อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 757
ตอนที่ 757 ทะนุถนอม(1)
โดย
Ink Stone_Romance
ถังซ่งโอดครวญและแทบเป็นบ้าอยู่ทางนั้น
“ช่วยฉันเช็คดูที่ระบบของโรงพยาบาลที่เธอไปผ่าตัดคราวก่อนหน่อยว่าเธอแท้งเองใช่มั้ย ดูประวัติของเธอให้ละเอียด”
“แท้งอะไรเหรอ?” ถังซ่งรู้ว่า ‘เธอ’ ที่เขาพูดถึงหมายถึงใคร เขาเริ่มได้สติเลยลุกขึ้นจากกองผ้าห่ม “เธอเป็นคนเลือกทำแท้งเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมอยู่ๆ ถึงกลายเป็นแท้งเองได้ล่ะ?”
“ก็เลยให้นายไปเช็คดูไง”
“ได้ได้ได้ พรุ่งนี้ฉันจะตื่นแต่เช้าไปเช็คให้นายเลยโอเคมั้ย?” ถังซ่งหาววอดอย่างง่วงงุน ดวงตาเริ่มหรี่ลง
“ตอนนี้”
“ล้อเล่นอะไรอยู่? คุณชาย นี่มันดึกดื่นแล้ว” ถังซ่งบอกปฏิเสธไป “ไม่ไป ฉันจะนอน!”
เย่เซียวกำโทรศัพท์ไว้ไม่เอ่ยเสียงและไม่วางสาย ทุกครั้งในเวลานี้จะหมายความว่า ‘ไม่มีอะไรให้คุย ไปก็ไป ไม่ไปก็ต้องไป’ ถังซ่งสบถคำหยาบทีเลิกผ้าห่มออกพลิกตัวลงจากเตียง “ชาติที่แล้วฉันต้องติดหนี้นายมาแน่ นายว่าฉันรู้จักใครไม่ว่า ทำไมต้องมารู้จักนายด้วย?”
“จะรอข่าวจากนาย” เย่เซียวมีเรื่องในใจ เสียงบ่นของถังซ่งไม่ส่งผลอะไรต่อเขา พูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะวางสายไป
ถังซ่งทำได้แค่พร่ำบ่นว่าตัวเองชีวิตลำบากแต่ก็ไม่ได้ชักช้า เตรียมไปเปิดคอมพิวเตอร์ที่ห้องหนังสือ
เพิ่งก้าวออกจากห้องก็ได้ยินเสียงปลดล็อกประตูที่ชั้นล่าง ถังซ่งชะงักกึก จากนั้นสองแขนกอดอกปรายตามองประตูอย่างเย็นชา ให้ตาย เขาอยากจะดูหน่อยว่าหัวขโมยที่ไม่คิดจะเอาชีวิตที่ไหนกล้ามาขโมยของถึงบ้านเขา!
ผลสุดท้าย…
ประตูถูกคนเปิดจากข้างนอก คนที่ยืนอยู่ตรงประตูไม่ใช่หัวขโมยหน้าตาร้ายกาจที่ไหน แต่เป็น…
อืม ผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงที่สวยมาก
เขาถังซ่งก็นับได้ว่าผ่านโลกมาเยอะ คนสวยแบบไหนที่ไม่เคยเห็นมาบ้าง? แต่การปรากฎตัวที่นี่ของผู้หญิงคนนี้กลับทำให้เขารู้สึกภาพตรงหน้าเป็นประกาย
เธอแต่งตัวธรรมดาโดยมัดผมยาวไว้ด้านหลังลวกๆ ปรอยผมปรกข้างแก้ม เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยาวขาเดฟ รองเท้าส้นสูงสีดำเผยให้เห็นข้อเท้าขาวเนียนสะอาด ข้างนอกสวมทับด้วยเสื้อโค้ทสีกากี
เรียบง่ายและดูตามแฟชั่น
สิ่งสำคัญที่สุดคือรูปร่างดีมาก
ถังซ่งเหลือบมองผ่านๆ ก็ดูออกว่าหน้าอกของผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คัพ E ก็ต้องคัพ D หน้าอกได้รูปเอวคอด ผมยาวสลวย นี่มันของงามชั้นดีเลย ไม่อยู่เป็นคนสวยดีๆ กลับมาเป็นหัวขโมยแทนเสียอย่างนั้น
“เฮ้!ก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจ รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้นะ เห็นแก่ว่าเธอเป็นผู้หญิง ฉันจะสงสารสักครั้ง”
หญิงสาวตรงประตูทัดผมที่ปรกข้างแก้มไว้หลังหูเผยใบหน้าเรียวงามออกมา ตวัดตามองเขาแวบหนึ่งแต่ไกล
ทั้งที่เป็น…สายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไร แต่ถังซ่งกลับถูกสายตานั่นสะกดให้นิ่งค้าง ในใจเหมือนถูกไฟช็อตแปลกๆ
“ถ้านายจะสงสารจริงๆ ยังจะมองจากข้างบนอยู่อีกเหรอ? ลงมาช่วยฉันยกกระเป๋า”
ให้ตาย!
ไฟช็อตบ้าอะไรเล่า!
เมื่อก่อนถังซ่งเดินออกไปไหน ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่แสดงท่าทีอ้อนแอ้นต่อหน้าเขาหรอกห? ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนใดนอกจากแม่เขาจะกล้าใช้เขา!แล้วยังออกคำสั่งได้หน้าตาเฉยขนาดนี้มาก่อน!
“คุณ คุณเป็นใคร!กล้าใช้ผม คุณเรียกใช้ได้งั้นเหรอ?”
หญิงสาวก้าวเข้ามาช้าๆ ท่วงท่าเป็นธรรมชาติคล้ายเดินเข้าบ้านตัวเอง จากนั้นเธอแหงนหน้าอมยิ้มให้ถังซ่งน้อยๆ “ฉันคือใคร สงสัยต้องรบกวนให้คุณชายอย่างคุณลงมาดูด้วยตัวเองสักหน่อยแล้วล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!