อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 766
ตอนที่ 766 ครอบครัวอบอุ่น(2)
โดย
Ink Stone_Romance
ก่อนที่น่าหลันจะเสียชีวิตเคยบอกเธอว่าเย่เซียวไม่เคยแตะต้องตัวเธอ นี่หมายความว่า…ความจริงพวกเขาสองคนไม่เคยมีความสัมพันธ์ในเชิงนั้นใช่ไหม?
ไป๋ซู่เย่เพิ่งสังเกตว่าที่จริงแล้วตัวเองค่อนข้างสนใจคำถามนี้ แค่นึกถึงก็เหมือนมีหนามยอกอยู่ตรงอก อัดอั้นตันใจ รู้สึกไม่ดีเท่าไร
เธอไม่อยากให้ตัวเองคิดเหลวไหลอีก ลุกจากเตียงเดินไปที่โต๊ะหนังสือเขา บนโต๊ะเต็มไปด้วยกองเอกสารต่างๆ
เธอค้นดูผ่านๆ จนกระทั่งนึกถึงภารกิจตัวเองขึ้นกะทันหัน—สัญญาเหล่านี้ไม่รู้ว่ามีข้อมูลเกี่ยวกับสัญญาที่เตรียมไว้สำหรับอีกสองประเทศหรือเปล่า หากเขาเตรียมสัญญาไว้แล้ว เวลาในการเซ็นสัญญามีแต่จะกระชั้นชิดมากขึ้น
แต่สัญญาที่สำคัญมากขนาดนั้น เกรงว่าเขาคงไม่วางไว้ในที่ที่สะดุดตาง่ายเช่นนี้
ไป๋ซู่เย่เผลอเปิดลิ้นชักข้างใต้เล็กน้อย แต่ทันใดนั้นก็ไม่ได้ล่วงล้ำไปมากกว่านั้น หากเย่เซียวรู้ว่าเธอเข้ามาในห้องเขา แตะต้องของของเขา กลัวว่า…
เขาคงเสียใจอีกแล้วสินะ?
สุดท้ายเธอก็ทำใจให้เขาเสียใจไม่ลง
สูดหายใจเข้าลึกๆ ปิดลิ้นชักที่เปิดออกลง แต่ก่อนที่จะปิดสายตาสะดุดกับบางสิ่ง
รูปถ่ายขนาดหนึ่งนิ้วปรากฎในสายตาเธอ
เพียงแวบเดียวเธอก็จำได้ว่านั่นเคยเห็นในกระเป๋าเงินเขามาก่อน เป็นรูปถ่ายที่ถูกฉีกขาดก่อนจะถูกนำกลับมาต่อคืน
แต่ว่า…
หน้าบนรูปถ่ายนั่น…เธอชัดๆ…
เธอในวัยสิบแปดปี
ต่อให้น่าหลันจะคล้ายคลึงกับเธอมากขนาดไหน เธอก็ไม่มีวันจำตัวเองผิด
หลายปีผ่านไปขนาดนี้ เย่เซียวกลับยังเก็บรูปถ่ายของตัวเองไว้อีก…
หัวใจสั่นไหวรุนแรง ไป๋ซู่เย่หยิบรูปถ่ายจากลิ้นชักมาดูจนเหม่อลอย พาลนึกไปถึงเมื่อสิบปีก่อนดวงตาก็เริ่มชื้นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ความรู้สึกหลากหลายกำลังพลุ่งพล่านในอก…
เย่เซียว…
เธอพึมพำชื่อนี้ในใจอย่างใจสั่น แอบเก็บรูปถ่ายใบเล็กใส่กระเป๋าตัวเอง
——————
หนึ่งชั่วโมงครึ่งผ่านไปคนรับใช้ขึ้นมาเรียกเธอไปทานข้าว เธอถึงออกมาจากห้องของเย่เซียว
กลิ่นหอมของอาหารคลุ้งไปทั่วห้องอาหาร
แต่เย่เซียวไม่ได้กลับมา
สายตาไป๋ซู่เย่ที่กวาดหาคนโดยรอบนั้นคุณแม่เย่ได้เห็นหมดทุกอย่าง
“ดูฉันสิ ยุ่งจนลืมไปเลยว่ายังไม่ได้โทรหาลูกชายฉัน” คุณแม่เย่ถอดเสื้อกันเปื้อนของตัวเองส่งให้คนรับใช้ไปเดินไปหยิบโทรศัพท์ไปด้วย
ไป๋ซู่เย่ช่วยจัดวางถ้วยชามช้อนส้อมในห้องอาหารแต่กลับได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากข้างนอก
……
ตอนที่คุณแม่เย่โทรมานั้นเย่เซียวกำลังงานยุ่งจนหัวหมุน
“เย่เซียว คืนนี้กลับมาทานข้าวเย็นเถอะ”
เย่เซียวดูเวลาแวบหนึ่งถึงรู้ว่ากี่โมงแล้ว
ตอนนี้เธอทานข้าวเย็นหรือยัง? ทานที่โรงแรมคนเดียวคงไม่เจริญอาหารเท่าไรหรอกสินะ?
“แม่ครับ คืนนี้ผมมีนัด กลับไปทานข้าวที่บ้านไม่ได้ เอาเป็นพรุ่งนี้ผมอยู่เป็นเพื่อนแม่นะครับ?”
“มีนัด ลูกมีนัดกับใครเหรอ? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”
“…” เย่เซียวไม่ปริเสียง
คุณแม่เย่กล่าว “ผู้หญิง?”
“…ครับ”
“ก็ได้ งั้นแม่บอกซู่ซู่ว่าคืนนี้ลูกมีนัด แม่ทานกับเธอก่อนไม่รอลูกละนะ”
เย่เซียวชะงัก
คุณแม่เย่เดาใจเขาออกเลยหยอกเย้าว่า“ทั้งใจก็มัวแต่คิดถึงซู่ซู่สินะ?”
“…” เย่เซียวไม่ตอบรับ ถามเพียง “เธอไม่อยู่ใช่มั้ย?”
“ลองเข้าไปดูเองสิ”
คุณแม่เย่ชี้ไปที่ห้องอาหารเย่เซียวถึงเข้าใจก่อนจะก้าวขายาวไปที่ห้องอาหาร ในห้องอาหารเธอกำลังตั้งใจจัดวางจานกับข้าวที่ในมือยกถ้วยน้ำซุปร้อนเต็มถ้วยอยู่
ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวตรงหน้าประตู เธอยิ้มกว้างเมื่อเงยหน้าเห็นเขา “คุณกลับมาแล้วเหรอ?”
เย่เซียวมองเธออย่างจดจ่อ มองรอยยิ้มของเธอจนเผลอสติหลุดลอยไปชั่วครู่
เขาเคยจินตนาการถึงฉากนี้—หลังเขากลับจากที่ทำงานเธอที่ทำงานทุกอย่างเสร็จก็อยู่ต้อนรับเขาที่บ้านด้วยรอยยิ้มน้อยๆ เขาเป็นสามี เธอเป็นภรรยา หากระหว่างเขามีลูกได้สักคนหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็จะพอดี…
เขาไม่ร้องขออะไรมาก
แต่สิ่งเหล่านี้กลับเป็นสิ่งที่ยากเกินความเป็นจริงเช่นกัน
“มัวเหม่ออะไร รีบเข้าไปสิ” คุณแม่เย่เดินตามหลังมาเลยใช้ศอกกระทุ้งเขาเบาๆ ทีหนึ่ง
เย่เซียวเดินไปช้าๆ มองไป๋ซู่เย่อย่างล้ำลึกแวบหนึ่งก่อนจะช่วยยกน้ำซุปไปจากมือเธอ
ไป๋ซู่เย่พูดเตือน“ระวังร้อนนะ”
เย่เซียวมองเธออีกทีแล้ววางน้ำซุปลงบนโต๊ะ เธอหันกลับไปยกจานกับข้าวอย่างอื่นอีกโดยมีเย่เซียวคอยช่วยข้างๆ
“ซู่ซู่ ที่เหลือให้เย่เซียวทำเถอะ หนูนั่งลงก่อน” คุณแม่เย่ดึงแขนไป๋ซู่เย่ให้นั่งลงข้างโต๊ะ ยิ้มมองเย่เซียวที “ปกติเย่เซียวไม่ทำเรื่องพวกนี้หรอกนะ แต่อยู่กับหนูเขาก็อยากโชว์สักหน่อย หนูให้เขาได้โชว์ก็พอ”
ไป๋ซู่เย่ก็มองไปทางเย่เซียวเช่นกัน เดิมทีเย่เซียวไม่ได้มีสีหน้าใดๆ แต่พอได้สบสายตาเข้ากับสายตาที่มองมาของเธอนั้นแววตาก็อ่อนโยนลงมากในพริบตา
แววตาไป๋ซู่เย่ก็เริ่มแฝงด้วยความอ่อนโยนไม่น้อยโดยไม่รู้ตัว
หัวใจเธอเต้นระรัวรีบเบนสายตาหนี กล่าวกับคุณแม่เย่ “ก่อนหน้านี้หนูเคยชิมอาหารฝีมือเย่เซียว กับเรื่องพวกนี้ความจริงเขาก็คล่องดีนะคะ”
……………………
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!