อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 710
ตอนที่ 710 เจอกันในที่ที่เคยใช้ชีวิตมา (2)
โดย
Ink Stone_Romance
เพิ่งลุกจากพื้นก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์กระหึ่มที่กำลังวิ่งมาในเขตสวนสุสานที่เธออยู่
เธอสะดุ้งและแทบจะหันกลับไปมองในทันที
เขตสวนนี้เป็นสวนที่เย่เซียวใช้เงินจำนวนมากซื้อมาเพื่อลูกน้องยี่สิบห้าคนนั่นโดยเฉพาะ ตอนนี้มีรถมาย่อมมาเพื่อกราบไหว้พวกเขา
ไป๋ซู่เย่หลงคิดว่าเป็นครอบครัวของหนึ่งในนั้นด้วยสัญชาตญาณ—เธอไม่มีหน้าจะเจอครอบครัวของพวกเขา ดังนั้นเลยเบี่ยงตัวหลบไปที่ด้านหลังของป้ายสุสานหนึ่ง
แต่พอโผล่หัวออกมาดูอย่างระมัดระวังนั้นเจ้าตัวกลับอึ้งค้างอยู่กับที่
คนที่มาไม่ใช่คนในครอบครัวของใครสักคน…
กลับเป็น…
เย่เซียว
ด้านหลังมีรถตามมาทั้งหมดแปดคัน
รถทุกคันมีผู้ชายตัวสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำทางการสี่คนลงมาโดยมีเย่เซียวเดินนำหน้าสุด หยูอันกับหลี่สือเดินขนาบข้างตามหลังเขา คนที่เหลือก็เดินตามหลังพวกเขาอีกที แต่ละคนล้วนมีสีหน้าเรียบขรึม
เธอเองก็ไม่เคยคิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้ที่ว่าวันนี้เธอจะมาตรงกับวันกราบไหว้ของพวกเขาในทุกๆ ปี
ไป๋ซู่เย่พิงป้ายสุสานแถมยังเผลอกลั้นหายใจ เธอไม่อยากให้เย่เซียวรู้ว่าตนอยู่ที่นี่ การปรากฏตัวของเธอในเวลานี้ไม่ว่าจะเป็นการทำร้ายเย่เซียวหรือลูกน้องทั้งหมดที่อยู่ด้านหลังเขาเป็นครั้งที่สอง แต่ในสายตาพวกเขาแล้วการกระทำของเธอในวันนี้คงเป็นเพียงการเสแสร้ง
……………………
เย่เซียวเดินมาก็เห็นดอกเดซี่สีขาวเหล่านั้นมาแต่ไกล เขาที่คอยระวังตัวและไหวพริบดีอยู่เสมอนั้นมุ่นคิ้วกวาดตามองรอบข้างที
หยูอันกล่าว “เมื่อกี้มีคนเคยมา!”
หลี่สือหยิบช่อดอกเดซี่ตรงหน้าขึ้นช่อหนึ่งตรวจดู“น่าจะเพิ่งมาไม่นาน ดอกยังสดอยู่เลย”
“ใครจะมาวางดอกเดซี่หน้าป้ายสุสานทุกป้ายแบบนี้?” หยูอันเงียบไปอึดใจอย่างคิดไม่ตก
“อาจจะเป็นคนในครอบครัวใครสักคนมาหรือเปล่า” หลี่สือวางดอกไม้กลับที่เดิมอย่างระมัดระวังอีกครั้ง
สายตาเย่เซียวจรดที่ดอกเดซี่เหล่านั้นโดยไม่พูดอะไรตั้งแต่ต้น กวาดสายตามองรอบสุสานแห่งนี้เงียบๆ อีกที เขารู้ว่ามีคนคนหนึ่งที่ชอบดอกเดซี่สีขาวมาก เพียงแต่จะเป็นเธอได้หรือ?
ที่นี่เป็นเมืองเยียวของประเทศ T ไม่ใช่ประเทศ S
……………………
นับสิบคนที่มาอย่างยิ่งใหญ่หลังโค้งคำนับกราบไหว้กันเสร็จก็จากไปอย่างยิ่งใหญ่ ไป๋ซู่เย่ได้ยินเสียงรถยนต์ค่อยๆ หายไปถึงถอนหายใจยาว แผ่นหลังยืนแนบชิดกับป้ายสุสานสูง แหงนหน้ามองพระอาทิตย์ที่เริ่มตกดินเพียงรู้สึกอ้างว้างจับใจ
ไม่ได้ทานอะไรก็กลับโรงแรม อาบน้ำสวมชุดคลุมอาบน้ำก่อนจะหยิบยานอนหลับจากกระเป๋ามา
แสงไฟข้างนอกเริ่มสว่าง เธอเทไวน์แดงให้ตัวเองหนึ่งแก้วนั่งลงบนพื้นพรมหน้าหน้าต่างติดพื้น เหม่อมองไปนอกหน้าต่าง
นี่เป็นห้องสวีทที่ความจริงเธอคุ้นเคยเสียยิ่งกว่าคุ้นเคย คงบังเอิญกระมัง!เมื่อก่อนเธอกับเย่เซียวจะมาพักห้องนี้เสมอเพราะที่นี่เหมาะกับการชมพลุดอกไม้ที่จะถูกจุดเหนือทะเลสัปดาห์ละครั้ง ขอแค่เย่เซียวอยู่เมืองเยียวก็จะพาเธอมาที่นี่ทุกสัปดาห์
เพียงแต่…
เกรงว่าต่อจากนี้คนที่เข้าพักห้องนี้คงเป็นเขากับน่าหลันแล้ว…
คิดถึงนี่หัวใจก็เริ่มเจ็บแปลบ เธอจิบไวน์อึกหนึ่ง แอลกอฮอล์ดีกรีสูงกลับให้ความอบอุ่นแก่หัวใจเธอไม่ได้…
ทันใดนั้นเองกริ่งหน้าประตูก็ถูกกดเสียงดัง
เธอคิดว่าเป็นไป๋หลางที่มาส่งอาหารเย็นให้ตนเลยวางแก้วไวน์กระชับชุดคลุมอาบน้ำบนตัวเดินเท้าเปล่าบนพื้นพรมไปเปิดประตูโดยไม่ได้คิดมาก
คนนอกประตูทำให้หัวเธอขาวโพลนชั่วขณะ
มือค้างอยู่ตรงด้ามจับประตูและไม่มีท่าทีต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!