รักต่างวัยของเจ้านายจอมเก๊ก นิยาย บท 27

วันถัดมาข่าวประธานบริษัท x x y group จำกัดและเจ้าของไร่นับดาว ซึ่งเป็นไร่องุ่นที่ส่งออกรายใหญ่ ได้ประกาศเปิดตัวภรรยาโด่งดังไปทั่วประเทศ แน่นอนข่าวนี้ก็ต้องออกทีวีทุกช่อง มารดาของนาราก็เริ่มจะสงสัยว่าคนในทีวี ที่เป็นข่าวนั้นใช่นาราลูกสาวของตนหรือไม่ หญิงสาวที่นอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของชายหนุ่มผู้เป็นสามี เริ่มจะรู้สึกตัวและพลิกกายตื่น เมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังถี่ขึ้นหลายครั้ง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ

"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ"

"ถ้าแม่ไม่โทรหาหนู หนูก็ไม่คิดที่จะโทรหาแม่เลยใช่ไหมนารา" ฉันรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที ไม่คิดว่าแม่จะโทรมาแต่เช้าแบบนี้ คงเป็นเรื่องข่าวนั้นอย่างแน่นอน

"แม่! ..นาราขอโทษค่ะ นารารักแม่นะคะ พอดีช่วงนี้นารายุ่งๆ นิดหน่อยค่ะแม่"

"หนูคงยุ่งมากสินะ ถ้าหนูรักแม่จริงบอกแม่มาซิ ข่าวในทีวีผู้หญิงคนนั้นใช่หนูหรือเปล่า"

"แม่คะคือนารา..." ฉันไม่รู้จะบอกแม่อย่างไรดี แม่คงเสียใจและผิดหวังในตัวของฉันมาก ที่ฉันทำอะไรแบบนี้ลงไป เมื่อแม่เคยตั้งความหวังไว้กับฉัน ท่านอยากเห็นฉันเรียนจบปริญญาตรี ตอนนี้ฉันกำลังทำให้แม่ผิดหวังเสียใจอีกแล้ว

“นี่คือสาเหตุที่หนูไม่อยากเรียนต่อใช่ไหม หนูอายุแค่นี้หนูตัดสินใจทำอะไรลงไป หนูรู้ตัวหรือเปล่า"

"แม่คะนาราขอโทษ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ ที่นาราตัดสินใจตกลงปลงใจกับเขา เพราะเขาเป็นคนดีนะคะแม่"

"อะไรที่ทำให้หนูคิดแบบนั้น หนูรู้จักเขานานแค่ไหน พ่อของลูกที่แม่รู้จักมาเกือบทั้งชีวิต จริงๆ แล้วแม่แทบจะไม่รู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ"

"แม่คะ นาราว่าถ้าแม่ได้คุยกับเขาได้ทำความรู้จักกับเขา แม่ก็อาจจะมองเขาในแบบที่นารามองก็ได้นะคะแม่"

"กลับบ้านเดี๋ยวนี้! วันนี้เลย ถ้ายังเห็นแม่เป็นแม่อยู่ แล้วก็กลับมาคนเดียวเท่านั้น"

"แม่ แม่ค่ะ แม่" แม่ตัดสายไปแล้ว ฉันเข้าใจความรู้สึกของแม่ แม่คงกลัวหากฉันตกอยู่ในสภาพที่แม่เคยเจอ แม่คงคิดว่าฉันอาจจะไม่เข้มแข็งพอ ที่จะผ่านไปได้เหมือนที่แม่เคยผ่านมันมาก็เป็นได้ ผมที่นอนฟังนาราคุยโทรศัพท์อยู่นั้น พอจะเดาได้ว่ามารดาของเธอได้รู้เรื่องของเราแล้ว

ซึ่งผมตั้งใจจะพานาราไปกราบแม่ของเธออยู่แล้ว ผมลุกขึ้นนั่งขยับเข้าไปกอดเธอจากทางด้านหลัง ก่อนจะเอาคางเกยไหล่ของนาราไว้อย่างห่วงและหวงเธอเป็นที่สุด

"แม่โทรมาเหรอ ไปกราบแม่กันนะเดี๋ยวฉันพาไป"

"แม่ให้กลับบ้านวันนี้เลยแล้วก็เช้านี้ด้วย" ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าเข้าซุกกับอกกว้าง ที่เวลานี้มันเปลือยเปล่าโชว์ให้เห็นซิกซ์แพ็คแน่นเป็นชั้นๆ ไม่ว่าฉันจะเห็นบ่อยเสียจนชินตา แต่เมื่อใดที่ได้เข้าใกล้และสัมผัสมันก็ทำให้ใจของฉันเต้นแรงทุกครั้ง

“เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้ว ออกเดินทางกันเลยนะ จะได้ไปถึงที่นั่นไม่ค่ำมาก"

"แม่ให้นารากลับไปคนเดียว"

"ไม่ได้! ..ฉันไม่ปล่อยให้เธอกลับคนเดียวแน่ ยังไงฉันก็จะไปด้วย" ผมจะปล่อยให้เธอกลับคนเดียวได้ยังไง ในเมื่อผมเป็นต้นเหตุให้เธอต้องกลับบ้านในครั้งนี้ ผมพูดพร้อมทั้งโอบเธอเข้ามากอดกระชับแน่นขึ้น ด้วยความรักหมดหัวใจที่มี

"กอดแน่นไปแล้วลุง! นาราหายใจไม่ออก ให้นาราไปคุยกับแม่ก่อน แล้วลุงค่อยตามไป แม่มีเหตุผลของแม่ นาราก็มีเหตุผลของนาราเหมือนกัน แม่ต้องเข้าใจเรา"

พอผมขับรถเข้ามาจอดในบริเวณบ้าน ผมลงจากรถรีบก้าวเท้าเดินเข้าไปนั่งข้างๆ คุณนายแม่ โดยมีนับดาวนั่งอยู่ก่อนแล้ว ส่วนอาทิตย์เข้าบริษัทตั้งแต่เช้า

"แหม แค่เมียกลับบ้านแค่นี้ทำหน้าอย่างกับโลกจะแตก แผ่นดินจะแยก ฉันไม่คิดว่าคนอย่างแก จะห่วงและหวงเมียขนาดนี้"

"แม่ครับก็นาราไม่เหมือนคนอื่นนี่ครับ เธอยังเด็กอยู่เลยผมก็ต้องหวงและห่วงเป็นธรรมดา" ผมพูดพร้อมทั้งขยับเข้าไปกอด ก่อนจะหอมแก้มมารดาที่รักของผมฟอดใหญ่

"ไม่ต้องมาอ้อนเลย ฉันนึกว่าแกมีเมียแล้วลืมแม่ไปแล้ว"

"ใช่ค่ะคุณแม่ ตั้งแต่มีเมีย น้องนุ่งก็ไม่โทรหา อิจฉานาราจังเลย พี่สะใภ้แย่งความรักไปจากนับดาวหมดเลย" นับดาวพูดพร้อมกับแกล้งทำใบหน้างอนใส่พี่ชาย "อ้าว..ก็น้องไม่โทรหาพี่เองนี่นา"

"ไม่พูดด้วยแล้ว น้องนัดเพื่อนเอาไว้ ไปก่อนนะคะคุณแม่" พูดจบประโยค นับดาวก็คว้ากระเป๋าถือแล้วเดินออกจากบ้านไป

"วันนี้แม่มีธุระต้องเข้าบริษัท แกจะเข้าไปด้วยกันไหมตาภู"

"ไปก็ได้ครับเดี๋ยวผมเข้าไปกับคุณแม่เอง ไม่ต้องให้คนขับรถไปส่ง วันนี้ผมจะเป็นคนขับรถให้คุณแม่ทั้งวันเลย"

"ฉันต้องขอบใจหนูนาราไหมเนี่ย ที่วันนี้ได้แกมาเป็นคนขับรถให้ ไปกันได้แล้ว" ความจริงผมก็ไม่ได้อยากเข้าบริษัทเลย อยากพักมากกว่า แต่ถ้าอยู่บ้านก็คงคิดถึงนาราเลยตัดสินใจเข้าบริษัทกับคุณแม่ดีกว่า