อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 617
โดย
Ink Stone_Romance
‘พลั่ก!’ เสียงกระแทกวางหูโทรศัพท์
คนที่ป้อมยามรู้สึกเพียงกลัวจับใจ ตัวเองทำผิดอะไรไปอย่างนั้นหรือ? แต่นายท่านสั่งไว้แค่ให้เก็บกุญแจรถนี่นา ไม่มีคำสั่งอื่น!
ขณะที่ขึ้นไปนอนที่ชั้นบน สีหน้าเย่เซียวแย่ถึงที่สุด
คงสีหน้าย่ำแย่นี้จนถึงเวลาอาหารเช้าของวันรุ่งขึ้น เห็นใบหน้าเย็นชานั่นแม้แต่น่าหลันเองยังไม่กล้าหายใจเสียงดัง
รอเย่เซียวออกจากห้องทานอาหาร ออกจากประตูเธอถึงผ่อนลมหายใจ
“คุณน่าหลัน นายท่านเป็นอะไรไปคะ?” อาชิงมองแผ่นหลังนั่นแล้วถามด้วยความสงสัย
“ไม่รู้สิ อาจจะเจอปัญหาหนักมือเข้าหรือเปล่า”
“ฉันว่าไม่ใช่ เกรงว่าจะเกี่ยวข้องกับคุณไป๋นั่นมากกว่า”
พูดถึงเธอ ใบหน้าน่าหลันก็ฉายแววนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ “ทำไมถึงเกี่ยวกับเธอได้?”
“เมื่อคืนได้ยินพี่เฉิงที่เป็นเวรบอกว่าตอนตีสามกว่าคุณไป๋แต่งตัวสวยมากแล้วมาหานายท่าน แต่ว่านายท่านปฏิเสธเธอไว้นอกประตู อีกอย่างยังยึดกุญแจรถของเธอให้เธอเดินกลับไปเองตอนดึกดื่น คุณว่าน่าขำไหมล่ะคะ”
น่าหลันได้ยินก็หลุดขำ ‘พรืด’ “ปฏิเสธเธอไว้นอกประตู ให้เธอเดินกลับไปเองจริงเหรอ?”
“แหงสิคะ” อาชิงคาดเดา “ฉันว่าอาจจะเพราะเมื่อคืนเธออยากมาวุ่นวายแล้วนายท่านไม่พอใจ วันนี้ถึงได้มีสีหน้าบูดบึ้งอย่างนั้นไงล่ะคะ คุณน่าหลันพูดเองไม่ใช่หรือคะว่านายท่านเกลียดเธอแทบตาย?”
“อย่างนั้นหรอกเหรอ?” น่าหลันถามกลับเสียงแผ่วคล้ายรู้สึกไม่มั่นใจ เย่เซียวเกลียดเธอจริงๆ หรือ? ความจริงเธอเองยังไม่เข้าใจเลยว่าถ้าเกลียดจริงๆ แล้วตัวเธอล่ะมีความหมายอะไร? ถ้าเกลียดจริงๆ ทำไมคืนนั้นเขายอมนอนกับอีกฝ่ายแต่ไม่ยอมนอนกับเธอ?
………………………………
วันรุ่งขึ้น
ไป๋ซู่เย่นอนตื่นสายมาก เมื่อตื่นมาอีกทีบนตัวยังมีชุดกระโปรงที่เมื่อคืนไม่ทันได้ถอดออกเพราะความง่วงอยู่ กลับมาทิ้งตัวหลับโดยไม่ทันเช็ดเครื่องสำอางออกด้วยซ้ำ
เธอตื่นเพราะเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังสนั่น
คลานลุกจากเตียงสะลึมสะลือ พิงบนโซฟากดรับโทรศัพท์อย่างเกียจคร้าน
“ฮัลโหล”
“รัฐมนตรี เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”
คนที่โทรมาที่บ้านเธอได้เห็นทีคงมีแค่ไป๋หลาง เธอพยายามตั้งสติ “เรื่องอะไร?”
“เย่เซียวนัดเจอกับซ่งกั๋วเหยา! จากข่าวที่ผมได้รับ พวกเขากำลังคุยเรื่องสัญญา!”
ไป๋ซู่เย่ขมวดคิ้ว เจ้าเย่เซียวผิดคำพูดอย่างนั้นหรือ!
“พวกเขาอยู่ไหน?”
ไป๋หลางบอกแผนที่ไป ไป๋ซู่เย่ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็วางสายไปทันที รีบออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็วจนแทบไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย
……………………
สถานที่นัดพบของเย่เซียวกับซ่งกั๋วเหยาอยู่ในที่ที่ไม่ค่อยสะดุดตานัก
ในร้านอาหารแสนครึกครื้นมีลูกค้าเดินเข้าออกตลอด ไม่ว่าใครคงคิดไม่ถึงว่าที่นี่จะมีการเจรจาธุรกิจขนาดใหญ่เกิดขึ้น
พวกเขาเลือกห้องชุดที่อยู่ลับตาคนที่สุด ไป๋ซู่เย่เคยสืบไว้นานแล้วว่านี่เป็นสถานที่ลับของซ่งกั๋วเหยา
เธอสวมชุดเครื่องแบบปรากฏตัวในสถานที่เช่นนี้ ดูดีน่าเกรงขามจนได้รับสายตาสนใจจากคนรอบข้างไม่น้อยรวมถึงสายตาชื่นชมจากชายหนุ่มทั้งหลาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!