อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 685
ตอนที่ 685 เหวลึกของความรัก (4)
โดย
Ink Stone_Romance
คนข้างนอกประตูได้ยินเสียงปืนก็รีบพุ่งเข้ามา
หยูอันถือปืนเดินนำอยู่หน้าสุดและแทบจะอดใจไม่ให้ลั่นไกใส่ไป๋ซู่เย่ไม่ได้ แต่พอเห็นว่าคนที่ยิงปืนไม่ใช่เธอแล้วถึงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
“นายท่าน ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”
“เรียกถังซ่งเข้ามา!”
เย่เซียวพูดสั่ง
บนเตียงผ้าปูสีขาวสะอาดนั่น ยามนี้เต็มไปด้วยเลือด
ของเขา
และของเธอ
ไป๋ซู่เย่กดแผลตรงไหล่ไว้ เชยตามองเย่เซียวแวบหนึ่ง “เย่เซียว…ฉันไปได้แล้วใช่ไหม?”
เย่เซียวกลับไม่คิดสนใจเธอ
เธอหยัดตัวลงจากเตียง
ขณะนั้นเองถังซ่งก็เข้ามา เห็นเลือดเต็มเตียงก็แอบหวั่นใจ พอเห็นแผลบนไหล่เธอก็รู้ได้ทันทีว่าครั้งนี้ไป๋ซู่เย่ได้ทำให้เย่เซียวโกรธถึงขีดสุดแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาจะกล้าลงมือได้อย่างไร?!
เพียงแต่ว่า…
ตำแหน่งของไป๋ซู่เย่ในใจเขายังสำคัญมากอยู่ดี ไม่อย่างนั้นเขาจะทำใจปลิดชีวิตเธอไม่ได้ทั้งที่ตัวเองตกอยู่ในสภาพโทรมขนาดนี้ได้หรอก
“พาเธอไปทำแผล!” เย่เซียวปรายตาไปทางถังซ่ง “อย่าให้เธอตายล่ะ ฉันยังเล่นไม่พอ!”
“นายท่าน แผลของท่าน…” หยูอันขมวดคิ้ว เขาไม่เข้าใจ จนขนาดนี้แล้วไป๋ซู่เย่ตายก็ไม่ใช่เรื่องน่าเสียดาย ทำไมถึงยังสนใจแผลของเธออีก?
“วางใจเถอะ มีฉันอยู่ ไม่มีใครตายได้หรอก” ถังซ่งตบบ่าหยูอันเป็นเชิงปลอบทีหนึ่งก่อนให้ทีมพยาบาลของตนเข้ามา หลังทำแผลให้เย่เซียวใหม่เขาก็พาไป๋ซู่เย่ออกจากห้องด้วยตัวเอง “ตามผมมาเถอะ ผมจะทำแผลให้คุณ”
…………………………
ไป๋ซู่เย่เดินตามหลังถังซ่งจากไปโดยมีหยูอันเฝ้าเย่เซียวไว้ สั่งให้คนมาเปลี่ยนผ้าปูหลังทำแผลให้เขาเสร็จ
หยูอันยืนอยู่ข้างเตียง ปากขยับหลายครั้งคล้ายมีอะไรอยากจะพูด เย่เซียวมุ่นคิ้ว “มีอะไรก็พูด อย่ามาอ้ำๆ อึ้งๆ”
“ผมไม่เข้าใจ ทั้งที่เอาชีวิตเธอได้”
“เอาชีวิตเธอ?” เย่เซียวแค่นหัวเราะเสียงเย็นที เงยหน้ามองหยูอันแวบหนึ่ง “ตอนนี้ฉันก็แทบจะปางตาย นอนอยู่ตรงนี้ขยับตัวไม่ได้ ถ้าตอนนี้ฉันฆ่าเธอแล้วคนของกระทรวงความมั่นคงมา คนของรัฐบาลมาขอเจ้าตัวคืน นายว่าฉันควรตอบรับพวกเขายังไง? โยนซากศพให้พวกเขา ให้พวกเขาฆ่าพวกนายให้หมดเพื่อชดเชยให้ไป๋ซู่เย่? คุ้มเหรอ?”
หยูอันเม้มปากไม่ได้พูดอะไรอีก สิ่งเหล่านี้ใช่ว่าเขาจะไม่ทราบ แต่ว่า…เหตุผลที่เย่เซียวไม่แตะต้องไป๋ซู่เย่ คาดว่าไม่ได้มีเพียงเหตุผลนี้เท่านั้น
“พอแล้ว นายออกไปเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว” เย่เซียวไม่ได้พูดอะไรอีก
หยูอันรอทีมพยาบาลออกไปทั้งหมดแล้วตนก็ค่อยปิดประตูเดินออกไปช้าๆ
เย่เซียวนอนอยู่บนเตียง แม้จะเหนื่อยมากและเจ็บตรงแผลที่ปริออกเนืองๆ แต่กลับไม่ง่วงสักนิด ในหัวมีแต่ภาพที่เธอกุมไหล่ไว้ทั้งหมด…
ผู้หญิงคนนั้น ช่างหัวรั้นยิ่งนัก!
ต่อให้ลูกกระสุนทะลุไหล่เธอก็ไม่เคยจะหลุดเสียงครางสักนิด!
ปืนจ่อหัวเธอ เธอกลับไม่แม้แต่กะพริบตา ไม่แม้แต่จะร้องขอชีวิต! หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่กล้าท้าทายเขาขนาดนี้ ถูกเขาลั่นไกให้หัวแบะนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว!
……………………
อีกฟากหนึ่ง
ถังซ่งทำแผลให้ไป๋ซู่เย่ด้วยตัวเอง ขณะผ่าเนื้อตรงไหล่เธอเพื่อเอาลูกกระสุนออกมานั้นตรงบริเวณหัวคิ้วเธอชื้นไปด้วยเหงื่อบางๆ
“ผมเห็นนิ้วมือคุณก็ไม่ปกติ บาดเจ็บเหมือนกันใช่ไหม?”
“อืม” เธอตอบกลับเสียงจางๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!