อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 803
ตอนที่ 803 ความคิดถึงคือบ่อเกิดของโรคร้ายแรง(4)
โดย
Ink Stone_Romance
เธอหลุดจากภวังค์ ไม่อยากให้ฮูหยินไป๋กังวลมากเลยส่ายศีรษะเป็นพัลวัน“ไม่ใช่หรอกค่ะแม่สบายใจได้ แค่ผ่าตัดเล็กๆ สีหน้าหนูแย่อาจจะเพราะหนูง่วงแล้ว”
“ได้ได้ได้ ง่วงก็รีบไปนอนเถอะ แผลของลูกยังไม่หายดีเลย!” ฮูหยินไป๋ไม่รั้งเธออยู่คุยนานกว่านี้ ปล่อยให้เธอขึ้นไปชั้นบน
คุยเรื่องนี้กับฮูหยินไป๋พาลนึกถึงว่าตนไม่ได้เจอเขามาหลายวัน ไม่รู้ว่าตอนนี้ร่างกายเขาเป็นอย่างไรบ้าง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโหวงๆ ในใจ
ขณะที่กำลังตกอยู่ห้วงความคิดโทรศัพท์กลับแผดเสียงดังแทรกขึ้นมา
เธอคว้ามาดูแวบหนึ่ง หน้าจอแสดงเบอร์โทรของเขา
เธอวางโทรศัทพ์ไว้ข้างๆ ไม่ได้กดรับทันที รอเสียงใกล้จบถึงหยิบมาแนบหู
เงียบ
ไม่เอ่ยปากพูดก่อน
พักใหญ่…
เสียงเย่เซียวถึงดังแว่วมาจากอีกฝั่ง“ทำไมผ่านไปตั้งนานถึงรับสาย?”
“…ไม่มีอะไร”
เขาฟังออกถึงความผิดปกติจากน้ำเสียงของเธอ ดูเนือยๆ ไร้ชีวิตชีวา
ทางนั้นเย่เซียวพิงเบาะรถ มองท้องฟ้าสีรัตติกาลข้างนอกพลางถามเสียงต่ำ“คิดถึงผมมั้ย?”
“…” ประโยคเดียวที่เกี่ยวกระหวัดทุกความรู้สึกที่ยากจะอธิบายขึ้นมาในใจของไป๋ซู่เย่ เธอกอดหมอนนั่งพิงหัวเตียงไม่ตอบ กลับถามเพียง“คุณยุ่งมากเลยเหรอ?”
“อืม ไม่ได้มาที่นี่ตั้งนาน ทุกเรื่องเลยสั่งสมมาจัดการทีเดียว” เย่เซียวตอบกลับเธอ อีกอย่างเขาจัดการงานทุกอย่างของทางนี้โดยค่อยๆ ให้มันกลับเข้าที่เข้าทางที่ถูกต้องกระทั่งดึกดื่นของวันนี้ถึงปลีกตัวออกมาได้
ในเมื่อเธออยากใช้ชีวิตครั้งใหม่ เขาต้องทำให้มันสมดุล อนาคตมีครอบครัวและลูกของตัวเอง เขาจะปล่อยให้พวกเขาใช้ชีวิตอยู่บนปากกระบอกปืนไม่ได้อีกต่อไป
เขาอยากจัดการทุกอย่างที่ทำได้ให้จบลงอย่างราบรื่นก่อนที่เขาจะเริ่มต้นกับเธออย่างแท้จริง
“ซู่ซู่” เย่เซียวที่อยู่อีกฝั่งเรียกเธออีกทีด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำลงกว่าเดิม ในค่ำคืนอันแสนสงบนี้ยิ่งขับให้ฟังดูเซ็กซี่เป็นทวีคูณ ให้คนฟังรู้สึกคันยุบยิบในใจ
ไป๋ซู่เย่รู้สึกเพียงความคิดถึงในอกถูกตอกย้ำให้ลึกมากขึ้นยามถูกเขาเรียกขานเช่นนี้ เธอตอบรับเสียงอ่อนไปที แนบโทรศัพท์ชิดหูมากขึ้นโดยอัตโนมัติ ราวกับทำเช่นนี้แล้วตนได้อยู่ใกล้เขาอีกหนึ่งก้าว
สักพักได้ยินเย่เซียวกล่าวเพียง“…ผมอยู่หน้าประตูบ้านคุณ”
เธอชะงักงัน“จงซัน?”
ถามไปเจ้าตัวได้เปิดประตูระเบียงเดินออกไปเสร็จสรรพ อาณาเขตของจงซันกว้างใหญ่มหาศาลมีทั้งภูเขาจำลองรวมถึงสวนต่างๆ กำบังอยู่ถึงทำให้ไม่เห็นป้อมยามหน้าประตูใหญ่อย่างแน่แท้
แต่เธอก็มองไปยังทิศทางนั้น
“อืม ถ้ายังไม่นอนก็ออกมาสิ”
“โอเค งั้นคุณรอฉันแป๊บหนึ่ง”
“อืม” เย่เซียวถาม “จะไปเดินเล่นตอนกลางคืนกันสักหน่อยมั้ย?”
เธอเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้“งั้นฉันเปลี่ยนชุดก่อน คุณอาจจะต้องรอหลายนาทีหน่อยนะ”
“ได้”
วางสายไปไป๋ซู่เย่หมุนตัวกลับห้อง อารมณ์ที่วูบโหวงแต่แรกดีขึ้นทันตา เธอถอดชุดนอนเปลี่ยนเป็นชุดไปรเวท เปิดประตูออกไป
ฮูหยินไป๋ขณะนี้ยังไม่นอนและกำลังคุยเล่นกับน้าหลิน เห็นเธอเปลี่ยนชุดออกมาเลยถาม “ดึกขนาดนี้ยังจะออกไปอีกเหรอ?”
“เมื่อกี้แม่บอกว่าเราไม่ออกไปเดตไม่ใช่หรือคะ?”
“กลางวันไม่เดตดันเลือกกลางคืน นี่คิดยังไงกันแน่?”
อีกแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!