อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 791
ตอนที่ 791 รักที่มาจากความจริงใจ (4)
โดย
Ink Stone_Romance
หนึ่งเดือนให้หลัง
ฝนตกหนัก โลกทั้งใบมืดครึ้ม
มืดครึ้มยิ่งกว่าความมืดยามค่ำคืน ลมแรงโบกสะพัด อึดอัดเสียจนหายใจไม่ออก
ด้านใต้ป้ายสุสาน มีเงาร่างสูงของชายหนุ่มในเสื้อโค้ทดำล้วนยืนตระหง่านอยู่ คนข้างกายช่วยถือร่มคันใหญ่ให้เขา
เขาพยายามดูดบุหรี่แรงๆ แต่ไม่เดินไปข้างหน้า ไม่มองป้ายสุสานนั่นสักแวบเดียว
สักพักหยูอันเดินลงมา
สีหน้าหนักอึ้ง
เย่เซียวมองเขานิ่งๆ แวบหนึ่งโดยไม่ถามอะไร แค่ได้ยินหยูอันพูดเสียงทุ้มต่ำว่า “สุสานของเธอ…ไม่มีผิดครับ”
มือที่คีบบุหรี่อยู่กระตุกสั่นทำให้โคนบุหรี่ที่เผาไหม้เป็นขี้เถ้าตกหล่นใส่มือเย่เซียว เขากลับยืนนิ่งค้างตรงนั้นไม่มีปฏิกิริยาพักใหญ่
วันนั้น…
เป็นวันที่เขาไม่ยอมนึกถึงอีก เมื่อเธอถูกยกขึ้นรถพยาบาลเขาก็เป็นลมหมดสติไปเพราะหัวใจที่เต้นผิดปกติ
รอฟื้นมาอีกทีคืออีกสามวันให้หลัง
สิ่งที่ต้อนรับเขากลับเป็นงานศพ
เธอจากไปแล้ว…
นำพาดวงวิญญาณของเขารวมถึงหัวใจของเขาไปด้วย…
อนาคตในวันที่เขาตายตามไป จะต้องหลับใหลเคียงข้างเธอตลอดไปอย่างไม่ต้องสงสัย…
…………
เย่เซียวเร่งเท้ากลับประเทศ T เขาเพิ่งก้าวลงเมืองเยียวสายโทรศัพท์ของถังซ่งก็โทรเข้ามาอย่างตื่นเต้น
“เย่เซียว ฉันหาวิธีได้แล้ว!ฉันหาวิธีที่จะช่วยนาย ช่วยเอาลูกกระสุนตรงอกนายออกมาได้แล้ว!”
ถังซ่งดีใจอย่างมาก
แต่ความดีใจนั่นกลับไม่ส่งผลถึงเขาสักนิด
“ถ้าไม่เอากระสุนนัดนี้ออกมา ฉันน่าจะมีชีวิตอยู่อีกนานแค่ไหน?” เขาถามเสียงเรียบ
“…อย่างมากก็ไม่เกินหนึ่งเดือน”
“งั้นเหรอ?” น้ำเสียงเย่เซียวราบเรียบ “งั้นก็ปล่อยมันอยู่ต่อไปนั่นแหละไม่ต้องเอาออกมาแล้ว”
ถังซ่งชะงัก
ความจริงเป็นคำตอบที่อยู่ในความคาดหมายแต่พอได้ยินเขาพูดออกจากปากเช่นนี้ อีกทั้งยังพูดด้วยอารมณ์เรียบนิ่ง ทำให้ถังซ่งระเบิดอารมณ์ทันที
“เย่เซียว นายมันใช้ไม่ได้ขนาดนี้เลยเหรอ นายไม่อยากมีชีวิตต่อเพราะผู้หญิงคนเดียว? ฉันจะบอกนายให้นะว่าฉันเสียแรงทุ่มเทขนาดไหนถึงจำลองการผ่าตัดได้อย่างคล่องแคล่ว นายกล้าทำให้ฉันผิดหวัง ฉัน—ให้ตายเถอะ!”
ความจริงถังซ่งทำอะไรเขาไม่ได้เลย สุดท้ายได้แค่สบถหยาบออกมาอย่างนึกโกรธ
“ฉันวางสายนะ พี่ของนายโทรมา” เย่เซียวไม่คุยกับถังซ่งต่อก่อนจะวางสายไป ถังเจวี๋ยโทรเข้ามาซึ่งเขาก็กดรับสาย
“เย่เซียว ดีใจที่ได้ร่วมงานด้วย รอเงินถึงมือฉันจะโอนให้บัญชีนายทันที”
“ไม่ต้องหรอก” เย่เซียวตอบ “เงินก้อนนั้นถือว่าฉันให้นาย”
ถังเจวี๋ยนิ่งงันไป
หลังจากที่เงียบไปพักใหญ่ เขาเหมือนจะเดาความคิดของเย่เซียวได้
“เย่เซียว…”
สุดท้ายได้แค่เอ่ยเรียกเขาที อยากปลอบแต่เหมือนไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาปลอบโยนเขา
“ไม่ได้ให้นายฟรีๆ” เย่เซียวหยุดเว้นช่วง “มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากขอร้องนาย”
“นายว่ามาเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!