อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 656
ตอนที่ 656 อาศัยด้วยกันอย่างอบอุ่น (1)
โดย
Ink Stone_Romance
พูดถึงตรงนี้เขาหยุดชะงักเพียงเท่านั้น ไม่ได้พูดคำว่า ‘น้ำตา’ ออกมา
สีหน้าเริ่มเรียบตึงเมื่อพูดถึงเรื่องสิบปีก่อน
ไป๋ซู่เย่เองก็รู้ว่าเขาต้องอารมณ์ไม่ดีมากแน่ๆ จึงไม่ได้คุยเรื่องนี้ต่อ กล่าวเพียง “รีบไปกันเถอะ ฉันหิวแล้ว”
……………………
สิบปีให้หลังมาเดินตลาดกับเย่เซียว ช่างเป็นเรื่องที่เธอไม่กล้าคาดคิดมาก่อน
ทั้งคู่เดินอยู่ท่ามกลางตลาดเสียงอึกทึกครึกโครม เปอร์เซ็นต์ที่ดึงดูดสายตาคนรอบข้างแน่นอนว่าต้องเต็มร้อย ไป๋ซู่เย่รู้ว่าสายตาเหล่านี้ล้วนมีให้เย่เซียว ครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ก็ถูกจับตามองแทบพรุน แต่ปัจจุบันเดินทั่วตลาดจนคุ้นชินแล้ว
“พอแล้ว เสี่ยวหรุ่ย เธอจะขายของต่อไหม?” ไป๋ซู่เย่หยิบต้นหอมกำหนึ่งใส่บนชั่ง “หยิบรากบัวให้ฉันหน่อย แล้วก็ข้าวโพด ซี่โครง เมล็ดสน แครอท”
“เอ๊ะ ได้ๆๆ รอเดี๋ยวนะ” เสี่ยวหรุ่ยปากตอบอย่างนั้นแต่ดวงตาน่ารักคู่นั้นกลับเหล่มองเย่เซียวเป็นพักๆ
เย่เซียวเย็นชาจนเคยชิน รับรู้ได้ถึงสายตาของผู้อื่นแต่ก็ย่นคิ้วน้อยๆ ไม่ปรายตามองคนอื่นแม้แต่แวบเดียว
เสี่ยวหรุ่ยยิ้มคิกคัก “พี่ซู่เย่ นี่แฟนพี่เหรอ? แฟนพี่หล่อจังเลยเท่จังเลย”
“…ไม่ใช่”
“ไม่ใช่? จริงเหรอ?” เสี่ยวหรุ่ยตาวาว
“งั้น…พี่เอาเบอร์เขาให้ฉันหน่อยได้ไหม? ฉันไม่มีแฟนพอดีเลย”
ไป๋ซู่เย่รู้สึกขำ “เบอร์ของเขาฉันเองก็ไม่รู้ ถ้าเธอไม่กลัวเขา งั้นเธอลองถามเองดูไหมล่ะ?”
เย่เซียวได้ยินคำพูดของเธอก็ตวัดสายตาเย็นชาให้ไป๋ซู่เย่ฉับพลัน เสี่ยวหรุ่ยไม่กลัวตายจริงๆ หากไปขอจริงๆ เธออาจไม่ได้เบอร์โทรตามที่หวังหรอกแต่ได้พูดกับเทพบุตรสักสองประโยคก็ดีมากนี่นา!
ไป๋ซู่เย่ถอนหายใจ ตบบ่าเสี่ยวหรุ่ย “พอแล้ว เธอไม่ต้องคิดแล้ว เขามีแฟนแล้วล่ะ”
“จริงเหรอ?”
“อืม เพราะฉะนั้นรีบคิดเงินให้ฉันเถอะ”
“งั้นก็ได้”
เสี่ยวหรุ่ยทำหน้าเสียดายพลางวางของบนตาชั่ง ใส่ถุงเสร็จสรรพพลางพูดเสียงเบาๆ “พี่ซู่เย่ เขาหล่อขนาดนี้ สูงขนาดนี้ เท่ขนาดนี้ พี่สวยขนาดนี้ ทำไมไม่แอบฮุบไว้ล่ะ? พวกพี่เหมาะสมกันจะตาย”
“…” ไป๋ซู่เย่เคาะกะโหลกเธอไปทีหนึ่งอย่างระอา “แม่หนู ในหัวคิดอะไรเนี่ย!”
เสี่ยวหรุ่ยหัวเราะคิกคัก “ทั้งหมด 123 หยวน ไม่เอาเศษ งั้น 120 พอ”
ไป๋ซู่เย่ค้นกระเป๋าแต่เย่เซียวกลับยื่นธนบัตรสองใบไปก่อนหน้า จากนั้นหยิบถุงที่ใส่ผักทั้งหมดไปถือไว้อย่างเป็นธรรมชาติ เขม่นตามองไป๋ซู่เย่หนักๆ สองที ไม่พูดอะไรก็เดินนำออกจากตลาดไปก่อน
“เอ๊ะ ยังไม่ได้ทอนเงินเลย” เสี่ยวหรุ่ยมองแผ่นหลังนั่นรีบพูดขึ้น
“ให้ฉันเถอะ”ไป๋ซู่เย่เองก็ถอนสายตาจากแผ่นหลังนั่นมา
“นั่นสิ ให้พี่หรือให้เขาก็ไม่ได้แตกต่างกันตรงไหน” เสี่ยวหรุ่ยหยิบเงินออกมา 80 หยวน “พี่ซู่เย่ ฉันว่าถ้าพี่แอบฮุบกินนะต้องสำเร็จแน่ๆ ถ้าไม่คิดอะไรกับพี่ ผู้ชายคนไหนจะยอมมาเดินตลาดกับพี่ล่ะ?”
ทั้งที่รู้ว่าเด็กอย่างเสี่ยวหรุ่ยเป็นคนปากพล่อย ชอบพูดอะไรไม่มีเหตุผลแต่หัวใจเธอดันเต้นผิดจังหวะเพราะถ้อยคำอีกฝ่าย สุดท้ายคว้าเงินมาตอบกลับ “ครั้งแรกที่ไป๋หลางมากับฉัน เธอก็พูดแบบนี้ พูดมั่วๆ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!