อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 618
โดย
Ink Stone_Romance
สิ้นเสียงของเธอ
ได้ยินเพียงเสียงเปิดประตูดัง ‘แกร๊ก’ก่อนจะถูกเปิดออกจากด้านใน
ร่างสูงใหญ่ของเย่เซียวเดินนำออกมาก่อนโดยที่ความเย็นชาปกคลุมไปทั้งตัว
เขากวาดสายตาเรียบนิ่งมาเพียงแวบเดียวหยูอันก็เงียบเสียง ไป๋ซู่เย่ใจกระตุกวูบ เมื่อครู่เสียงปะทะของเธอกับหยูอันไม่ได้เบาเลย ฉะนั้นเขาคงได้ยินหมดแล้วสินะ!
ได้ยินถ้อยคำที่ไร้การสำนึกของเธอ…
หลังชะงักนิ่งไปครู่หนึ่งไป๋ซู่เย่ถึงนึกจุดประสงค์ที่ตนมาในวันนี้ได้
“เย่เซียว”
เย่เซียวไม่แม้แต่ปรายตามองเธอแวบหนึ่งก็ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ ไป๋ซู่เย่เดินตามไป หยูอันอยากห้ามเธอไว้แต่เพราะความมีไหวพริบถึงสลัดหยูอันหลุดจนเดินตามมาได้
“เย่เซียว เราจำเป็นต้องคุยกัน!”
เย่เซียวเดินหยุดเท้าตรงหน้าห้องน้ำชาย ปรายตาเย็นชามองเธอ “ยังจะตามมาอีกไหม?”
ไป๋ซู่เย่มุ่นคิ้วน้อยๆ มองผู้คนที่เดินเข้าออกสุดท้ายก็ตามเข้าไปโดยไม่ลังเล “ทำไมเรื่องของคุณกับซ่งกั๋วเหยาถึงเลื่อนวันใกล้เข้ามา? สัญญาของเราเพิ่งเริ่มเอง”
“ที่แท้คุณก็ยังจำสัญญาของเราได้” เย่เซียวแค่นหัวเราะ ยืนนิ่งอยู่กับที่ชำเลืองสายตามาที่เธอแวบหนึ่งแล้วพูดออกคำสั่ง “มานี่!”
“?” เธอมองเขาด้วยความฉงนใจหน่อยๆ
เขายื่นแขนกระชากมือเธอมาไว้ตรงหัวเข็มขัด “ปลดกางเกงของผมออก!”
“…คุณจะทำอะไร?” ดวงหน้าเล็กของไป๋ซู่เย่แดงระเรื่อ ผู้ชายคนอื่นที่ยืนข้างๆ ต่างส่งสายตาสงสัยปนอยากรู้อยากเห็นมาทางนี้อย่างระมัดระวัง ความคิดอื่นๆ เริ่มผุดขึ้นมา
ข่าวใหญ่เชียว!
“จำสัญญาของเราได้ไม่ใช่เหรอ? จะพูดอีกครั้งเดียว ปลดกางเกงของผมออก! จะทำก็ทำ ไม่ทำก็ไสหัวไป!”
“เย่เซียว คุณอย่าทำเกินไปนะ” ที่นี่ผู้คนเข้าออกไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจเหยียดหยามเธอ
“คุณคิดว่าตัวเองมีทางเลือกเหรอ?” เย่เซียวจับคางเธอแน่น ใช้สายตาดุดันจ้องเธอเขม็ง ผ่านไปครู่ใหญ่ก็สะบัดหน้าหนีเธอพูดด้วยความรังเกียจ “ไสหัวไป! ตอนนี้ผมเห็นหน้าคุณแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน”
‘ไร้ทางเลือก’ งั้นหรือ! ‘บนโลกนี้ไม่มียารักษาโรคเสียใจทีหลัง’ งั้นหรือ!
บัดนี้เธอยังไม่รู้สึกผิดใดๆ กับการทรยศหักหลังของเธอในครั้งนั้น!
ความคิดแบบนี้ยิ่งกระตุ้นความเกลียดชังจากใจของเขามากยิ่งขึ้น!
ไป๋ซู่เย่ไม่ไป ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างหัวแข็ง “เมื่อคืนฉันทำตามคำสั่งคุณ ไปหาคุณ คุณสั่งคนไว้ไม่ให้ฉันเข้าไป ทำไมวันนี้คุณกลับผิดคำพูดเอง?”
“คุณไป๋รู้จักคำว่าเรียกเมื่อไหร่ให้มาเมื่อนั้นไหม? ให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมงแต่คุณมาสายสามชั่วโมงถ้วน ถ้าจะว่าผิดคำพูด ใครผิดคำพูดก่อน?”
“ฉัน…”ไป๋ซู่เย่ไร้คำโต้เถียงกลับ สูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ “คุณอยากได้ไม่ใช่เหรอ? ที่นี่…”
สองพยางค์สุดท้ายเธอหรี่เสียงให้เบาลง
เย่เซียวแค่นเสียงเย็นไม่ตอบเพียงแค่มองเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไป๋ซู่เย่เข้าใจความหมายเขา และรู้ดียิ่งกว่าว่าเขาแค่ย่ำยีศักดิ์ศรีอยากทำให้เธอละอายต่อหน้าผู้อื่น
ถือว่าเป็นการแก้แค้นสินะ…
ตอนนี้ทุกสิ่งที่เขาทำก็เพื่อแก้แค้น ส่วนสิ่งที่เธอทำได้ดูเหมือนจะเหลือเพียงทำตามคำสั่งและชดเชยให้อย่างเดียว
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ คล้ายตัดสินใจครั้งใหญ่ ไม่ได้ปลดกางเกงเขา ปลายนิ้วกลับเลื่อนมาที่กระดุมเสื้อตัวเอง
เขาขมวดคิ้ว
ปลายนิ้วเรียวยาวของเธอปลดกระดุมออกหนึ่งเม็ด
เขาหายใจติดขัด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!