สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1041

บทที่ 1041 มีสองทางเลือก

บทที่ 1041 มีสองทางเลือก

ลู่จื่ออวิ๋นส่งองครักษ์เงาติดตามไปที่หมู่บ้านสกุลหยางด้วย

ในคืนเดียวกันนั้นเอง องครักษ์เงาก็กลับมารายงานผลการสอบสวน

“พวกเขาเผาศพแล้ว ไม่อาจชันสูตรศพได้แม้แต่น้อย”

“ลูกสาวตายอย่างน่าเวทนาเป็นเรื่องน่าเศร้าใจ แต่พวกเขายังปล่อยให้นางถูกเผา นี่ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย” ลู่จื่ออวิ๋นกล่าว “มีอย่างอื่นที่น่าสงสัยอีกหรือไม่?”

“พวกเขาดูไม่เหมือนคนที่ลูกสาวตายแม้แต่น้อยพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์เงากล่าว “ห้าร้อยตำลึงเงินที่รับไปนั้น หนึ่งร้อยตำลึงเงินเป็นของผู้ใหญ่บ้าน อีกสองร้อยตำลึงเงินแบ่งให้กับชาวบ้าน หยางต้าจวงเก็บไว้เพียงสองร้อยตำลึงเงิน พวกเขาดื่มกันเต็มที่ ซื้อเนื้อมากินอย่างอิ่มหนำ ดูไม่เหมือนคนที่เสียคนในครอบครัวไปจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าตรวจสอบชั้นใต้ดินแล้วหรือยัง?”

“กระหม่อมตรวจสอบไม่ได้ ตำแหน่งที่หลี่เสี่ยวฝานกล่าวถูกถมกลบแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“พวกเขาระมัดระวังถึงเพียงนี้เชียวหรือ?” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “ดูเหมือนเรื่องนี้จะมีผีแล้วจริง ๆ เพราะหากไม่มีผี อีกฝ่ายคงไม่ระวังเพียงนั้น”

“เช่นนั้นต่อไป…”

“ตอนนี้ผู้ใดรั้งอยู่ที่นั่น?”

“เซี่ยสืออีพ่ะย่ะค่ะ”

“พรุ่งนี้เจ้าเปลี่ยนเวรกับเขา จากนั้นก็ให้เขากลับมารายงานสถานการณ์กับข้า”

“พ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์เงาน้อมรับคำสั่ง

เมื่อมู่ซืออวี่กลับมาจากในเมืองก็เห็นผู้จัดการเฉียนกำลังคุยกับใครบางคน ดูจากการแต่งกายแล้ว อีกฝ่ายคงจะเป็นชาวบ้านที่นี่

ชิงไต้และเจ๋อหลานเองก็เห็นแล้วเช่นกัน

“ชู่ว!” มู่ซืออวี่ส่งสัญญาณให้พวกนางเงียบ จากนั้นจึงพาสาวใช้ทั้งสองไปหลบอยู่ข้าง ๆ เพื่อซุ่มดู

ผู้จัดการเฉียนคุยกับคนผู้นั้นเสร็จก็เหลียวมองไปรอบ ๆ เมื่อไม่เห็นผู้อื่น เขาจึงกลับเข้าไปในศาลาว่าการ

“พระชายา คนผู้นี้มีบางอย่างไม่ถูกต้อง”

“ที่นี่ไม่มีคนของกิจการสกุลฉิน พวกเราไม่อาจยืนยันได้ว่าพวกเขาเป็นคนของสกุลฉินหรือไม่”

“มิเช่นนั้น พวกเราส่งคนไปที่เมืองใหญ่ใกล้ ๆ หาจุดติดต่อร้านสาขาของสกุลฉินดีหรือไม่? บางทีพวกเราอาจสอบถามได้นะเจ้าคะ”

“ส่งคนไปจับตามองก่อน อย่าเพิ่งลงมือทำอะไร ไม่ว่าเขาจะใช่หรือไม่ ขอเพียงพวกเราจับตามองเขาไว้ ความจริงย่อมเปิดเผยออกมาในที่สุด”

ชิงไต้ตามคนที่แต่งตัวเป็นชาวบ้านในท้องที่ผู้นั้นไป

ไม่นานนักนางก็กลับมาแล้วรายงาน “ผู้เฒ่าคนนั้นบอกว่าผู้จัดการเฉียนให้เขาไปซื้อเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ท้องถิ่นเจ้าค่ะ”

มู่ซืออวี่เอ่ย “เจ้าลองหวนกลับไปนึกถึงสถานการณ์ตอนนั้นสิ หากเพียงแค่ใช้ไปซื้อเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ ผู้จัดการเฉียนจะต้องทำลับ ๆ ล่อ ๆ เพียงนั้นเลยหรือ?”