อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 770
ตอนที่ 770 มีความรัก(3)
โดย
Ink Stone_Romance
เธอเพิ่งใส่เสื้อเชิ้ตได้กำลังจะติดกระดุมก็ถูกชายหนุ่มถอดออกอย่างง่ายดาย
“เย่เซียว!”
เธอถลึงตาวาวโรจน์ใส่
เย่เซียวดึงตัวเธอให้ทิ้งตัวลงมาบนเตียงแล้วกอดเธอแน่น ไป๋ซู่เย่นึกโกรธกำหมัดทุบไหล่เขา เขาพูดเสียงแหบ “อย่าขยับ หัวใจผมยังมีกระสุนค้างอยู่หนึ่งนัดคุณก็รู้”
“…” เอ่ยถึงเรื่องนี้ไป๋ซู่เย่เหมือนโดนสกัดจุดก็ไม่ปาน ไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย
จากนั้นก้มหน้าอย่างน้อยใจและเริ่มกัดไหล่เขา ตีเขาไม่ได้ กัดเขาก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรสินะ?
“คุณกลายเป็นหมาน้อยไปตั้งแต่เมื่อไหร่?” เย่เซียวดึงตัวเธอลงมา น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
เหมือนเดิม
เย่เซียวมองเธอยิ้มๆ มองจนเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก
“คุณมองอะไร?”
“คุณกำลังหึง” ไม่ใช่ประโยคคำถามแต่เป็นประโยคบอกเล่า
ไป๋ซู่เย่เขิน “ฉันเปล่า”
“ก็ใช่” เย่เซียวกล่าว “คุณเก่งเรื่องโกหกตบตาอยู่แล้ว บางทีคุณอาจจะแค่แสดงละครต่อหน้าผมเท่านั้น ฉะนั้นเมื่อกี้ที่บอกว่าต่อจากนี้จะไม่โกหกผมอีก คุณว่า…ผมเชื่อได้มั้ย?”
ไป๋ซู่เย่หมดคำจะพูดอย่างสิ้นเชิง
พอถูกเย่เซียวว่าเข้าอย่างนี้ ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะตอบกลับอย่างไรสุดท้ายก็ตกเป็นฝ่ายไร้ซึ่งเหตุผลอยู่ดี
แต่ว่า…
“เย่เซียว คุณกำลังนอกเรื่อง” ไป๋ซู่เย่มองเขาอย่างน้อยใจเล็กน้อย “หรือว่าคุณกับน่าหลัน…เคยนอนด้วยกันจริงๆ เคยพาเธอไปดูพลุดอกไม้ไฟจริงๆ คุณถึงเปลี่ยนเรื่อยคุย?”
ทั้งที่รู้ว่าอดีตมันผ่านไปแล้ว น่าหลันไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้วแต่เธอกลับไม่อาจเพิกเฉยต่อมันได้อยู่ดี…
อยากถามให้รู้เรื่องตั้งนานแล้ว เพียงแต่ไม่มีโอกาสเหมาะสมสักที ไม่มีสิทธิ์เลยถามไม่ออก
“เปล่า ผมไม่เคยนอนกับเธอ ฉะนั้นเราเลยไม่จำเป็นต้องปกป้อง”
“แล้ว…ที่คุณไม่นอนกับเธอเพราะเธอยังอายุน้อยใช่มั้ย?” ไป๋ซู่เย่สูดจมูกหลบสายตากล่าวอย่างนึกน้อยใจ “เมื่อก่อนคุณไม่ทำอะไรฉันก็เพราะว่าฉันอายุน้อย…”
อืม หัวใจของเธอยิ่งอยู่ยิ่งแคบลงเรื่อยๆ…
เย่เซียวคิด เมื่อนั้นที่ไม่ทำอะไรเธอนั่นเป็นเพราะอายุน้อยหรือ?
นั่นเป็นเพราะรักมาก เห็นเธอเปรียบดั่งสมบัติล้ำค่า ฉะนั้นเลยประคบประหงมเธอดั่งไข่ในหิน ไม่กล้าทำอะไรเธอรวดเร็วเกินไป
แต่ว่า…
“ชีวิตนี้ของผม เรื่องที่ผมเสียใจที่สุดก็คือตอนนั้นไม่ทำอะไรคุณ!ถ้าให้โอกาสผมอีกครั้ง วันแรกที่เห็นคุณ ผมควรจะจัดการคุณซะ!”
“คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย!” ไป๋ซู่เย่แก้มแดงปลั่ง
“ผมไม่เคยทำอะไรเธอ และไม่เคยคิดจะอยากทำอะไรเธอ” เย่เซียวกระซิบบอกพลางคว้ามือเธอไปวางไว้ตรงจุดที่มีปฏิกิริยาร้อนแรง ความร้อนระอุนั่นทำให้เธอเผลอชักมือกลับอัตโนมัติ หากแต่ถูกเขาจับไว้แน่นขยับไม่ได้ “ตรงนี้ของผมมีแค่ตอนที่อยู่กับคุณ ถึงมีปฏิกิริยา…”
ไป๋ซู่เย่คิดว่าคำพูดของเย่เซียวน่าจะเกินความเป็นจริงอยู่สักหน่อย
ทุกครั้งที่เขาทำอะไรเธอนั้นรุนแรงเหมือนหมาป่าเสือโคร่ง แทบจะกลืนกินเธอให้รู้แล้วรู้รอด พอจะคิดได้ว่ามีความต้องการที่รุนแรงมากเพียงใด ผู้ชายแบบนี้จะเกิดปฏิกิริยาได้เฉพาะต่อหน้าเธอจริงๆ หรือ? เธอไม่แน่ใจ แต่เธอกลับหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น
“แต่ตอนนี้…เราไม่มีอันนั้น…” ความร้อนระอุปนความแข็งขืนในมือไป๋ซู่เย่ทำให้เสียงของเธอสั่นระริก
“ผมไปซื้อ หรือว่าเรากลับโรงแรมเลยดี?”
“กลับโรงแรมเลยดีกว่า”
เย่เซียวรับคำ ‘อืม’ แล้วเกี่ยวกระหวัดจูบเธออีกครั้ง ก่อนที่จะหลุดการควบคุมรีบพลิกตัวลงจากตัวเธอ
“ใส่เสื้อผ้า เดี๋ยวนี้” ไม่อย่างนั้นเขากลัวว่าเขาจะอดใจไม่ให้จัดการเธอตรงนี้ไม่ได้
ไป๋ซู่เย่รู้ว่าเขากลั้นไว้อย่างยากลำบาก และรู้ว่าหากมัวชักช้าอีกนิดเขาอาจจะสติหลุดคลุ้มคลั่งขึ้นมา ดังนั้นเลยไม่กล้ารอช้ารีบใส่เสื้อทันที
………………
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!