ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 878

แชมเปญขวดละเกือบ2หมื่นหยวน ชีวิตนี้เขาไม่เคยแม้แต่จะได้กลิ่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องเคยดื่มหรือเปล่า ดังนั้นเมื่อมีโอกาสแบบนี้ เขาก็จะต้องตักตวงให้เต็มที่

ในตอนนี้ เจิ้งเสียง หมารับใช้ของเจี่ยงหมิง ก็กินลูกหมูย่างไปด้วย พูดคิ้วขมวดไปด้วยว่า “ทำไมผมรู้สึกว่าตนเองได้กลายเป็นพวกพ้องของหวังโตวหยู ในเรื่องHello Mr. Billionaire สภาพเหตุการณ์ของพวกเราในตอนนี้ มันเหมือนกับภาพที่กำลังกินอาหารอย่างเมามันในภาพยนตร์ไม่มีผิด！”

พอพูดออกไป ก็ได้รับความเห็นเดียวของคนอื่นๆ ทุกคนก็พยักหน้ายิ้มพูดว่า “ใช่ๆ คล้ายๆ แบบนั้นเลย！”

เจิ้งเสียงก็ยิ้มพูดอีกว่า “ก็ได้อาศัยใบบุญของพี่หมิงนี่แหละ ขอบคุณพี่หมิงมาก！”

หลี่เสี่ยวเฟินก็อดพูดไม่ได้ว่า “ทำไมไปขอบคุณเจี่ยงหมิงคนเดียวล่ะ อาหารมื้อนี้เย่เฉินก็ออกเงินไปครึ่งหนึ่งเหมือนกันไม่ใช่หรือไง? ”

เจิ้งเสียงก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “ผมกินในส่วนที่พี่หมิงจ่าย คุณกินในส่วนของเย่เฉินไป ดังนั้นคุณจะขอบคุณเขาก็ขอบคุณไป ไม่เกี่ยวกับผม”

ในตอนนี้ จ้าวโจ๋วเยว่ที่กำลังกินอาหารอย่างเมามัน ก็หยุดกินเพื่อมาพูดคุยเรื่องที่ทุกคนกำลังคุยกัน ในปากก็กำลังเคี้ยวเนื้อสัตว์หลายๆ อย่าง ปากก็พูดว่า “เอ่อ เมื่อครู่พวกคุณคุยอะไรกันนะ? Hello Mr. Billionaireอะไรนะ? ทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย? ”

จ้าวเห้าก็ขมวดคิ้วถามว่า “ภาพยนตร์ไง！เรื่องHello Mr. Billionaire ที่ เสิ่นเถิง แสดงไง ก่อนหน้านี้หนังฉายออกมา คนซื้อตั๋วเพียบเลย นายไม่ได้ดูหรือ? ”

“โรงหนังหรือ? ” จ้าวโจ๋วเยว่ก็รีบพูดดูถูกว่า “ผมไม่ไปดูหนังในโรงหนังหรอก ทำไมผมจะต้องไปเสียเงินดูหนังที่พวกเขาแสดงด้วยล่ะ? ไอ้คนพวกนี้ก็อยากได้เงินกันจนเป็นบ้าไปแล้วมั้ง? ถ้าให้ดูฟรีก็ว่าไปอย่าง！ส่วนมากผมจะแหล่งดูหนังฟรีจากบนอินเทอร์เน็ต เดี๋ยวคืนนี้ผมไปขอแหล่งดูฟรีของคนอื่นเขาดีกว่า”

“ไอ้บื้อ！” จ้าวเห้าพูดเสียงเย็นว่า “จ้าวโจ๋วเยว่ นายนี่มีนิสัยชอบเอาเปรียบคนอื่นมากไปหรือเปล่า? คนอื่นเขาก็ถ่ายหนังลงทุนไปเป็นร้อยๆ ล้าน ยังมีผู้กำกับ ช่างกล้อง คนเขียนบท นักแสดง ต่างก็ใช้ทั้งแรงทั้งเวลาถ่ายทำ ถ้ามาให้คนอย่างนายดูฟรีหมด แล้วใครเขาจะทำถ่ายหนังอีกล่ะ? บริษัทถ่ายทำหนังก็เจ๊งตายพอดี? ”

จ้าวโจ๋วเยว่ได้ยินเจ้าห้าวต่อว่าตนเอง ก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “อย่ามาทำเป็นพูดแบบนี้เลยว่ะ คนอย่างกูชอบเอาเปรียบ ชอบของฟรี ต่อให้ต้องเสียเงิน ผมก็ไม่ยอมจ่าย จะทำไมล่ะ? ไม่ได้รึไง? กูไม่เพียงจะไม่เงินมันนะ กูยังจะไปด่ามันบนโลกโซเชียลด้วย ด่ามันว่าถ่ายทำไม่ดี ด่ามันว่าแสดงไม่ดี ด่ามันว่าถ่ายทำช้ามาก แล้วมึงจะเข้ามายุ่งได้ไหมล่ะ? อย่ามาเสือกหน่อยเลย”

จ้าวเห้าก็พูดอย่างโมโหว่า “ไปเอาเปรียบคนอื่นเขา แล้วยังจะไปด่าเขาอีก? มึงนี่หน้าไม่อายจริงๆนะ พูดแบบนี้ไม่กลัวเวรกรรมรึไง！”

จ้าวโจ๋วเยว่ก็เบ้ปาก “เวรกรรมอะไรล่ะ? ถึงอย่างไรกูก็เป็นเด็กกำพร้าอยู่แล้ว กูจะต้องกลัวใครอีก? กลัวพ่อแม่กูตายรึไง? ”

จ้าวเห้าก็โดนตอกหน้าจนเงียบไป

พูดกับคนที่หน้าไม่อายจนถึงระดับนี้แล้ว มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร

จากนั้นเขาก็ขี้เกียจจะไปต่อปากต่อคำกับคนแบบนี้

เย่เฉินเห็นแล้วก็ถอนหายใจ บางคนต่อให้เกิดในระดับรากหญ้า ก็สามารถค่อยๆ ยกระดับตัวเองให้มาสูงกว่าคนอื่นได้ แต่บางคนกลับจะเป็นแค่เพียงคนกระจอกๆ เป็นชนชั้นระดับต่ำที่สุดของสังคม

คนแบบนี้จ้าวโจ๋วเยว่นี้ ที่เป็นคนกระจอกแบบนี้ ก็ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นใด

เป็นเพราะไม่ให้เกียรติคนอื่น และไม่ให้เกียรติตนเอง ในหัวมีแต่เรื่องหาเงินและเอาเปรียบคนอื่น คนแบบนี้มักจะเสียเปรียบบ่อยๆ

คาดว่าหลังจากอาหารมื้อนี้ เขาก็คงจะไปเลียขาประจบสอพลอเจี่ยงหมิงแน่ๆ

ส่วนเจี่ยงหมิงก็จะ บีบคั้นเอาของที่มีค่าในเขาออกมาจนหมด โดยไม่ลังเล

พอถึงตอนนั้น เกรงว่าเขาก็คงจะต้องร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา

แต่ตนเองก็ไม่ใช่จะไม่อยากช่วยเขา

แต่เป็นเพราะคนแบบนี้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวอีก

นี่ทำให้เย่เฉินอยากจะเห็นจริงๆ ว่า จุดจบของจ้าวโจ๋วเยว่จะเป็นอย่างไร！

------------