อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 641
โดย
Ink Stone_Romance
“คุณไป๋” ช่วงจังหวะที่เธอหันหลังมีเสียงหญิงสาวที่คุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลังกะทันหัน เธอนิ่งชะงักไป อวิ๋นช่วนก้มถาม “รู้จักเหรอ?”
“ไม่ได้สนิทกันมาก”
“จะทักทายไหม?” อวิ๋นช่วนเคารพการตัดสินใจของเธอร้อยเปอร์เซ็นต์
เธอพยักหน้าแล้วค่อยๆ หันหลังกลับไป
คืนนี้เย่เซียวอยู่ในชุดสูทสีเข้มเป็นทางการ น่าหลันที่อยู่ข้างๆ สวมชุดราตรีสีขาวล้วนขับให้ดูสะอาดสดใสอย่างมาก ควงแขนเขายืนอยู่เคียงข้างก็ยิ่งทำให้ดูตัวเล็กเข้าไปกันใหญ่ แม้ทั้งคู่จะอายุห่างกันไปสิบกว่าปี ก็ได้แต่บอกตามตรงว่านอกจากจะดูไม่ออกว่าอายุห่างกัน กลับดูเหมาะสมกันเสียมากกว่า
หยูอันยืนอยู่ด้านหลังพวกเขา
สายตาที่มองประเมินของไป๋ซู่เย่ในวินาทีสุดท้ายก่อนถอนกลับไป ได้ประสานสายตาที่เย็นชาของเย่เซียว ใจเธอกระตุกวูบก่อนเบี่ยงสายตาหลบ ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือไม่ มักรู้สึกว่าสายตาของเย่เซียวราวกับกำลังจดจ้องแขนที่กำลังควงอวิ๋นช่วนของเธออยู่ไม่ห่าง
ก่อนหน้าเขาต้องการให้เธอซื่อสัตย์ต่อเขา ตอนนี้ทั้งคู่ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันมานานขนาดนี้ คงไม่ต้องแล้วใช่ไหม?
“คุณไป๋ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ” คนที่ชิงพูดขึ้นก่อนยังคงเป็นน่าหลัน เธออมยิ้มเล็กน้อยคล้ายไม่รู้สึกถึงบรรยากาศที่น่าอึดอัดในขณะนี้สักนิด
“นานจริงๆ”
น่าหลันเพ่งความสนใจไปที่อวิ๋นช่วนในพริบตา “นี่คือว่าที่แฟนที่คุณบอกไว้คราวก่อนสินะ? หรือว่าเพราะตอนนี้เป็นแฟนของคุณไปแล้วคุณเลยไม่มาอีก?”
ว่าที่แฟน…
อวิ๋นช่วนยิ้ม “เธอบอกคุณอย่างนี้จริงๆ หรือครับ?”
“อื้ม ใช่ค่ะ”น่าหลันพยักหน้ารับพลางหันไปมองเย่เซียวข้างๆ “ตอนนั้นคุณเองก็ได้ยินนี่นา ใช่ไหม?”
เย่เซียวสีหน้าไร้อารมณ์ใดๆ และไม่ตอบคำถามของน่าหลัน
เล็งสายตาเย็นชาไปทางอวิ๋นช่วนจนสายตาของผู้ชายสองคนปะทะกลางอากาศ อวิ๋นช่วนสะดุ้งตกใจกับดวงตาคมของเขา
คนคนนี้…สัญชาตญาณนักล่ารุนแรงเกินไป น่ากลัวจริงๆ
หรือว่าตัวเขาไปทำความผิดกับเขาเข้าอย่างนั้นหรือ?
แต่นี่เพิ่งเจอกันครั้งแรกชัดๆ
“ควรไปได้แล้ว”เย่เซียวแค่เปล่งเสียงพูดขึ้นอย่างเย็นชาสั้นๆ ไม่ได้อึกทึก ไม่ได้ทักทายราวกับไม่อยากเสียเวลาปรายตามองพวกเขาแม้แต่แวบเดียว ย่างกรายเข้าไปข้างในด้วยท่วงท่าราวกับราชาในยุคสมัยก่อน
เขาเดินนำเข้าไปล่วงหน้า ไป๋ซู่เย่ถอนหายใจยาวแต่สายตาหม่นลงแล้วหม่นลงอีกยามที่มองแผ่นหลังที่เดินควงคู่กันนั้น
“ผู้ชายคนนั้นก็เพื่อนคุณเหมือนกันเหรอ?”
ไป๋ซู่เย่ส่ายหัว “ไม่ใช่เพื่อนฉันสักคน เราเองก็เข้าไปกันเถอะ”
อวิ๋นช่วนได้แต่สงสัยเพราะฟังจากคำพูดของหญิงสาวเมื่อสักครู่ รู้ถึงการมีตัวตนของเขาได้มันไม่ใช่เพื่อนธรรมดาเลย แต่คำเรียกขานว่า ‘คุณไป๋’กลับห่างเหินอย่างว่าจริงๆ
ถึงอย่างนั้นอวิ๋นช่วนก็ไม่ถามให้มากความ แค่เดินเข้าไปพร้อมไป๋ซู่เย่
…………………………
มีคนมาร่วมงานมากมาย
ชายชายหญิงหญิงสลับซับซ้อนกันไปมา หากปล่อยให้ยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียวเกรงว่าแค่ชั่วพริบตาก็คงหาไม่เจอแม้แต่เงา
แต่ไม่ใช่กับเย่เซียว…
ต่อให้มีคนมากแค่ไหน งานคึกคักอีกเท่าไร เขายังคงเป็นจุดรวมสายตาผู้คนอยู่วันยังค่ำ แค่เธอหันหน้าเพียงนิดก็สามารถเห็นเขาจากที่ไกลๆ ได้ ถูกผู้คนห้อมล้อมอยู่ตรงกลาง ชนแก้วกับแขกเป็นบางครั้ง เย็นชาแต่ไม่เสียมารยาท
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!