อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 609

ไม่ได้พบกันนาน คุณยังอยู่ในใจ (1)

เย่เซียว VS ซู่เย่…

ย้อนเวลาไปเมื่อประมาณหนึ่งปีก่อน…

ฤดูใบไม้ร่วง

ครืนน

ลมพายุพัดโหมกระหน่ำ ฝนเม็ดใหญ่ร่วงซัดใส่บานหน้าต่าง

เวลาล่วงเลยถึงกลางดึก

ภายในบ้านพักอาศัยของเย่เซียว ไป๋ซู่เย่ก้มมองหนังสือสัญญาที่เย่เซียววางไว้ตรงหน้าเธอนิ่ง กำปากกาไว้ไม่ได้ลงชื่อตัวเองในทันที

เมื่อสักครู่เธอตกลงรับข้อเสนอที่เย่เซียวยื่นให้ เพียงแค่เธอยอมอยู่กับเขาหนึ่งเดือน เขาจะไม่ช่วยเหลือซ่งกั๋วเหยาในเรื่องการทหารใดๆ อีก ความจริงต่อให้วันนี้ไม่รับปากตกลงเธอยังสามารถคิดหาวิธีอื่นได้ แต่ขณะที่เขายื่นข้อเสนอนี้เธอกลับพยักหน้าตกลงไปง่ายๆ…

ฝั่งตรงข้าม ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มนั่งจมอยู่กับโซฟาสองขาไขว้กันทิ้งสายตาเรียบนิ่งไว้บนตัวเธอ เธอไม่เซ็นเขาก็ไม่ได้เร่งเร้าสักประโยคตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับหญิงสาวตรงหน้า รัฐมนตรีกระทรวงความมั่นคงที่ได้รับความยกย่องจากหญิงสาวมากมาย จะต้องกลายเป็นของเล่นของเขาอยู่วันยังค่ำ เขาคิดจะเล่นอย่างไรแค่ทำตามใจอยาก ไม่จำเป็นต้องเสียแรงคิดอะไรมาก

ไป๋ซู่เย่ใช่ว่าจะดูไม่ออกถึงความโอหังและเย้ยหยันจากเขา เธอพยายามมองข้ามมันอย่างสุดความสามารถโดยจดจ่อสายตากับหนังสือสัญญาที่เธอหยิบขึ้นมา

บนหนังสือสัญญา กระดาษขาวมีตัวอักษรสีดำ เขียนไว้ว่า

1. ฝ่ายยินยอมอยู่กับฝ่ายเสนอเป็นเวลาหนึ่งเดือน เรียกเมื่อไรมาเมื่อนั้น

หลังจากหนึ่งเดือน ฝ่ายยินยอมจะอ้างเหตุผลใดๆ ในการตามตอแยฝ่ายเสนอไม่ได้

3. ภายในหนึ่งเดือนนี้ฝ่ายเสนอสามารถยกเลิกสัญญาได้เสมอ แต่ฝ่ายยินยอมจะทำลายสัญญาหรือเปลี่ยนแปลงสัญญาตามอำเภอใจไม่ได้เด็ดขาด

เขาเซ็นชื่อลงตรงฝ่ายเสนอว่า ‘เย่เซียว’ เสร็จสรรพ ส่วนช่องตรงผู้ยินยอมยังเว้นว่างไว้รอให้เธอมาเซ็น

ตั้งแต่ครั้งก่อนที่เขาเคยเสนอเงื่อนไขให้เธออยู่กับเขาหนึ่งเดือนก็ไม่ได้รับข่าวสารใดๆ อีกพักใหญ่ จนไป๋ซู่เย่หลงคิดว่าเขาเปลี่ยนใจไปแล้ว

กระทั่งคืนนี้…

เธอถูกพามาที่นี่โดยคนของเขา

นี่เป็นสัญญาที่ไม่เท่าเทียม เธอไม่เคยโดนเหยียดหยามต่อหน้าผู้ชายเช่นนี้มาก่อน แต่ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามนี้ไม่ใช่คนทั่วไป แต่เป็นเย่เซียว

เธอสูดหายใจลึกๆ กำปากกา สุดท้ายก็ตัดสินใจเซ็นชื่อ ‘ไป๋ซู่เย่’ ลงไปหนักๆ

เช่นนี้แล้ว…

หนึ่งเดือนต่อจากนี้ทั้งสองคนก็จะได้จบลงอย่างสิ้นเชิงเสียที

นับดูแล้วกลับมีเพียงสามสิบวัน…

สามสิบวันแสนสั้น…

อีกอย่างผู้ชายคนนี้ต้องหวาดกลัวไป๋ซู่เย่ที่ชั่วร้ายและทำให้เขารังเกียจคนนี้ตามตอแยเขามากขนาดไหนกันนะ ถึงได้เจาะจงตั้งกฎข้อสองได้?

“เสร็จแล้ว”เธอเงยหน้าเลื่อนหนังสือสัญญาไปตรงหน้าเขา “คุณดูก่อน”

เย่เซียวมองด้วยสายตาเรียบนิ่งแวบหนึ่งไม่พูดอะไรก่อนหยิบหนังสือสัญญาจากบนโต๊ะเล็ก