อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 753
ตอนที่ 753 ยังคงรักคุณ(4)
โดย
Ink Stone_Romance
ไป๋ซู่เย่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เล็บจิกฝ่ามือก่อนที่เธอจะเรียกอีกเสียง “เย่เซียว…”
เย่เซียวไม่ได้หันกลับมา ไป๋ซู่เย่ขยับเดินไปข้างหน้าอีกก้าวแต่ถูกหยูอันเอามือบังไว้ เขาเบนสายตามาที่ใบหน้าเธอ เงียบไปอึดใจถึงกล่าว “ห้องน้ำอยู่ทางนั้น ล้างหน้าก่อนแล้วไปร่วมงานแต่งงานของนายท่านเถอะ”
ไป๋ซู่เย่สติหลุดลอยไปพักหนึ่ง เธอไม่รู้ว่าตัวเองเดินไปที่ห้องน้ำเองอย่างไร มองภาพตัวเองที่สะท้อนในกระจกเห็นใบหน้าเลอะคราบเครื่องสำอางเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง สภาพดูทรุดโทรม
เมื่อเธอล้างหน้าเสร็จออกมาหยูอันได้นำบัตรเชิญมาแล้ว
สีแดงเจิดจ้าทิ่มแทงสายตาเธอ
เธอกลับไปแต่งหน้าใหม่ที่ห้อง 8801 ก่อนเดินลงไปชั้นล่างพร้อมหยูอัน สื่อมวลชนกลุ่มใหญ่ถูกกั้นไว้นอกบริเวณงานแต่งงาน แต่ก็สามารถได้ยินเสียงดนตรีสำหรับงานแต่งแสนโรแมนติกได้แต่ไกล
เธอเดินเข้าไปใกล้พวกเขาทีละก้าวๆ ทุกย่างก้าวสองขาเหมือนมีตะกั่วถ่วงไว้อย่างหนักอึ้ง
………………
ภายใต้สายตาของผู้คน น่าหลันในชุดเจ้าสาวเดินบนพรมแดงเข้าหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างบาทหลวงช้าๆ เธอไม่มีพ่อแม่ดังนั้นลุงหมิงเลยเป็นผู้ส่งตัวเธอแทนบิดาของเธอ
เธอมองเจ้าบ่าวด้วยสายตาที่ใกล้เคียงกับคำว่าบ้าคลั่งผ่านผ้าคลุมหัวชั้นบางๆ ที่คอยกั้น ผู้ชายคนนั้นที่เธอรักที่สุด…
“เอาล่ะ เจ้าบ่าว ตอนนี้คุณไปรับตัวเจ้าสาวของคุณได้แล้ว” เสียงนุ่มนวลของบาทหลวงดังก้องไปทั่วภายในงานกลางแจ้ง
ไป๋ซู่เย่ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนคอยมองเย่เซียวเดินเข้าหาเจ้าสาวของเขา ภาพตรงหน้าพร่ามัว
ถังซ่งยืนอยู่ข้างเธอ ก้มถามเธอเสียงเบา “คุณมาได้ยังไง?”
เธอพูดอะไรไม่ออก สายลมพัดเส้นผมเธอปลิวว่อน เธอยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าดั่งใจแตกสลาย
………………
เย่เซียวเดินเข้าหาน่าหลัน
ต่อให้มีผ้าคลุมหัวบางๆ กั้นอยู่น่าหลันก็เห็นแววโทสะรวมถึงแรงอาฆาตผุดขึ้นในสายตาเขากะทันหันได้อย่างชัดเจน เธอตกใจสะดุ้งตัวโยนและแทบจะถอยหลังหนึ่งก้าวอัตโนมัติ เผลอเหยียบรองเท้าส้นสูงพลาดเพราะความลนจนเธอเกือบล้มแทบพื้น โชคดีที่ลุงหมิงข้างๆ รีบมาประคองตัวเธอด้วยความมือไวตาไว
มือของเย่เซียวเองก็ยื่นไปจับมือเธอไว้ด้วยเช่นกัน
“ตื่นเต้นมาก?” เขาถามด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มหน่อยๆ แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้น่าหลันตัวสั่นอย่างไม่ทราบสาเหตุ เย่เซียวที่เป็นแบบนี้คล้ายสัตว์ดุร้ายที่เก็บคมเล็บเพื่อเตรียมล่าเหยื่อ
“ฉัน…ฉันเปล่า” น่าหลันพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ชั่ววูบที่อยากกระชากมือกลับจากการกอบกุมของเขา ฝ่ามือเขาเย็นเฉียบ เย็นเข้ากระดูก
เย่เซียวเดินมาข้างเธอ “ว่าที่ภรรยาในอนาคตของผม รู้มั้ยว่าสิ่งที่ผมทนไม่ได้มากที่สุดคืออะไร?”
“…อะ อะไร?”
“ถูกปั่นหัว”
น่าหลันใจกระตุกวูบ
“ครั้งก่อนค้าขายกับเยียวหลิง เยียวหลิงกับภรรยาเขากลับกล้าปั่นหัวผม เดาดูสิว่าสุดท้ายพวกเขาสองคนจบยังไง”
“ตาย…ตายแล้วเหรอ?” น่าหลันเพียงรู้สึกสั่นไปทั้งปาก
“ผู้ชายตายแล้ว ผู้หญิงไม่ตาย” เย่เซียวพูดออกมาด้วยท่าทางเรียบเฉย “ผมไม่เคยฆ่าผู้หญิง”
น่าหลันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะหายใจคล่องขึ้นมาบ้างแต่จากนั้น…
“ผู้หญิงถูกส่งตัวไปที่ซ่อง ไม่ถึงหนึ่งเดือน เป็นบ้าไปแล้ว” น้ำเสียงเย่เซียวราบเรียบไม่มีจังหวะขึ้นลง สายตาของเขามองเธอด้วยแววตาเรียบนิ่งดุจผิวน้ำ “น่าสงสารมั้ย?”
น่าหลันหน้าขาวซีด เธอแทบจะชักมือกลับจากมือของเย่เซียวทันที
เธอเปิดผ้าคลุมหัว มองเย่เซียว “ไม่…เย่เซียว คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”
“เหตุผล” เขายังคงเย็นชาไร้ความปราณีเช่นเคย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!