาว ก่อนที่จะไปนั่งที่โต๊ะแถลงข่าวโดยมีแอนนี่นั่งรออยู่แล้ว

"คุณภูตะวันค่ะ คลิปที่หลุดออกมาผู้ชายในคลิปนั่นคือคุณภูตะวันใช่ไหมคะ" นักข่าวคนหนึ่งถามขึ้น ขณะที่หลายๆ คนรอฟังคำตอบ ซึ่งคำตอบทั้งหมดมารดาเขาได้บอกภูตะวันเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

"ใช่ครับ"

"แกพูดอะไรออกไป" ทุกคนไม่คิดว่าเขาจะยอมรับ และตอบออกไปแบบนั้น เพราะที่พูดกันไว้แค่เขาบอกว่ามันเป็นคลิปตัดต่อก็จบแล้ว ตัวแอนนี่เองก็พร้อมจะยืนยันว่าคลิปนั่นเธอเป็นคนตัดต่อ

"แสดงว่าความสัมพันธ์ของคุณภูตะวันกับคุณแอนนี่ ก็มากกว่าคนรู้จักสิคะ แล้วตอนนี้ความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองพัฒนาไปถึงไหนแล้วคะ" นักข่าวอีกคนก็ถามขึ้น ทุกคนต่างเริ่มเบี่ยงเบนความสนใจไปทางด้านความสัมพันธ์ของเจ้าของคลิป

ฉันนั่งฟังอยู่เวลานี้อยากจะเดินออกไปให้มันพ้นๆ จากตรงนี้เหลือเกิน ที่เขายอมรับว่าคนในคลิปนั่นเป็นเขา มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดและบีบรัดมาที่หัวใจของฉันอีกครั้ง เมื่อนักข่าวถามถึงความสัมพันธ์ของเขากับแอนนี่ ตอนนี้เขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่นะพ่อเลี้ยงตะวัน

“ผมกับคุณแอนนี่คงไม่มีทางพัฒนาไปได้ คลิปนั่นมันเป็นผมก็จริง แต่มันไม่มีอะไรมากไปกว่าที่เห็นในคลิปนั่นเลย"

"ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ คุณแอนนี่ก็เป็นผู้เสียหายนะคะ เธอเป็นผู้หญิงคุณภูตะวันควรจะรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำนะคะ" เมื่อนักข่าวคนนั้นจบนักข่าวหลายคนก็เห็นด้วย เขาควรจะรับผิดชอบในตัวแอนนี่ เพราะคลิปนั่นยังไงแอนนี่ก็เป็นผู้หญิงย่อมเสียหายและเสียเปรียบเขาอยู่แล้ว

“ที่ผมทำเพราะผมไม่มีสติสัมปชัญญะครบถ้วนครับ ผมโดนมอมยา" เมื่อชายหนุ่มพูดจบนักข่าวต่างก็อึ้งกับสิ่งที่เขาพูด เพราะใครจะไปคิดว่าอายุป่านนี้แล้วไปทำท่าไหนถึงโดนผู้หญิงมอมยา

"เหรอคะ แล้วรู้ตัวคนทำไหมค่ะ แล้วทุกคนจะแน่ใจได้ยังไงว่าที่คุณพูดมามันคือความจริง”

“คุณแอนนี่เธอทราบดีครับ" นักข่าวก็หันไปทางแอนนี่ ที่นั่งสงบปากสงบคำไม่พูดไม่จาอะไรออกมา แตกต่างจากเมื่อก่อน

"คุณแอนนี่คะใครเป็นคนมอมยาคุณภูตะวันเหรอคะ"

"เอ่อ..คือว่า.."

"ผมว่าไม่จำเป็นต้องหาตัวคนทำหรอกครับ เรื่องมันผ่านมาแล้ว คนที่ผมอยากจะขอโทษมากที่สุดตอนนี้คือนารา" ผมพูดพร้อมทั้งโอบผู้หญิงตัวเล็กข้างๆ เอาไว้ ซึ่งนักข่าวก็หันมาให้ความสนใจกับสาวน้อยที่หน้าตายังเด็กมากอย่างนารา

"ลุง..นาราขอถามอะไรหน่อยสิ"

"อยากรู้อะไรถามมาได้เลย ฉันตอบได้ทุกเรื่อง สำหรับเธอไม่มีความลับและไม่มีคำถามอะไรที่ฉันจะให้คำตอบเธอไม่ได้" ฉันผละออกจากอ้อมกอดของเขา ก่อนจะหันหน้าเข้าหา พร้อมทั้งสบตาก่อนจะเอ่ยถามขึ้น

"ผู้หญิงในภาพเธอคือคนรักของลุงใช่ไหม" ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปทางหัวเตียง ที่มีรูปนั่นตั้งอยู่ และแล้วน้ำตาเจ้ากรรมดันไหลออกมา ทั้งที่ฉันพยายามกลั้นมันเอาไว้แล้ว

"พลอยคือคนรักเก่าของฉัน เธอแต่งงานไปนานแล้ว ห้องนี้ฉันก็ไม่ค่อยได้มาพักส่วนมากฉันจะอยู่ที่บ้านหลังโน้น บ้านป้าสากับที่เหนือมากกว่า"

“แล้วถ้าเธอกลับมาลุงจะทำยังไง ลุงยังจะกลับไปหาเธอไหม"

"มานี่เลยเด็กน้อย เดี๋ยวจะให้แม่นมเก็บไปทิ้งเดี๋ยวนี้เลย ข้อหาที่รูปเนี่ยมันทำให้เมียฉันร้องไห้ ทำไมช่วงนี้งอแงบ่อยจังเลย..หืม" พูดจบเขาก็โน้มฉันเข้าไปในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง พร้อมทั้งปาดน้ำตาออกจากแก้มของฉันอย่างเบามือ

ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นและปลอดภัย เมื่ออยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขาแบบนี้ทุกครั้ง แต่เมื่อมองรูปภาพนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้ ฉันไม่ชอบที่เขาใช้อ้อมกอดนี้กับคนอื่น เพราะมันคืออ้อมกอดของสามี ที่เขาควรมีให้กับฉันเพียงคนเดียว