อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 620

สรุปบท ตอนที่ 620: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!

อ่านสรุป ตอนที่ 620 จาก อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 620 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายRomantic อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ตอนที่ 620 เย่เซียว คุณมันปีศาจ (1)
โดย
Ink Stone_Romance
แม้จะเป็นเวลาสั้นๆ เพียงสามสิบวัน ไม่สิ ผ่านไปสองวันแล้ว เหลืออีกแค่ยี่สิบแปดวัน แต่ยี่สิบแปดวันนี้จะใช้ชีวิตอย่างไรความจริงเธอไม่มั่นใจเลยสักนิด

ไป๋ซู่เย่กลับมาถึงห้องของตัวเองกำลังชั่งใจว่าควรเตรียมของอะไรไปที่บ้านเขาบ้าง

ไป๋หลางโทรมา “รัฐมนตรี เป็นยังไงบ้าง? เย่เซียวกับซ่งกั๋วเหยาร่วมมือกันจริงหรือครับ?”

“เปล่า”

“คุณโน้มน้าวเขาได้เหรอ?”

“อืม”

“คุณโน้มน้าวเขายังไง?” ไป๋หลางถามด้วยความสงสัย “จากความสัมพันธ์ของพวกคุณ เขาไม่น่าจะโน้มน้าวได้ง่ายขนาดนั้นนะ”

“นายถามมากขนาดนี้ วันนี้ว่างเหรอ?”ไป๋ซู่เย่ไม่อยากพูดเรื่องของตัวเองกับเย่เซียวไปมากกว่านี้

“งานยุ่งจนหัวหมุนเลย”

ไป๋หลางโอดครวญทีก่อนวางสายไป แต่ตระกูลซ่งไม่มีเย่เซียวเป็นแรงสนับสนุนนับว่าช่วยลดความสุ่มเสี่ยงแก่พวกเขาได้บ้างทีเดียว

ไป๋ซู่เย่เองก็ไม่มีของอะไรต้องเก็บมาก ยี่สิบแปดวันเองไม่จำเป็นต้องเอาของไปเยอะ หรือบางที…อาจไม่ถึงยี่สิบแปดวันเย่เซียวก็อาจจะรำคาญเธอเสียก่อน

…………………………

สามชั่วโมงต่อมาเมื่อไป๋ซู่เย่ลากกระเป๋าเดินทางมาถึงปราสาทของเย่เซียว น่าหลันกำลังวาดรูปอยู่ในห้องโถง ไป๋ซู่เย่ยืนอยู่ข้างนอกมองเข้าไปเห็นสี กระดานวาดและอุปกรณ์หลากหลายรูปแบบเต็มห้องโถง เธอก็นิ่งไปชั่วขณะ

เมื่อก่อนตัวเธอชอบวาดรูปมาก นักวาดที่ชื่นชอบมากที่สุดคืออเล็กซ์ เย่เซียวเคยซื้อภาพวาดของอเล็กซ์ ในราคาสูงลิ่วเพื่อมอบให้เธอเป็นการปลอบโยน

เพียงแต่ภายหลัง…

บ้านหลังที่เคยเก็บความทรงจำทั้งหมดของเธอล้วนกลายเป็นเถ้าผงในกองเพลิง จนวันนี้เหลือเพียงเศษซากความทรงจำในอดีตของพวกเขา…

“โอเค เสร็จแล้ว!” น่าหลันวางพู่กันลงพรูลมหายใจยาว อาชิงพูดชม “คุณน่าหลัน คุณมีพรสวรรค์อย่างที่นายท่านเคยบอกไว้เลย”

“ฉันรู้ ในสายตาเธอไม่ว่าอะไรฉันก็ดีไปหมด น่าปวดหัวจริงๆ” น่าหลันส่ายหัวอย่างระอา

“แต่ไม่ใช่แค่สายตาดิฉันนะคะ ในสายตาของนายท่านคุณเองก็ดีไปหมด แถมยังดีที่สุดด้วย” อาชิงพูดอย่างอิจฉา “คุณดูในบ้านหลังนี้สิ มีอย่างไหนบ้างที่ไม่ใช่สิ่งที่คุณชอบ? แม้แต่นาฬิกาตั้งพื้นนั่น หยูอันต้องมาถามความเห็นคุณก่อนถึงลากกลับมา ยากที่จะคิดได้จริงๆ ว่าคนที่เย็นชาอย่างนายท่านจะใส่ใจกับคนคนหนึ่งได้ขนาดนั้น”

น่าหลันหัวเราะ เหมือนหญิงสาวที่กำลังมีความสุขคนหนึ่ง

ไป๋ซู่เย่กวาดมองรอบข้างและเพิ่งจะรู้ว่าที่แท้การตกแต่งของบ้านหลังนี้ล้วนเป็นไปตามรสนิยมของน่าหลัน

ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ารสนิยมของเธอไม่แย่เลยจริงๆ

และปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เย่เซียว…ตอนที่รักใครสักคนก็จะรักจนสุดหัวใจ…

“หือ? คุณมาได้ยังไง?”

อาชิงหันกลับมาก็เห็นไป๋ซู่เย่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู

ไป๋ซู่เย่เพียงผงกหัวให้น่าหลันถือเป็นการทักทายเล็กน้อยก่อนจะถือกระเป๋าเดินทางเล็กๆ เดินเข้าไปข้างใน

“คุณทำอะไร?”อาชิงขวางทางเธอ “เมื่อวานโดนนายท่านไล่ไปยังไม่สำนึก วันนี้กลับถือกระเป๋าเดินทางมาแล้วเหรอ?”

กับความไม่เป็นมิตรจากอีกฝ่ายไป๋ซู่เย่ไม่แม้แต่ย่นคิ้วสักนิด แค่เชยตามองเธอนิ่งๆ แวบหนึ่ง

ทั้งที่ไร้อารมณ์ใดๆ แต่พอเห็นแววตานั่นอาชิงก็ชะงักนิ่ง จู่ๆ ก็ใจแป้วลงอย่างไม่ทราบเหตุผล

เธอขยับปากน้อยๆ สุดท้ายก็ทำแค่เบี่ยงตัวหลบทางให้

มีบางคนก็เป็นเช่นนี้ ไม่ต้องพูดอะไรและไม่ต้องทำอะไรก็ทำให้คนยอมจำนนได้ ออร่าเย็นชาแต่สูงส่งนั่นมาจากข้างใน ไม่ใช่สิ่งตกแต่งจากภายนอก

“คุณ…” พอได้สติ ไป๋ซู่เย่ก็เดินเข้ามาในปราสาทเสร็จสรรพ อาชิงหันกลับไปมองน่าหลัน

คุณไป๋รักและหวงเจ้าหญิงน้อยไป๋อย่างมาก

วันที่เจ้าหญิงน้อยไป๋ฝึกเรียก ‘คุณพ่อ’ ได้ เขารีบโทรศัพท์สั่งจองของขวัญทันที

คุณนายไป๋ถามคุณไป๋ว่าสั่งทำของขวัญอะไรไป คุณไป๋กล่าวว่า “หินก้อนหนึ่ง”

หิน?

คุณนายไป๋เป็นกังวลมาก “คุณอย่าไปทำตามคนอื่นที่สั่งทำเพชรหลายกะรัตนั่นนะเด็กไม่ได้ใช้ประโยชน์หรอก รอโตมาหน่อยอาจจะทำให้เธอมีนิสัยฟุ่มเฟือยได้”

“อืม”คุณไป๋ตอบรับแค่นั้น

วันรุ่งขึ้นคุณนายไป๋ได้รับหินหนึ่งก้อนจริงๆ เปิดออกมาดูก็หน้าบูดบึ้ง

ไม่ใช่เพชร

แต่กลับเป็น…

หินอุกกาบาต!

“ขี้เหนียว! คนอื่นให้เพชรพลอย แกให้หินอุกกาบาต!” คุณท่านนึกรังเกียจลูกชายตัวเองอย่างมาก เขารู้สึกว่าเจ้าหญิงน้อยของตระกูลเขาไม่ว่าจะเพชรอะไรก็ไม่คู่ควร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหินอุกกาบาตเลย!

ไป๋เย่ฉิงกลับไม่คิดเช่นนั้น ได้แต่สั่งให้คุณนายไป๋เก็บรักษาไว้ให้ดี คุณนายไป๋ไม่เข้าใจ “ของสิ่งนี้เอามาทำอะไร?”

คุณไป๋ตอบเสียงเรียบ “อนาคตรอเธอโต ถ้าเธออยากได้ดาวบนท้องฟ้า ผมจะเอาสิ่งนี้ให้เธอ”

เซี่ยซิงเฉินได้ยินก็ยิ่งเป็นกังวล แม้แต่ดาวบนฟ้าคุณไป๋ยังยอมเด็ดมาให้ลูกสาว แล้วมีของสิ่งไหนที่จะให้ไม่ได้อีก? อนาคตเขาจะทำลูกเสียนิสัยหรือเปล่า!

……………………………………………………