อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 771
ตอนที่ 771 มีความรัก(4)
โดย
Ink Stone_Romance
ไป๋ซู่เย่ทำเป็นไม่ได้ยิน เธอเชื่อฟังใครเสียที่ไหน?
“ซู่ซู่!หันหน้ามา เร็ว!”
“ทำไมฉันต้องทำล่ะ?” ไป๋ซู่เย่ไม่ยอม ได้แต่พูดต่อหน้ากระจก
เย่เซียวมือหนึ่งกำพวงมาลัย อีกมือส่งไปจับหน้าเธอให้หันมา เธอกัดนิ้วเขาอย่างไม่พอใจซึ่งเย่เซียวเองก็ไม่ได้หลบ หรี่ตาลง “ผมพบว่านิสัยคุณไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิดเดียว ยังขี้โมโหและชอบดื้อเหมือนเดิม”
ทำไมถึงกลายเป็นความผิดของเธอล่ะ? ทั้งที่เขาไม่อนุญาตให้เธอยิ้มก่อนแท้ๆ อีกอย่างเธอดื้อตั้งแต่เมื่อไร? นี่เธอกำลังโกรธไปตามที่ควร ไม่ว่าใครก็มีหัวใจนะ
ไป๋ซู่เย่แสร้งยิ้ม “แต่คุณน่ารำคาญกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย เมื่อก่อนต่อให้คุณเอาแต่ใจมากขนาดไหนก็ไม่เคยห้ามไม่ให้ฉันยิ้มให้คุณ”
เย่เซียวมองเธอนิ่ง “คุณจะยิ้มให้ผมก็ได้ แต่ถ้าผมอดใจไม่ไหวแล้วทำอะไรคุณในรถ คุณรับผิดชอบเองแล้วกัน!”
“…” หัวไป๋ซู่เย่ไม่ทันประมวลผล
“ยิ้มของคุณก็หมายถึงกำลังยั่วผมอยู่!”
“…” เธอที่เข้าใจเลยรู้สึกขบขัน “เย่เซียว คุณ…คุณยั่วติดง่ายเกินไปหรือเปล่า?”
เขาแค่นเสียง “ถ้ารู้ว่าผมยั่วติดง่ายแล้วก็อยู่นิ่งๆ!”
ไป๋ซู่เย่กลั้นเสียงหัวเราะไม่อยู่สุดท้ายแล้วหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เย่เซียวหันข้างมามองเธอด้วยแววตาล้ำลึกกว่าเดิมมาก เขาไม่ทันสังเกตว่ามุมปากเขายกยิ้มตามหน่อยๆ
บรรยากาศเย็นยะเยือกภายในรถเมื่อสักครู่มลายหายไปไม่เห็นร่องรอยในพริบตา
สิ่งที่เข้ามาแทนที่เป็นความอบอุ่นที่โอบล้อมกันและกัน คลอเคล้าไปมาจนทำให้บรรยากาศดูคลุมเครือ…
………………
“เย่เซียว คุณจอดรถหน่อย”
“ทำไม?”
“ฉันอยากซื้อพุทราเชื่อม”
“โตขนาดไหนแล้วยังทานของแบบนั้นอีก?” แม้ปากเย่เซียวจะว่าอย่างนั้นแต่ก็เทียบจอดข้างทาง
ไป๋ซู่เย่เปิดประตูลงไป
“คุณผู้หญิง ต้องการแบบไหนดี?” เจ้าของร้านขายพุทราเชื่อมรีบเปิดตู้เก็บสินค้าอย่างกระตือรือร้น ไป๋ซู่เย่ตามหาพุทราเชื่อมเคลือบน้ำตาลได้ไม้หนึ่ง “อันนี้แล้วกัน”
“แล้วแฟนหนุ่มของคุณล่ะ? เขาจะทานอันไหน?” เจ้าของร้านถาม
คำว่า‘แฟนหนุ่ม’ สั้นๆ เรียกให้เย่เซียวที่เพิ่งเดินมาแววตาล้ำลึกขึ้น เขามองเธอซึ่งเธอหันมามองเขาพอดี ทั้งคู่ประสานสายตาและภายในใจสั่นไหวอย่างยากจะอธิบาย
ไป๋ซู่เย่ได้สติกลับมา เม้มปากพูดเสียงแผ่ว “เจ้าของร้านถามคุณว่าอยากทานแบบไหน”
ท่ามกลางลมหิมะเย่เซียวขยับร่างสูงใหญ่เข้ามาใกล้กว่าเดิม แขนยาวพาดไหล่เธอพลางโอบเธอมาในอ้อมแขน ตอบเพียง “ซื้อแค่ไม้เดียวพอ ผมจะทานกับคุณ”
ไป๋ซู่เย่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาที่มีเพียงผ้าบางๆ คอยกั้น ราวกับยังได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงเป็นจังหวะของเขาได้
สภาพอากาศหนาวเย็นแบบนี้เธอกลับไม่รู้สึกถึงความเย็นสักนิด รอบข้างเต็มไปด้วยกลิ่นอายความอบอุ่นของเขา
รอได้สติอีกทีเจ้าของร้านได้ยื่นพุทราเชื่อมเคลือบน้ำตาลมาไม้หนึ่ง เธอไม่ขยับตัวใดๆ นิ้วเย่เซียวเลยแตะไหล่เธอเบาๆ “คุณจะทานไม่ใช่เหรอ ยังไม่รีบรับไว้อีก?”
“อ้อ” เธอรีบรับมันไป
เย่เซียวยื่นธนบัตรหนึ่งร้อยให้เจ้าของร้านด้วยท่าทางอารมณ์ดีไม่น้อย กล่าวเพียง “ไม่ต้องทอนแล้ว”
เจ้าของร้านพูดขอบคุณรัว พร้อมบอกไป๋ซู่เย่ว่า “คุณผู้หญิง แฟนหนุ่มของคุณเป็นคนดีจังเลย แววตาดีมากเลย แต่งงานกับผู้ชายก็ต้องแต่งแบบนี้แหละ”
“…” ไป๋ซู่เย่ไม่ตอบ แค่เชยตามองเย่เซียวเงียบๆ แวบหนึ่ง
ขณะนี้ความเย็นชากลับหายไปจากหน้าเย่เซียวไม่พบเห็นอีกแล้ว หากเธอไม่ได้ตาฝาด เหมือนจะเห็นดวงตาเปื้อนยิ้มของเขาได้
ไป๋ซู่เย่มองอย่างหลงใหล อดพูดขึ้นไม่ได้“เย่เซียว คุณยิ้มดูดีมาก คุณน่าจะยิ้มเยอะๆ หน่อย”
เย่เซียวก้มลงกัดพุทราเชื่อมเคลือบน้ำตาลของเธอหนึ่งคำ “ถ้าใครบางคนไม่ทำให้ผมโกรธทุกวัน ผมคงจะยิ้มออกมาได้”
“คุณไม่ชอบยิ้มเองแท้ๆ กลับมาโทษฉัน” เธอเองก็กัดบนพุทราเชื่อมเคลือบน้ำตาลลูกที่เขาเคยกัดไปหนึ่งคำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!