อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 802
ตอนที่ 802 ความคิดถึงคือบ่อเกิดของโรคร้ายแรง(3)
โดย
Ink Stone_Romance
ไป๋ซู่เย่เรียนคาบสุดท้ายของวันนี้เสร็จก็เพิ่งบ่ายสามโมงกว่า แบกกล่องสีเตรียมกลับห้องตัวเองแต่ยังไม่ทันก้าวออกจากประตูสถาบันชิงอิ๋งก็ใช้ศอกกระทุ้งเธอสองที
“นี่!ดูเร็วดูเร็ว!เย่เซียว!”
ไป๋ซู่เย่เงยหน้าเห็นเพียงรถกันกระสุนของเย่เซียวจอดอยู่หน้าประตูสถาบัน เขายืนอยู่ตรงนั้นสองมือล้วงกระเป๋าเสื้อโค้ท ร่างสูงตระหง่านที่ปล่อยออร่าเย็นยะเยือกจากหัวจรดปลายเท้า
แม้ใบหน้าจะเขียนชัดว่า ‘ห้ามคนแปลกหน้าเข้าใกล้’ แต่ยังคงดึงดูดสายตาได้มากพอ
แค่ยืนมองจากที่ไกลๆ แบบนี้ นัยน์ตาของเธอยังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
“ฉันไปก่อนนะ” ไป๋ซู่เย่โบกมือให้ชิงอิ๋ง “เจอกันพรุ่งนี้”
ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะค่อนแคะเช่นไร เธอได้เดินเท้าปลิวไปหาเย่เซียวแล้ว
เย่เซียวเห็นเธอมาแต่ไกลแววตาก็อ่อนลงอย่างมาก
ไป๋ซู่เย่เดินมาตรงหน้าเขาแล้วยืนนิ่งถาม “คุณมาได้ยังไง?”
“พาคุณไปตรวจร่างกาย”
“ไปไหน?”
“เมื่อวานคุณพ่อบอกว่าให้ข่ายปินตรวจร่างกายให้คุณไง ลืมแล้วเหรอ?” เย่เซียวว่าพลางยกกล่องสีของเธอไปวางไว้ช่องเก็บรถด้านหลัง
“กล่องสีนั่นสกปรกนิดหน่อยอย่าทำให้เลอะรถของคุณนะ” เธอพูดเตือนแล้วนั่งลงเบาะข้างคนขับ หันไปคุยกับเขาที่ยังอยู่หลังรถ “คุณไฟอาจจะแค่พูดไปเท่านั้นหรือเปล่า? ไหนว่าไม่ให้คุณหมอข่ายปินรักษาใครง่ายๆ ไงล่ะ?”
เย่เซียวเดินกลับมาจากข้างหลังก้าวขึ้นรถ คาดเข็มขัดไปตอบกลับไปด้วย “วันนี้คุณพ่อโทรบอกข่ายปินแต่เช้า หมายความว่าท่านพูดจริง”
ขณะที่พูดประโยคสุดท้ายเย่เซียวหันข้างเหลือบมองเธอด้วยสายตาล้ำลึกหน่อยๆ “ตอนนี้พ่อบุญธรรมของผมเหมือนจะชอบคุณมาก”
“งั้นเหรอ?” ไป๋ซู่เย่หัวเราะที ความจริงเธอเองก็สัมผัสได้
แต่จะให้คนอาวุโสที่แสนดื้อรั้นคนนั้นเปลี่ยนแปลงความคิดไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ นะ นอกจากห้ามบ่นห้ามคร่ำครวญ ยังต้องเอาใจพร้อมจะทำตามข้อเรียกร้องทุกอย่างแล้วห้ามโต้เถียงใดๆ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางเข้าตาท่านได้แน่นอน
“ซู่ซู่” เย่เซียวเรียกเธอเสียงหนึ่งขณะที่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิด
“หืม?” เธอเปิดสมุดวาดรูปในมือพลางตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ
“พรุ่งนี้ผมไปสัมมนา อาจจะต้องไปหลายวัน”
ไป๋ซู่เย่ชะงักมือที่เปิดสมุดวาดรูปครู่หนึ่ง ทั้งอาลัยอาวรณ์ทั้งเป็นห่วงอยู่เล็กน้อย “ผ่าตัดเอากระสุนออกมาก่อนไม่ได้เหรอ?”
เขาไปสัมมนางาน เธอไม่อาจไว้วางใจได้
“ครั้งนี้ไปสัมมนาที่ประเทศ S พอดี ฉะนั้นรอทำงานเสร็จผมจะไปหาถังซ่งโดยตรง แล้วก็ผ่าตัดที่นั่นให้เสร็จเลย”
ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง
ไป๋ซู่เย่ไม่เว้นช่วงคิดด้วยซ้ำ “งั้นฉันไปกับคุณด้วย”
ได้ยินคำของเธอแล้วเย่เซียวก็อารมณ์ดีขึ้นมาก อืม ความจริงเขากะไว้อย่างนั้นพอดีแต่ปากกลับบอกไปว่า “คุณมีเรียนไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่เป็นไร ฉันขอลาก็ได้แล้ว ยังไงที่ฉันเรียนก็เพราะงานอดิเรก”
“แล้วร้านขายรูปวาดของคุณล่ะ?”
“ร้านปล่อยเป็นหน้าที่ของเจ้าของร้าน ฉันรับผิดชอบเลือกรูปเฉยๆ เดิมทีก็ไม่ค่อยไปอยู่แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!