อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 775
ตอนที่ 775 รักมาก(4)
โดย
Ink Stone_Romance
เย่เซียวยื่นการ์ดสีดำใบหนึ่งไป
“เย่เซียว ไม่ต้องซื้อสามตัวหรอก แค่เอาตัวที่หนาที่สุดก็พอ” ไป๋ซู่เย่ยึดการ์ดสีดำจากมือเขาไป “ฟุ่มเฟือยเกินไป”
แววตาเย่เซียวล้ำลึกกว่าเดิม “คุณกำลังช่วยผมประหยัดเงินเหรอ?”
ไป๋ซู่เย่แค่นเสียงทีแล้วเก็บการ์ดสีดำใบนั่นใส่กระเป๋าตัวเอง “คุณฟุ่มเฟือยมากกว่าเมื่อก่อนนะ ใครสอนคุณกัน?”
ดวงตาเย่เซียวล้ำลึกยิ่งกว่าเดิม
ไป๋ซู่เย่ที่เป็นแบบนี้มันช่างแอบเหมือน…ท่าทางของแฟนสาวเลย…
สิบปีก่อนตอนที่เขายังรักยังหลงเธอ ขอแค่ทุกอย่างที่เธอถูกใจเขามักจะซื้อกลับมาเสมอ
เดิมทีแค่อยากเอาใจเธอ แต่สุดท้ายเธอกลับโกรธจนตำหนิดุด่าเขาหน้าบึ้งทุกครั้ง
พอมีประสบการณ์แบบนั้นหลายทีเข้าเขาเริ่มไม่ซื้ออะไรเหลวไหล ขนาดวันเกิดเขาได้มอบการ์ดที่ข้างในคือทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขาให้เธอโดยตรง แต่กลับทำเธอเดือดพล่าน
ความคิดผู้หญิงมันเดายาก สิบปีก่อนเขาได้สัมผัสมาอย่างลึกซึ้งแล้ว
ดึงสติกลับมาก่อนจะยื่นการ์ดอีกใบให้พนักงาน “รูดใบนี้แล้วกัน”
“เย่เซียว” ไป๋ซู่เย่ไม่พอใจหน่อยๆ
“พอแล้ว ผมรู้แล้วว่าผมฟุ่มเฟือย ไม่มีคราวหน้า” เย่เซียวดึงมือเธอลงมากุมไว้เอง การกระทำนี้ราวกับกำลังปลอบเธออยู่ “วันนี้แต่เช้าแม่ผมก็โทรมาบอกผมว่าคุณใส่เสื้อผ้าน้อยไป สั่งให้ผมซื้อเสื้อหนาๆ ให้คุณหลายๆ ตัว คุณว่าผมควรฟังคุณหรือฟังแม่ผม?”
ไป๋ซู่เย่กล่าว “นี่เป็นแค่ข้ออ้างแก้ตัวของคุณ”
“คุณผู้หญิงคะ นี่ไม่เรียกว่าฟุ่มเฟือยนะคะ ผู้ชายหาเงินก็เพื่อเอาใจแฟนสาวอยู่แล้วนี่นา ผู้หญิงน่ะมีใครบ้างที่ไม่อยากได้แฟนแบบนี้บ้าง!” พนักงานรูดการ์ดไปก็พูดแทรกพวกเขาไป สายตาเหลือบมองเย่เซียวเป็นบางครั้ง ต่อให้หักห้ามใจขนาดไหนก็ไม่อาจกลบสายตาชื่นชอบนั่นได้
แต่ว่า…
เย่เซียวเป็นผู้ชายประเภทไม่ยุ่งกับคนอื่นอยู่แล้ว จูงมือหญิงสาวข้างกายพลางเล่นนิ้วของเธอไปอย่างสนอกสนใจ
สายตาก็จดจ่อบนตัวเธออย่างเดียว คนอื่นหรือเรื่องอื่นไม่มีตัวตนในสายตาเขาแต่อย่างใด
ไป๋ซู่เย่รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก เธอคิดกลัวก็แต่เย่เซียวไม่รู้ถึงสายตาชื่นชมที่หญิงสาวคนอื่นมีต่อเขาเลยน่ะสิ
คิดๆ ก็รู้สึกขบขัน
“หัวเราะอะไร?” เย่เซียวมองเธอ
เธอส่ายศีรษะไม่ยอมบอก
เย่เซียวชอบรอยยิ้มของเธอ ตั้งสติมองเธอด้วยดวงตาเป็นประกาย
“คุณผู้ชาย เสื้อของคุณค่ะ” อีกฝ่ายยื่นเสื้อให้เย่เซียว เย่เซียวรับไปโดยไม่ปรายตามองอีกฝ่ายเลยแม้แต่แวบเดียว
“การ์ดของคุณ” หญิงสาวยิ้มหวานอีกที ยื่นการ์ดให้ด้วยสองมือ
ไป๋ซู่เย่ยื่นไปรับแทนเย่เซียวก่อนกล่าวขอบคุณเสียงเรียบ เธอคล้องแขนเย่เซียวอย่างสนิทสนมถึงเดินออกมาจากร้าน
“เป็นอะไร?” เย่เซียวก้มมองเธอ รู้สึกว่าเธอผิดปกติอยู่เรื่อย
“คุณดูไม่ออกเหรอ ผู้หญิงคนเมื่อกี้กำลังส่งสายตาให้คุณ?”
“มีเหรอ?”
“มี”
“แบบไหนคือส่งสายตา?” เย่เซียวถามเสียงเรียบ
บอกตามตรงว่าเขาไม่เคยมองหน้าหญิงสาวคนอื่นอย่างจริงจังมาก่อน ยกตัวอย่างน่าหลัน หากไม่ได้มีใบหน้าคล้ายคลึงกับเธอจะเข้าตาเขาได้อย่างไร?
“…” ไป๋ซู่เย่ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วตอบจริงจัง “ก็คือในสายตาเขียนอยู่ว่า ‘ฉันอยากนอนกับคุณ’ ห้าพยางค์นี้”
“อ่อ” เย่เซียวพยักหน้า มองเธอแล้วถามอย่างจริงจัง “แล้วคุณเคยส่งให้ผมบ้างมั้ย?”
“…” ไป๋ซู่เย่หมดคำจะพูด จากนั้นดวงตาสวยหรี่ลง ยกยิ้มเย้ายวนให้เขาทีเป็นเชิงหยอก “ตอนนี้ฉันกำลังส่งให้คุณอยู่ คุณดูออกมั้ย?”
เย่เซียวตาล้ำลึก “พอถูไถ แต่ตอนนี้ถ้าตัวผมเขียนอยู่ว่า ‘อยากนอนกับคุณ’ล่ะคือยังไง? ”
ไป๋ซู่เย่เพิ่งเข้าใจ หน้าแดงหัวใจเต้นแรง “อันนั้นเรียกหื่น”
————
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!