อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 792
ตอนที่ 792 ที่แท้ก็คือคุณ (1)
โดย
Ink Stone_Romance
“คุณลูกค้า?” เห็นสายตาอีกฝ่ายที่ทิ้งอยู่บนตัวตนเองตลอดนั่นหญิงสาวจึงเรียกขานเสียงเบาทีหนึ่ง
อีกฝ่ายได้สติคล้ายเพิ่งรู้ตัวว่าเสียมารยาทแต่ก็อดถามอีกประโยคไม่ได้ว่า “ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับอดีตคู่หมั้นของคุณเย่เซียวอย่างคุณน่าหลันหรือครับ? อ้อ ผมถามล่วงเกินมากไป แต่พวกคุณดูหน้าตาคล้ายคลึงกันมากจริงๆ”
หญิงสาวอมยิ้ม “ฉันกับเย่เซียวเป็นเพื่อนเก่ากันน่ะค่ะ”
——————
สามชั่วโมงหลังจากนั้นงานฉลองได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ
คฤหาสน์ไฟครึกครื้นไปทั่ว
เย่เซียวยืนอยู่ชั้นบนคอยมองทุกอย่างตรงหน้าจากข้างบน ดวงตาไร้แวว
ต่อให้ทั้งคฤหาสน์กำลังคึกคักเต็มที่แต่เขากลับรู้สึกโล่งเปล่าไปหมด โหวงเหวงจนน่าตกใจ
ในอีกโลกหนึ่งที่แยกความเป็นความตายนั่นจะเป็นอย่างไร? แผลบนตัวเธอหายดีหรือยัง? อยู่ที่นั่นยังเจ็บอยู่หรือเปล่า? ปกติเธอไม่ชอบใส่เสื้อหนาๆ แต่ในอีกโลกที่เย็นยะเยือกคงหนาวสินะ?
เธอได้ดื่มน้ำซุปคุณยายเมิ่งไปหรือยัง? แล้วจะนึกถึงเขาบ้างหรือเปล่า? แล้วรู้บ้างไหมว่าเขาที่อยู่ไกลตรงนี้ ไม่เคยลืมเธอเลยสักนาทีเดียวหรือวินาทีเดียว
รู้สึกเจ็บตรงอกขึ้นมา
เขาหายใจหอบหนัก ยกแก้วเหล้าดื่มรวดแล้วกลืนลงท้องไป
ถังซ่งพุ่งเข้ามาจากข้างนอก แย่งแก้วจากมือเขาแล้วเขวี้ยงลงพื้น “มีชีวิตอยู่ต่ออีกวันมันลำบากนายมากเลยใช่มั้ย? ”
“ลงไปเถอะ งานใกล้จะเริ่มแล้ว”
ใบหน้าเย่เซียวราบเรียบไร้อารมณ์ใดๆ ทุกหยาดอารมณ์ได้ถูกเก็บไว้ตั้งแต่วินาทีที่ถังซ่งพุ่งตัวเข้ามาแล้ว
เขาเดินออกไปข้างนอกเหลือเพียงแผ่นหลังโดดเดี่ยวให้ถังซ่ง
“บัดซบ!ยิ่งอยู่ยิ่งอึดอัด ยิ่งอยู่ยิ่งไม่สนุก!” ถังซ่งอดสบถไม่ได้ หากเป็นไปได้อยากจะไปขุดสุสานไป๋ซู่เย่เสียตอนนี้ ลากเธอขึ้นจากหลุมแล้วชุบชีวิตเธอให้ได้!
เย่เซียวเป็นคนที่อดกลั้นอย่างมาก วันที่เกิดเหตุเป็นวันเดียวที่อารมณ์ของเขาพังทลาย เมื่อถังซ่งเดินทางจากประเทศ S มาอย่างเร่งรีบนั้นเขาได้เป็นลมหมดสติไปแล้ว แต่ในปากยังพึมพำชื่อเธอตลอดเวลา เขาหลับตาแน่นมีน้ำตาติดตรงหางตา
ถังซ่งไม่เคยพบเห็นเขาเป็นเช่นนี้มาก่อน หยูอันกับหลี่สือเองก็ไม่เคยพบเห็นมาก่อน เมื่อนั้นทุกคนแค่มองดูยังรู้สึกปวดใจ แม้แต่ไฟเรนเซ่ยังไม่กล้าเอ่ยถึง ‘ไป๋ซู่เย่’ ต่อหน้าเขาอีก เป็นดั่งคำสาปต้องห้ามที่แค่แตะเบาๆ ก็สร้างรอยแผลถึงชีวิตได้
หลังจากนั้นเมื่อเขาฟื้นมาเผชิญกับงานศพ เจอป้ายสุสานอันเย็นเฉียบของเธอ ทุกคนคิดว่าเขาจะคลุ้มคลั่งแต่เหนือความคาดหมายที่ว่าเขากลับทำใจยอมรับทุกสิ่งอย่างใจเย็น อย่างน้อยใบหน้าก็เรียบเฉย
ต่อมาถังซ่งรู้แล้ว—ที่เขาใจเย็นได้ขนาดนั้น เป็นเพราะเขากำลังจะไปหาเธอแล้ว ต่อจากนี้ในโลกที่ไม่มีความขัดแย้งไม่มีความเกลียดชัง พวกเขาไม่ต้องพลัดพรากจากกัน สามารถจูงมือกันและกัน ฉะนั้นเขาถึงได้ใจเย็น เงียบสงบ และเริ่มวาดฝัน…
เย่เซียวที่เป็นแบบนี้ ความจริงช่างใจร้ายถึงที่สุด
————
“นี่เป็นของขวัญที่จะมอบให้คุณไฟ แค่น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่มากเท่าไหร่” ชั้นล่างแขกที่มาได้ส่งมอบภาพวาดรูปหนึ่งให้คนที่คอยรับของอยู่ข้างๆ
“ขอบคุณคุณลี่ เชิญครับ” อีกฝ่ายต้อนรับคุณลี่เข้าไป
“เอ่อ…ผมอยากถามหน่อยว่าคุณหยูอันอยู่ที่ไหนหรือครับ?”
อีกคนชี้ไปอีกทิศทางหนึ่งซึ่งแขกคนนั้นได้เห็นหยูอันที่กำลังยุ่งวุ่นวายพอดี เขาถลาเข้าไปหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!