อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 659
สรุปบท ตอนที่ 659: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!
อ่านสรุป ตอนที่ 659 จาก อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 659 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายRomantic อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 659 อาศัยด้วยกันอย่างอบอุ่น (4)
โดย
Ink Stone_Romance
“พอแล้ว!” จู่ๆ เขาก็กล่าวด้วยเสียงแหบแห้งเมื่อปากของทั้งคู่แตะสัมผัสกันอีกครั้ง “คุณออกไป กลับไปนอนในห้อง”
ปากของไป๋ซู่เย่ค้างเติ่งกลางอากาศ แขนที่โอบลำคอเขาอยู่ก็ชะงัก มองเขาอย่างเสียหน้าและผิดหวัง
คิดว่าสภาพนี้ของตัวเองต้องตลกมากแน่ๆ
เธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องโกรธ แขนปล่อยออกจากลำคอเขา หมายจะเดินเลี่ยงไปทันทีโดยไม่มองเขาแม้แต่แวบเดียว เย่เซียวคว้าข้อมือเธอไว้ เธอก็สะบัดแขนเขาทิ้ง “ฉันจะกลับไปนอนแล้ว ราตรีสวัสดิ์!”
ทุกคำพูดแฝงด้วยความเฉยเมย แม้ปากจะบอกว่า ‘ราตรีสวัสดิ์’ แต่กลับไร้ความอบอุ่น
เย่เซียวดึงตัวเธอไปกักไว้ในอ้อมแขน ใช้สายตาร้อนแรงจ้องเธอจนเธอเริ่มหงุดหงิด “เย่เซียว ปล่อยฉันนะ!”
เขาคิดจะทำอะไร?
คนจูบเธอเป็นเขา คนที่บอกว่าพอแล้วก็เป็นเขา ตอนนี้คิดจะทำอะไรอีก? ปั่นหัวเธอเล่นหรือ?
“ผิดหวังเหรอ?” เย่เซียวถามเธอด้วยน้ำเสียงที่นานครั้งจะฟังดูสบายๆ
“ฉันเปล่า”ไป๋ซู่เย่คิดว่าความเสียใจที่เกิดขึ้นของตัวเองนั้นต้องไม่ใช่เพราะเกิดจากความผิดหวัง แต่รู้สึกเหมือนถูกเขาปั่นหัวจนเสียหน้า ใช่ ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ
“ถ้าจูบต่อผมว่าแผลของคุณคงไม่มีวันหายแล้ว!” เย่เซียวพูดเสียงแหบคล้ายอธิบาย บีบคางที่เชิดขึ้นของเธอ “กลับไปนอนในห้องนอน ล็อกประตูด้วย!”
“…” ไป๋ซู่เย่ได้ยินก็นิ่งค้างไปชั่ววูบ
เย่เซียวเห็นเธอไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบจึงมุ่นคิ้ว “ได้ยินไหม?”
“อืม ได้ยินแล้ว” เธอเข้าใจอย่างฉับพลันว่าเมื่อครู่ทำไมเขาถึงผลักเธอออกแล้วให้ล็อกประตู? กลัวดึกดื่นแล้วตัวเองจะกลายร่างเป็นดั่งหมาป่าผู้หิวโหยหรือ?
“ได้ยินแล้วยังไม่ไปอีก?” เย่เซียวไม่สบอารมณ์ “รอให้ผมลอกตัวคุณแล้วจับกินก่อนเหรอ?”
ผู้ชายที่เกิดมีความต้องการแต่ระบายไม่ได้มันช่างฉุนเฉียวจริงๆ
“…” ไป๋ซู่เย่ปล่อยเย่เซียวแล้วเดินกลับเข้าห้องเงียบๆ เดิมทีแค่เดินแต่ภายหลังเลือกที่จะวิ่งเหยาะๆ ไปจากห้องหนังสือ
ล็อกประตูตามคำสั่งของเขาถึงทิ้งตัวนอนคว่ำลงบนเตียง เอาหมอนรองใต้อกแต่หัวใจตำแหน่งนั้นยังเต้นระส่ำอย่างบ้าคลั่ง
ผู้ชายคนนี้…
เป็นฝ่ายหยอกเธอเองแต่รสจูบกลับดีเกินคาด
เธอใช้นิ้วลูบจับปากบวมแดงของตัวเอง
ฝีมือการจูบนี้ไม่รู้ว่าต้องผ่านการฝึกจูบผู้หญิงมามากขนาดไหนกันแน่
…………………………
ไป๋ซู่เย่พยายามให้ตัวเองหลับแต่ไม่รู้ว่าเพราะนอนกลางวันไปหนึ่งตื่นหรือเพราะเมื่อสักครู่จูบกับเย่เซียวเร่าร้อนเกินไป ไม่ว่าอย่างไรก็นอนพลิกตัวไปมาบนเตียงโดยไม่รู้สึกง่วงสักนิด
ในหัวอดคิดตลอดไม่ได้ว่าเย่เซียวที่ห่างกันเพียงกำแพงกั้นนั้นกำลังทำอะไร นอนหรือยัง นอนพื้นในห้องหนังสือเขาจะเป็นหวัดหรือเปล่า?
สุดท้ายเธอก็ลุกจากเตียงอย่างทนต่อไม่ไหว เปิดไฟในห้องก่อนเปิดประตูถือแก้วน้ำเดินออกไป
ในเมื่อนอนไม่หลับ ออกมาดื่มน้ำสักนิด สูดอากาศหายใจหน่อยดีกว่า
เธอคิดอย่างนั้นแต่พอเดินไปที่ห้องนั่งเล่นกลับเรียกให้เธอหยุดชะงักเท้า ห้องนั่งเล่นมีไฟมืดสลัวเปิดอยู่ดวงเดียว โทรทัศน์กำลังฉายรายการ เย่เซียวนั่งบนโซฟาราวกับกำลังดูโทรทัศน์
แต่ไป๋ซู่เย่เห็นแค่แผ่นหลังเขา ไม่รู้ว่าเขากำลังดูโทรทัศน์หรือกำลังสัปหงก
แต่เขาไม่ค่อยชอบดูโทรทัศน์มาโดยตลอดไม่ใช่หรือ?
เธอถือแก้วน้ำเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
“ผมบอกให้คุณล็อกประตู กลางคืนอย่าออกมาไม่ใช่หรือไง?” เย่เซียวขมวดคิ้วหันกลับมามอง “คุณจงใจเหรอ?”
“คุณเคยบอกว่าตอนนี้จะไม่ทำอะไรฉัน ฉันเองก็เชื่อว่าคุณควบคุมตัวเองได้”
ปกติไป๋ซู่เย่ชอบดูหนังประเภทนี้อีกทั้งตอนนี้ที่กำลังฉายอยู่นั้นเป็นเรื่องที่ตนชอบมากที่สุด แต่ขณะนี้กลับไม่มีสมาธิดูว่าเรื่องกำลังดำเนินไปถึงไหน ดูไม่เข้าใจเลย
ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป ทั้งที่ห่างเขาตั้งไกลแต่กลับรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ
บางครั้งเธอแอบชำเลืองมองเย่เซียวแวบหนึ่ง เขาที่ปกติไม่ชอบดูหนังเวลานี้กลับดูอย่างใจจดใจจ่อมาก ไม่หันซ้ายแลขวาเลยตลอดเรื่อง ท่าทางเหมือนชอบดูหนังมากจริงๆ
ไป๋ซู่เย่รู้สึกเก้อเขินหน่อยๆ จึงยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
“ยังมีน้ำไหม?” อยู่ๆ เย่เซียวก็เบนหน้ามาถามเธอ
“หิวน้ำเหรอ?”
“อืม”
“น้ำในห้องครัวฉันเทหมดแล้ว เดี๋ยวฉันจะไปต้มให้ คุณรอแป๊บหนึ่ง”
ขณะที่ไป๋ซู่เย่ลุกขึ้นเดินผ่านเย่เซียวกลับถูกเขาคว้าแขนไว้ เธอสะดุ้งเพราะความอุ่นร้อนที่แผ่ซ่านมาจากปลายนิ้ว ทำให้เธอเผลอกลั้นหายใจและหัวใจเต้นผิดจังหวะหลายที พอกันสักทีกับความรู้สึกแบบนี้! เหมือนได้ย้อนกลับไปช่วงที่เธอเพิ่งยืนยันความสัมพันธ์กับเขาเมื่อสิบปีก่อน
ความรู้สึกที่หัวใจเต้นแรง คล้ายว่าจะมีแต่เด็กสาวเท่านั้นที่มี
“ดึกขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องต้มแล้ว ลำบาก” เย่เซียวเพิ่มแรงในมือ “นั่งลง”
ไป๋ซู่เย่นั่งลงตามคำสั่ง รีบปรับจังหวะหัวใจให้กลับสู่สภาวะปกติโดยเร็วที่สุด แอบชักมือกลับจากการกอบกุมของเขาเงียบๆ “คุณจะดื่มน้ำไม่ใช่เหรอ?”
“อืม” คำตอบสั้นๆ เรียบๆ ของเย่เซียวดังขึ้น ยื่นมือหยิบแก้วเธอไปด้วยท่าทางธรรมชาติ
จากนั้นทาบปากตำแหน่งเดียวกับที่เธอเคยดื่มไปหนึ่งอึก ไป๋ซู่เย่เห็นแค่แวบเดียวก็รีบเบี่ยงหน้าหลบ ทิ้งสายตาไว้ตรงหน้าจอโทรทัศน์แทน
……………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!