อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 798
ตอนที่ 798 อยากจะกอดคุณดีๆ สักครั้ง(3)
โดย
Ink Stone_Romance
ภายในห้องมีกลิ่นหอมจางๆ ที่ให้ความรู้สึกสบายเมื่อได้กลิ่น เย่เซียวถอดเสื้อตัวนอกวางพาดโซฟาห้องนั่งเล่นอย่างไม่ใส่ใจ กวาดตาหาคนที่ตามหา เธอเดินยกน้ำออกมาจากห้องครัว
“ดื่มสักคำ ข้างนอกหนาว” เธอยื่นแก้วน้ำใส่มือเขา
เย่เซียวรับแก้วน้ำมาดื่มอึกหนึ่งก่อนวางไว้ข้างๆ
เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาล้ำลึกอยู่ครู่ใหญ่ถึงเอ่ยปาก “มาให้ผมกอดคุณดีๆ หน่อย”
ไป๋ซู่เย่ใจสั่นอย่างห้ามไม่ได้ ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวก่อนที่เย่เซียวจะเกี่ยวแขนยาวรวบตัวเธอเข้าอ้อมกอดแน่น ตัวเธอซุกอ้อมอกเขาพลางหลับตาลงสัมผัสไออุ่นจากร่างเขาอย่างหลงใหล เพียงแค่รู้สึกสบายใจ
ใจเย่เซียวยิ่งหุนหันผันแล่นเป็นร้อยเป็นพันรอบ มีทุกอารมณ์ความรู้สึก
อ้อมกอดหลังพลัดพรากจากกันไปเพราะความตาย หนึ่งเดือนนี้เขาจินตนาการถึงมันแทบทุกวัน
ได้กอดเธอแนบแน่นในอ้อมแขนแบบนี้ถึงรู้สึกถึงความสมจริงได้บ้าง…
……
ตกดึก เย่เซียวกลับไปเมื่อดึกมากแล้ว
เธอไม่รั้งเขาไว้
เขาเองก็ไม่ได้บอกว่าจะอยู่ค้าง
ความเกี่ยวพันอาวรณ์ในใจของทั้งคู่มีเพียงตัวเองที่รู้ดีที่สุด
…………
ระหว่างทางที่กลับไปเย่เซียวขับรถช้ามาก หลายครั้งที่อยากจะกลับรถย้อนกลับไปให้รู้แล้วรู้รอด
แต่ใจร้อนเกินไปไม่ดี
ระหว่างพวกเขาไม่เคยได้เปิดใจคบกันอย่างแท้จริงเลยตั้งแต่เริ่มต้น ในเวลาแบบนี้หากชะลอหน่อย มาคบกันดีๆ ก็ดี เขาปลอบใจตัวเอง กล่อมตัวเองเช่นนั้น
ขณะที่กำลังคิดเช่นนั้นอยู่ ขณะที่กำลังเรียกให้ตัวเองใจเย็นลงอยู่ๆ โทรศัพท์ก็แผดเสียง
หน้าจอฉายเบอร์มือถือของเธอ
ทั้งที่ปากบอกว่าต้องการชะลอแต่พอเห็นเป็นสายจากเธอ ไม่ปล่อยให้ดังต่อเนื่องถึงสองทีรีบกดรับสายทันที
“ฮัลโหล” เขาไม่ทันเก็บน้ำเสียงที่รีบร้อนด้วยซ้ำ
“…คุณถึงบ้านหรือยัง?” เขากลับไปนานพอสมควรแล้ว จากความเร็วตามปกติของเขาตอนนี้น่าจะใกล้ถึงแล้ว
แต่ความจริงนั้น…
เขายังขับวนอยู่ไม่ไกลจากที่พักเธอ
ปากกลับตอบไปว่า “อืม เดี๋ยวก็เข้าโรงจอดรถแล้ว ทำไมเหรอ?”
“อ้อ งั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว” เธอไม่อยากให้เขาเป็นห่วง
“…เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เย่เซียวถามอีกที
“ห้องฉันเมื่อกี้ไฟดับแต่บ้านคนอื่นยังไฟสว่างอยู่เลย ฮีตเตอร์ก็ดับเลยหนาวนิดหน่อย…” ขณะที่เธอพูดนั้นเสียงอ่อนโยนและติดออดอ้อนอย่างชัดเจน “ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาตรงวงจรไฟฟ้าไหนหรือเปล่า ฉันต้องเช็คเองมั้ย?”
เสียงอ่อนนุ่มนั้นกำลังอ้อนชัดๆ และแฝงด้วยความพึ่งพาเล็กน้อยเรียกให้ความร้อนระอุบางอย่างพุ่งแล่นขึ้นมากลางอกเย่เซียวคล้ายถูกของบางอย่างกระแทกเข้าอย่างจัง เมื่อตั้งสติได้ก็กลับรถไปอีกทางเสร็จสรรพ
“อย่าเช็คเอง!นอนบนเตียง เดี๋ยวผมไป”
“แต่คุณถึงบ้านแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“เปล่า ยังอยู่แถวๆ ห้องคุณ”
ยังอยู่แถวนี้?
ไป๋ซู่เย่กระตุกยิ้ม “งั้น…ฉันจะรอคุณ”
“อืม”
“เย่เซียว…” ใกล้จะวางสายเสียงเธอดังแว่วมาจากอีกฟากของสาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!